ابوعلی منصور العزیزی الجوذری، منشی مخصوص (کاتب) جوذر از بزرگان خلافت فاطمی بود.[۱] جوذر به عنوان معتمد چهار خلیفهٔ نخست فاطمی انجام وظیفه می‌نمود. زندگینامهٔ استادجوذر با عنوان «سیرة الأستاذ جوذر»، با تکیه بر دانسته‌های کاتب در مورد اسرار اربابش (جوذر) و مکاتبات او با امامان اسماعیلی توسط ابوعلی منصور العزیزی نگاشته شده‌است. منصور به عنوان کارمندی طرف اعتماد به بایگانی‌های جوذر دسترسی کامل داشته و پس از مرگ وی، با هدف حفظ خاطرهٔ این سیاستمدار، اثر را نوشته و هر از چند گاهی تجربه‌های شخصی خود را نیز در آن نقل می‌کند.[۱] منصور العزیزی دوازده سال (از ۹۶۱ م تا مرگ جوذر در۹۷۳ / ۳۶۲ ه. ق )[۲]در خدمت وی بوده‌است. سیره الجوذر اطلاعات مهمی پیرامون تاریخ سیاسی و تشکیلات و نظام اداری و تاریخ اجتماعی دولت فاطمیان در دوره معز و عزیز دربردارد.[۳]نوشته منصور العزیزی نگاه اجمالی نادری است به این دورهٔ زمانی که نه تنها یک روایت زندگینامه‌ای از سیاستمداری برجسته از دورهٔ آغازین عصر فاطمی ارائه می‌کند بلکه اظهارات شفاهی و مواد آرشیوی از دوره ای را گردآوری می‌کند که بیش از شصت سال از حکومت فاطمی را در بر می‌گیرد.
