ایرنا در فوریه ۱۹۰۴ در پراگ متولد شد. پدر وی نقاش بود و وی دومین از سه دختر خانواده بود.[۱] در طول جنگ جهانی اول، خانواده وی در بوستون، ایالات متحده ساکن شد. خانه آنها در بوستون مرکز مهمی از جلسات سیاستمداران و دولتمردان برای استقلال چکسلواکی بود. شخصیت‌هایی مانند توماس مازاریک، ادوارد بنش و میلان راشتیسلاو شوفانیک از خانه آنها دیدن کردند.[۲] ایرنا در سال ۱۹۲۱ همراه با خواهرانش به چکسلواکی بازگشت. در سال ۱۹۲۵ در پراگ با پسر عموی خود، فرانتیچ برنشک، ازدواج کرد. والدینش مخالف این ازدواج بودند و حتی پدرش به مدت ۴ سال تمام تماس‌ها با او را قطع کرد[۲]
در طول بسیج توافقنامه مونیخ، ایرنا برناسکووا به عنوان یک پرستار صلیب سرخ داوطلب شد و به پناهندگان در منطقه مرزی اشغال شده چکسلواکی کمک کرد.[۲]
مقاومت و اعدام
ایرنا در طول اشغال چکسلواکی توسط نیروهای آلمانی، اقدام به پخش جزوات و تراکت علیه اشغالگری و شروع به همکاری با پدرش در انتشار مجله غیرقانونی V boj (مبارزه کن) در سال ۱۹۳۹ کرد.[۱] او همچنین به سازماندهی حملات در مرز با اسلواکی کمک کرد. اگر چه گشتاپو به دنبال دستگیری او بود ولی ایرنا توانست بگریزد و انتشار مجله را ادامه دهد.
او در ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۰ در پراگ، خیابان پوچیچی، با مدرک شناسایی جعلی دستگیر شد.[۲] در طی بازجویی، او سعی کرد همه اتهامات را بپذیرد و بدینوسیله تعدادی از اعضای مقاومت را نجات داد. با این حال، اعضای خانواده اش دستگیر شدند - شوهرش در اردوگاه مرگ بوخن‌والد و پدرش در اردوگاه کار اجباری داخائو درگذشتند.[۳] ایرنا برناسکووا اولین زن چک بود که توسط نازی‌ها به اعدام محکوم شد. او در ۵ مارس ۱۹۴۲ محکوم شد و سپس در اوت ۱۹۴۲ در زندان Plötzensee، برلین با گیوتین اعدام شد.[۴]
