Kerr 1934ko maiatzaren 16an jario zen Kurowen, Zeelanda Berria.[5] Familia disfuntzional batean jaio zen, eta hiru urte soilik zituenean bere amak etxetik alde egin beharra izan zuen. Bere aita gerran borrokatzera joan zenean, baserri batera joan zen bizitzera. Eta bere aita itzuli zenean, Christchurchera joan ziren bizitzera.
Oinarrizko ikasketak Christchuercheko St Andrew's College eskola pribatuan egin zituen (garai hartan mutilak soilik onartzen ziren eskola horretan).[5] Sarbidea bere aitari esker lortu zuen, bertako zuzendari ohi baten zerbitzupean egon baitzen gerra garaian.[6] Bertan matematikarako gaitasun handia zuela antzeman zioten.
Ikasketak
Garai hartan eskolan matematikako irakaslerik ez bazegoen ere 1950ean unibertsitaterako sarrerarako beka bat lortu zuen[7] eta 1951n Canterbury University Collegean (Zeelanda Berriko Unibertsitatearen osagarria eta Canterburyko Unibertsitatearen aitzindaria) matematika ikasten hasi zen. Urte horretan jada 3. urteko klaseetara joaten zen, baina, arauak zirela eta, gehienez 2. urteko azterketetara aurkeztu zitekeen. Bigarren urterako jada masterreko klaseetara joaten zen, baina unibertsitateko erregulazioak zirela eta, 1954 arte ezin izan zen graduatu eta, urte bat beranduago, 1955ean, Zientzietako Masterra lortu zuen.[5][7][8][9] Bere irakasleetako bat Walter Warwick Sawyer izan zen, erlatibitatean eta teoria kuantikoan espezializatua zegoena.
Hala ere, urte hauetan Kerrek zenbait arlori ere eskaini zien bere denbora, matematika ikasteaz gain. Esate baterako, billarrean asko jokatu zuela onartu zuen. Gainera, 1952an unibertsitateko ordezkaria izan zen boxeoko txapelketa batean.[5][7]
1955ean Cambridgeko Unibertsitatera joan zen doktorego tesia egitera. Lan honetan bere aztergaiak erlatibitate orokorreko higidura-ekuazioak izan ziren[7] eta 1958an aurkeztu zuen Equations of Motion in General Relativity izenburuarekin.[5] Horrela, 1959an Filosofiako Doktoregoa (PhD) lortu zuen[10] eta urte horretan bertan bere lana hiru artikulu desberdinetan publikatu zen Nuovo Cimento aldizkarian.[5][7][8][9]
Bertan zegoela erlatibitate orokorrean aplikatzen ari ziren tresna berriekin interesatu zen, geometria diferentzialarekin lotuta zeudenak.[12] Horrela, 1962an hilabete iraun zuen Santa Barbarako topaketa batera joan zen, matematikari eta fisikariek elkarrekin hitz egiteko helburua zuena. Kerren arabera fisikariek asko ikasi zuten teknika matematiko garaikideei buruz, baina matematikariek, ordea, ez zuten asko ikasi erlatibitatearen inguruan.[5][12] Hala ere, konferentzia horretan Alfred Schild ezagutu zuen, eta honek egindako gonbidapena dela eta, 1962an Kerr Austineko Texaseko Unibertsitatera joan zen, bertako erlatibitateko taldearekin lan egitera.[5][7][8][9]
Eta bertan bere bizitzako aurkikuntza garrantzitsuena egin zuen, eta gaur egun bereziki honi esker da ezaguna.[5] Hain zuzen ere, 1963an izar edota zulo beltz birakarien kanpoko espazioa definitzen duen Einsteinen ekuazioen soluzioa bilatu zuen, eta honi "Kerren metrika" deritzo.[13] Honako hau, noski, sekulako aurkikuntza izan zen, baina bere soluzioa lehen aldiz aurkeztu zuenean, Dallaseko konferentzia batean (Texaseko Astrofisika Erlatibistako Simposioan), ez zioten kasu askorik egin, gainerako fisikariek ez baitzuten interesik bere lan matematiko esoterikoetan.[5][14] Hala ere, bere lanaren garrantziaz jabetu zirenean (askoren ustez berak egindakoa egitea ezinezkoa zen[9]), sekulako arrakasta lortu zuen.
Nire ibilbide zientifiko osoan, guztira 45 urte iraun dituenean, bizi izan dudan gertaera latzena erlatibitate orokorreko Einsteinen ekuazioen soluzio zehatz batek, Zeelanda Berriko matematikari batek aurkitua, Roy Kerr, unibertsoan dauden zulo beltz masiboen zenbaki ezezagunen errepresentazio zehatza ematen duela konturatzea izan da.[5][7]
-- Subrahmanyan Chandrasekhar
Roy Kerr klase bat ematen
Kerren metrika abiapuntutzat hartuta Alfred Schildekin elkarlanean aritu ondoren, 1965ean Some algebraically degenerate solutions of Einstein's gravitational field equations argitaratu zuten, non Kerr-Schilden metrika aurkeztu zuten (Kerren metrikaren garapena dena), baita Kerr-Schild perturbazioak ere, espazio-denborako perturbazio berezi batzuk, hain zuzen ere.[5][15][16][17] Texasen egon zen urteetan Kerrek guztira lau doktorego-tesi zuzendu zituen.
1971n Zeelanda Berriko Canterburyko Unibertsitatera itzuli zen, eta bertan bere ikerkuntza lanekin aurrera jarraitzeaz gain, matematikako irakasle gisa aritu zen. Gainera, 1983 eta 1993 unibertsitateko Matematikako Saileko burua izan zen. Azkenik, ia 40 urte lanean igaro ondoren, 1993an irakasle emeritu gisa erretiratu zen.[5][8][9]
Gaur egun Kerr Christchurchen bizi da, bere emazte Margaretekin batera.[6] 2022an joan zen bertara bizitzera 9 urte Taurangan (Zeelanda Berriko kostako hiri bat) igaro ondoren.
