بافت آبشش شاخه شاخه یا پر مانند، و به ویژه در نزدیکی سطح، سرشار از رگ‌های خونی است. این ساختار، تبادل اکسیژن و دی‌اکسید کربن را با آب پیرامون آبزی تسهیل می‌کند.[۳]
آبشش‌ها یا درون حفره‌هایی در بدن جانور محصورند که آب برای تبادل گازها با فشار از آنجا گذرانده می‌شود یا اینکه همچون زائده‌ای از بدن جانور بیرون زده‌اند و در آب قرار می‌گیرند.
طرز کار
اکسیژن محلول در آب از درون دیواره‌های نازک آبشش‌ها می‌گذرد و وارد خون می‌شود. سپس، آب از راه شکاف‌های آبشش خارج می‌شود.[۴]
