( در عربی: ٱللَّٰهُمَّ ) اصطلاحی خطاب به الله است، اصطلاح اسلامی و عربی برای خطاب قرار دادن خدای واحد است. این اصطلاح به معنای "ای خدا" ترجمه شده و معادل "یا الله" در نظر گرفته شده است. برخی از دستور زبان شناسان (مانند: سیبویه) معتقدند که این مخفف کلمه: "یا اللّهُ اُمَّنا بخیر = اِقصِدنا بخیر" [۱] به معنی "خدایا، ما را به خیر و نیکی هدایت کن" است. [۲] برخی استدلال کرده اند که پسوند ـ مَّ جای یا را می گیرد. [۳] ابن عاشور دانشمند مسلمان، در تفسیر خود از سوره آل عمران بیان میدارد که کلمه اللهم از عبری یا از قحطانی مشتق شده است. [۴]
واژه "اللهم" مجموعا ۵ مرتبه در قرآن ذکر شده است که (از آغاز تا پایان) بدین قرارند: ۱. سوره آل عِمران، آیه ۲۶/، ۲. سوره مائده، آیه ۱۱۴/، ۳. سوره اَنفال، آیه ۳۲/، ۴. سوره یونس، آیه ۱۰/، ۵. سوره زُمَر، آیه ۴۶.
یعنی: بگو: خداوندا، تو صاحب فرمان و سلطنتى. به هر كس بخواهى حكومت مى‌دهى و از هر كس بخواهى حكومت را مى‌گيرى و هر كه را بخواهى عزّت مى‌بخشى و هر كه را بخواهى ذليل مى‌نمايى، همه خيرها تنها به دست توست. همانا تو بر هر چيز توانايى.
یعنی: عيسى‌بن مريم گفت: خداوندا، مائده و سفره ای از آسمان بر ما فرو فرست كه براى نسل كنونى و آيندگان ما عيد و نشانه‌اى از تو باشد و ما را روزى ده كه تو بهترين روزى دهندگانى.
یعنی: و (یاد آور) زمانى كه (مخالفان) گفتند: خدايا، اگر اين (قرآن) همان حقّ از جانب تو است، پس بر ما از آسمان سنگ‌هايى بباران يا عذابى دردناك براى ما بياور.
