ایلیوشین ایل-۲۸

ایلیوشین ایل-۲۸
کاربری بمب‌افکن جت
تولیدکننده ایلیوشین
آویا (B-228 و CB-228)
هاربین (H-5)
نخستین پرواز ۸ ژوئیه ۱۹۴۸
معرفی ۱۹۵۰
بازنشستگی دههٔ ۱۹۸۰ (شوروی)
وضعیت تحت خدمت: نیروی هوایی کره شمالی
کاربر اصلی نیروی هوایی شوروی
نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق
نیروی هوایی چکسلواکی
نیروی هوایی لهستان
نیروی هوایی کره شمالی
تعداد ساخته‌شده بیش از ۶٬۶۳۵ فروند
گونه‌ها ایلیوشین ایل-۳۰

ایلیوشین ایل-۲۸ (به روسی: Илью́шин Ил-۲۸) یک هواگرد بمب‌افکن جت دوره جنگ سرد ساخت شوروی است. نخستین استفاده‌کننده این هواگرد نیروی هوایی شوروی بوده است. ایل-۲۸ نخستین پرواز خود را روز ۸ ژوئیه سال ۱۹۴۸ به انجام رساند.

طراحی و تولید

قفسه بمب Ilyushin Il-28، موزه Kbely، پراگ

ایلیوشین ایل-۲۸ به عنوان بمب‌افکن تاکتیکی، هواگرد شناسایی و آموزشی تولید و برای نخستین بار سال ۱۹۵۰ در نیروی هوایی شوروی وارد خدمت شد. این هواگرد قادر به حمل بمب، مین، اژدر و تسلیحات هسته‌ای است. مدل‌های آن شامل ایل-۲۸آر هواگرد شناسایی، ایل-۲۸تی هواگرد اژدرافکن برای نیروی دریایی و ایل-۲۸یو هواگرد آموزشی می‌شود.[۱]

ناتو در ابتدا نام گزارشی بوچر (Butcher - قصاب) را بر ایل-۲۸ نهاد اما سپس آن را به بیگل (Beagle) تغییر داد.[۱]

مجموعاً حدود ۳۰۰۰ فروند ایل-۲۸ تولید گردید. حدود ۲۰۰ فروند دیگر نیز در چکسلواکی تحت عنوان B-288 تولید شد. چین هم این هواگرد را با نام H-5 بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۲ تولید کرد. نیمی از هواگردهای تولید شده در شوروی به پانزده کشور دیگر شامل کشورهای عضو پیمان ورشو، صادر گشتند.[۱]

تاریخچه عملیاتی

هواگرد ایل-۲۸ در نیجریه، مصر، ویتنام، کره شمالی، عراق، یمن، سوریه و افغانستان در میدان‌های رزم استفاده گردید. به صورت کلی، این هواگرد در ارتفاع پایین به کار گرفته می‌شد چرا که دقت بالایی در بمباران نداشت.[۱]

مشخصات (ای ال-۲۸)

طرح سه نمای ایلیوشن ای ال-۲۸

داده‌ها از Jane's All The World's Aircraft 1982–83[۲]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۳
  • طول: ۱۷٫۶۵ متر (۵۷ فوت ۱۱ اینچ)
  • پهنای بال: ۲۱٫۴۵ متر (۷۰ فوت ۴ اینچ)
  • ارتفاع: ۶٫۷ متر (۲۲ فوت ۰ اینچ)
  • مساحت بال‌ها: ۶۰ متر مربع (۶۵۰ فوت مربع)
  • ماهی‌واره: TsAGI SR-5S (12%)[۳]
  • وزن خالی: ۱۲٬۸۹۰ کیلوگرم (۲۸٬۴۱۸ پوند)
  • وزن ناخالص: ۱۸٬۴۰۰ کیلوگرم (۴۰٬۵۶۵ پوند)
  • بیشترین وزن برخاست: ۲۱٬۲۰۰ کیلوگرم (۴۶٬۷۳۸ پوند)
  • پیشرانه هواگرد: ۲ عدد centrifugal-flow توربوجت engines Klimov VK-1A،‏ ۲۶٫۵ کیلونیوتن (۶٬۰۰۰ پوند-نیرو) در هر موتور

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۹۰۲ کیلومتر بر ساعت (۵۶۰ مایل بر ساعت؛ ۴۸۷ گره) at ۴٬۵۰۰ متر (۱۴٬۸۰۰ فوت)
  • سرعت کروز: ۷۷۰ کیلومتر بر ساعت (۴۷۸ مایل بر ساعت؛ ۴۱۶ گره) at ۱۰٬۰۰۰ متر (۳۳٬۰۰۰ فوت)
  • بُرد: ۲٬۱۸۰ کیلومتر (۱٬۳۵۵ مایل؛ ۱٬۱۷۷ مایل دریایی)
  • حداكثر ارتفاع: ۱۲٬۳۰۰ متر (۴۰٬۴۰۰ فوت)
  • نرخ صعود: ۱۵ متر بر ثانیه (۳٬۰۰۰ فوت بر دقیقه)

جنگ‌افزار

  • سلاح‌ها ۴ قبضه توپ نودلمان-ریختر ان.آر-۲۳ (۲ توپ در دماغه و دو توپ در سکوی توپ در دم هواپیما)
  • بمب‌ها: 3,000 kg (6,600 lb) of bombs in internal bay (1,000 kg (2,200 lb) normal)

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Tucker-jones 2015, p. 18.
  2. Taylor 1982, pp. 36–37.
  3. Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.

جستارهای وابسته

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!