باربارا وارْدْ، بارونِـس جکسون از لودزورث (انگلیسی: Barbara Ward, Baroness Jackson of Lodsworth؛ زادهٔ ۲۳ مه ۱۹۱۴ – ۳۱ مهٔ ۱۹۸۱) اقتصاددان، روزنامهنگار، نویسنده و استاد دانشگاه اهل بریتانیا بود که به موضوعِ مشکلات موجود در کشورهای در حال توسعه علاقمند بود. او به کشورهای غربی فشار آورد تا رفاه و شکوفایی خود را با سایر کشورهای جهان تقسیم کنند و از دههٔ ۱۹۶۰ توجهاش به معضلات محیط زیستی هم جلب شد. او یک روزنامهنگار و سخنران مشهور و یکی از نخستین حامیان توسعه پایدار بود، خیلی پیشتر از آنی که این اصطلاح سیاسی-اجتماعی فراگیر شود. باربارا وارد همچنین، مشاور برخی سیاستگذاران در کشورهای بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و کشورهای دیگر بود.
زندگینامه
وی در نوجوانی برای گذراندن لیسه به مدرسهای در پاریس رفت و چند ماه نیز در دانشگاه پاریس به تحصیل مشغول شد و پس از آن به آلمان رفت. مدتی بعد برای تحصیل در رشتهٔ علوم سیاسی، فسلفه و اقتصاد به سامرویل کالجدانشگاه آکسفورد آمد و در سال ۱۹۳۵ از آنجا فارغالتحصیل شد.[۲] پس از آن مدتی در زمینهٔ سیاست و اقتصاد اتریش ءزوهش و فعالیت نمود. با آنکه او در آغاز با هیتلر همدلی داشت،[۳] اما پس آنکه شاهد یهودستیزی و نحوهٔ رفتار دولتمردان آلمان نازی با یهودیان بود، تصمیم به کمک به آوارگان یهودی گرفت و امکانات کلیسای کاتولیک را برای هرگونه اقدام آتی جنگی در بریتانیا بسیج کرد. طی جنگ جهانی دوم او در «وزرات اطلاعرسانی و روابط عمومی بریتانیا» کار میکرد و به نقاط مختلف اروپا و ایالات متحده آمریکا سفر کرد. پس از پایان جنک او از حامیان طرح مارشال برای اروپایی مقتدر و منطقه تجارت آزاد اروپا بود.[۴] وی از سال ۱۹۴۶ رئیس بیبیسی و مدیر اولد ویک شد. وی در سال ۱۹۷۶ اشرافیت انتصابی دریافت داشت.[۵]
باربارا وارْدْ در دههٔ ۱۹۴۰ از سرطان جان سالم بهدر برده بود و خودش اعتقاد داشت که این بهبودی، بهواسطهٔ حمایتهای معنوی پادره پیو بودهاست. این سرطان ۲۰ سال بعد دوباره عود کرد و این بار جراحی نتوانست درمان قطعی بیماری او باشد. وی از کرسی استادی خود در رشتهٔ اقتصاد در دانشگاه کلمبیا کنارهگیری کرد و برای زندگی به لودزورثساسکس غربی برگشت و سرانجام در ۳۱ مه ۱۹۸۱ در سن ۶۷ سالگی درگذشت. پاپ ژان پل دوم یک کاردینال را به نمایندگی از خود برای مراسم آمرزشخوانی او فرستاد و او را به وصیت خودش، در کلیسای محلی کوچکی بهخاک سپردند.