آزادوار چنگی

آزاده در حال نواختن چنگ، شاهنامه تهماسبی

آزادوار چنگی یا آزاد^[۱] از موسیقی‌دانان به نام ایران در دوران پادشاهی شاهنشاه خسرو پرویز ساسانی و هم‌عصر دیگر موسیقی‌دانانی چون باربد و نکیسا بود که در نواختن چنگ شهرت داشت.^[۲] در کتاب «تاریخ موسیقی ایران» وی از زنان معروف موسیقی‌دان عهد بهرام گور یاد شده‌است. شهرت آزادوار تا به حدی است که هنرمندان و نگارگران ایرانی پس از اسلام نیز یاد او را در آثار هنری خود جاودان کردند، مانند قدح لعابدار رنگین با نگارهٔ بهرام گور و آزاده، از آثار سده هفتم هجری، و نظیر آن با نقاشی و زرّین از سده ششم هجری.^[۳]

شعر

در اشعار فارسی نیز نام آزادوار ذکر شده‌است:

فردوسی

به پشت هیونی دمان بر نشست

ابا سرو آزاده چنگی به دست

منابع

1. Farhat, Hormoz (2004). The Dastgah Concept in Persian Music. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-54206-7.
2. صفوت، داریوش. هشت گفتار دربارهٔ موسیقی. تهران: جیحون.
3. «آزادوار چنگی». راسخون. ۲۱ فروردین ۱۳۹۰.