Lan garrantzitsuak
Kerren metrika
Mundu mailako fama eman zion aurkikuntza Kerren metrika izan zen, eta honako hau 1963an argitaratu zuen Gravitational Field of a Spinning Mass as an Example of Algebraically Special Metrics artikuluan. Artikulu horretan Kerren metrika aurkeztu zuen, zulo beltz birakarien (Kerren zulo beltz gisa ere ezagutzen direnak) ergosferako (alegia, kanpoko inguruneko) espazio-denbora deskribatzen duena.[13] Honako hau ekarpen oso garrantzitsua izan zen astrofisikarako; izan ere, unibertsoko zulo beltzak ingurunean eragin zuzena duen errotazio baten bidez bultzatuak daudela uste da eta, beraz, Kerren zulo beltzak izango lirateke. Zulo beltzak zuzenean aztertzea oso zaila da, baina badirudi argazkietan atera ahal izan diren zulo beltzek eta lortutako datuek unibertsoko zulo beltzak Kerrenak direla babesten dutela.[18][19] Hala ere, zulo beltzei zuzenean begiratu ez arren, printzipioz Lurrean jasotzen ditugun zulo beltzen akrezio-diskoen espektroak aztertuz zehaztu ahalko litzateke ea zulo beltza Kerrena den ala ez, eta urte askotan egindako ikerketek honako hau babesten dute.[20]
Kerren zulo beltzaren eskema
Kerrek egindako aurkikuntza gaur egun "Zulo Beltzen Fisikako Urrezko Aroa" gisa ezaguna den 15 bat urteko epearen abiapuntua izan zen.[21] Urte horietan zulo beltzen fisikak atentzio asko irabazi zuen eta geroz eta zientzialari gehiago interesatu ziren beraien ikerkuntzan, astrofisikaren ikuspuntutik oso interesgarriak zirela frogatu baitzen.
Are gehiago, zientzialari askoren ustez Kerren metrika fisikako ekuazioen soluzio zehatz guztien artean garrantzitsuena da, bere garaian eragin zuen iraultzarengatik eta gerora ekarri duen guztia dela eta.
Nuovo Cimento aldizkarian argitaratutako artikulu hauetan bere doktorego tesian egindako lana bildu zuen Kerrek. Honako hauek ez dira Kerren metrika aurkeztu zuen artikulua bezain garrantzitsuak izan; hala ere, argitaratu zirenetik lan askotan erabili dira erreferentzia gisa[7].
Honako artikulu hau berez 1965ean argitaratu zen, konferentzia bateko artikuluen bildumaren barnean. Hala ere, gaur egun honako hau lortzea nahiko zaila denez, eta artikuluaren garrantzia dela eta, 2009an berriro argitaratzea erabaki zuten.
Kerren lanaren jarraipena
Ezra T. Newman
1965ean Ezra "Ted" Newmanek Kerren metrikaren orokorpen bat egin zuen. Hala, Kerren lana oinarritzat hartuz Einsteinen eremu-ekuazioen soluzioa lortu zuen zulo beltz birakari eta kargadun baten kasurako. Honako hau, hain zuzen ere, Kerren metrikaren orokorpen bat da errotazioaz gain karga ere baduen masa puntual baten kasurako eta, beraz, Kerr-Newmanen metrika gisa ezagutzen da (aurkitu zuena Newman izan bazen ere, Kerren metrika izanik abiapuntua bere izena ere badarama).[23][24] Hori dela eta, Kerren metrika Kerr-Newmanen metrikaren kasu partikular gisa ikus daiteke, karga nulua dela kontsideratuz.
Metrika berri honen bidez zulo beltz berri batzuen teoria garatu zen: Kerr-Newmanen zulo beltzak. Hala ere, egindako behaketa eta neurketek adierazten dute unibertsoan dauden zulo beltzak Kerren zulo beltzak direla, eta ez Kerr-Newmanenak.
Hughes Domina (1984) "erlatibitatean egindako lanarengatik, bereziki Kerren Zulo Beltz gisa ezagutzen denaren aurkikuntzarengatik, garrantzia handikoa izan dena."[7]
Rutherford Domina (1993) "Zulo beltzen mundu estralurtarraren inguruan egindako aurkikuntza nabarmenengatik."[9]
Marcel Grossmann Saria (2006) "Einsteinen erlatibitate orokorreko teoriari egindako oinarrizko ekarpena dela eta: ..."
↑Kerr, R. P. & Schild, A. (1965). "Some algebraically degenerate solutions of Einstein's gravitational field equations". Proc. Symp. Appl. Math. 17: 119.
↑Debney, G.C.; Kerr, R. P. & Schild, A. (1969). "Solutions of the Einstein and Einstein-Maxwell Equations". J. Math. Phys.10 (10): 1842. Bibcode:1969JMP....10.1842D. doi:10.1063/1.1664769
↑Newman, Ezra; Janis, Allen (1965). "Note on the Kerr Spinning-Particle Metric". Journal of Mathematical Physics. 6 (6): 915–917. Bibcode:1965JMP.....6..915N. doi:10.1063/1.1704350.
↑Newman, Ezra; Couch, E.; Chinnapared, K.; Exton, A.; Prakash, A.; Torrence, R. (1965). "Metric of a Rotating, Charged Mass". Journal of Mathematical Physics. 6 (6): 918–919. Bibcode:1965JMP.....6..918N. doi:10.1063/1.1704351.
.jpg)
