Madrilen jaio zen 1952ko urtarrilaren 28an. Bere aita, Joaquín Fernández-Quintanilla Pérez-Valdés, medikua zen, nahiz eta bere bizitza profesionala abiazioaren arloan garatu zuen, pilotu lanetan lehenik eta Iberia Konpainiako kontseilari lanetan gero; lanbide hori idazle lanarekin tartekatu zuelarik.[2] Bere amak, Ana María Ullrich Dottik (alemaniar jatorrikoa, Bavaria ingurukoa), irakurtzeko eta idazteko interesa piztu eta familiari transmititzen jakin zuen. Fernández-Quintanilla dibortziatuta dago. Seme bat du, David Matarranz Fernandez-Quintanilla, eta alaba bat, Ana Valentina Fernandez-Quintanilla.[3]
Bere familian erbestea ezaguna zen, bere osaba Luis Quintanilla margolaria bertan izan baitzen. Aitak idatzitako Al final de la cabriola. Conversaciones con el pintor Luis Quintanilla liburuan islatu zuen.[4]
Fernández-Quintanilla Historia Moderno eta Garaikidean lizentziatu zen Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean, eta doktoretza lortu zuen Historia eta Geografia Fakultatean, unibertsitate horretan, La IX Duquesa de Osuna, una ilustrada en la Corte de Carlos III izeneko ikerketarekin.[5]
Lan ibilbidea
Bizitza profesionala irakaskuntzaren eta ikerketaren artean garatu zuen. 1981ean Leeds-eko Unibertsitatean (Ingalaterra) Espainierako Katedran lan egin zuen irakurle lanetan. Espainian, Madrilgo Santa Maria del Camino ikastetxeko eta Nuevo Equipo ikastetxeko irakaslea izan da, eta bi koleeskoletan gioetan ikasketa burua eta zuzendaria izan da.
Fernández-Quintanilla, frankismoaren sasoian unibertsitatean zegoela, politikoki esnatzen hasi zen, eta Espainian askatasunak eta demokrazia lortzeko borrokan parte hartu zuen, Espainiako Alderdi Komunistako militantea zela. AUPEMen (Emakumearen Arazoak Aztertzeko Unibertsitate Elkartea) Fundazioan parte hartu zuen unibertsitateko ikasle-talde batekin; erakunde hori Trantsizioaren aurreko talde feminista unibertsitarioa izan zen.[6]
Francisco Franco hil ostean, militantzia feminismoaren eta emakumearen eskubideen aldeko borrokan zentratu zuen. 1976ko maiatzean, Emakumeen Mugimendu Demokratiko-Emakumearen Askapenerako Mugimenduaren aurkezpenean parte hartu zuen, Merche Comabella, Maria Teresa Gómez, Rosa Pardo, Carmen Méndez Buschell, Dulcinea Bellido eta Mary Luz Boyerorekin batera.[7]
Ikertzaile lanetan, emakumea beste ikuspegi batetik aztertu zuen, eta gizartean nortasun propioa zuen subjektu gisa ikusten zuen. Emakumeari buruz egin zituen ikerketak Espainiako hainbat unibertsitatetako ikerketa, liburu eta doktore-tesien iturri bibliografiko izan ziren.[8][9]
Idazle
Paloma Fernández-Quintanilla 2019ko martxoan izan zen, Medialab-Pradon Madrilgo Emakumeei buruzko elkarrizketa batean, Cuarto Propio taldeak gonbidatuta, Wikipedian.
Idazle lanean, bere argitalpen guztiak emakumeei eskainiak izan ziren, bereziki Espainiako emakumeei, horrela idatzi zuen Madrilgo emakumeei buruz, Ilustrazioko emakumeei buruz, eta Ohorezko eta Merezimenduzko Damen Batzarrari buruz, Euskal Herriaren Adiskideen Errege Elkarte Ekonomiko Matritentseari buruz, 1787ko urriaren 5ean Karlos III.ak eskatuta, Espainiako historiako lehen emakume elkartea izan zena sortu zuen Benaventeko kondesa-dukesa Maria Josefa Alfonso Pimentel Téllez-Girónek. XX. mendeko figuren artean, besteak beste, Maria Zambrano, Maria Blanchari, eta Espainiako II. Errepublikako emakume nabarmenei buruz idatzi zuen.
La IX Duquesa de Osuna, una ilustrada en la Corte de Carlos III izenburuko liburuaz 2018ko Madrilgo Liburu Azokan— Manuela Carmenak esan zuen:
«irakurri ditudan azken liburuen artean, bereziki gustatu zait Paloma Fernández Quintanillaren La IX. duquesa de Osuna».[10][11]
Emakume eta historialari lanean, emakumeen ikusezintasunarekin egin zuen topo; Fernandez-Quintanillak esan zuen Espainiako gizarteak ez zituela kontuan hartzen emakumeek iraganean arteari, zientziari, kirolari, politikari eta kulturari egindako ekarpen guztiak.[12]
«Bigarren Hezkuntzako eta Batxilergoko testuliburuak berrikustea besterik ez dago, emakumezkoen izenik ia aipatzen ez dela egiaztatzeko».[12]
Hainbat hitzaldi, mahai-inguru eta liburu-aurkezpenetan parte hartu zuen.[13]
Feminismoarekin konprometituta, 2018ko martxoaren 8rako deitutako greba orokor feministaren aldeko manifestua sinatu zuen, hedabide ezberdinetako beste emakume langileekin batera, feminismoa kazetaritza hobetzeko ere beharrezkoa zela aldarrikatuz.[14]
Lanak
Liburuak
La IX Duquesa de Osuna, una ilustrada en la Corte de Carlos III (Osunako IX. Dukesa, Karlos III.aren Gorteko ilustratua). Doce Calles argitaletxea, 2017
Mujeres de Madrid (Madrilgo emakumeak). Avapies argitaletxea, 1984.
La mujer ilustrada en la España del siglo XVIII. (La mujer ilustrada en la España del siglo XVIII). Kultura Ministerioaren Editoriala, 1980
Españolas en la transición. De excluidas a protagonistas (1973-1982) (Espainiarrak trantsizioan. Baztertuetatik protagonistetara (1973-1982)). Lankide izan zituen: Eva Navarrete, Raquel Heredia, Valentina Fernández Vargas, Asociación Mujeres en la Transición Democrático, Mary Salas, Merche Comabella, Mabel Pérez-Serrano, Patrocinio Las Heras, Isabel Blas, María Luisa Jordana, Carmen Bozzano, Elena Arnedo, Cecilia Raposo, Begoña San José, Ana María Pérez del Campo, Suzel Bannel, Concha Llaguno, Rosa María Capel, Lina Vallés, Elena Cánovas, Magdalena Manresa, Mar Pérez-Serrano, Isabel Gutiérrez, Paloma Saavedra, María del Mar Vanaclocha, Inmaculada Simón, Concha Borreguero, Fernanda Monasterio.[15]
Prentsa
Tiempo de Historia: Los salones de las madrileñas en las «damas ilustradas» del siglo XVIII.[16]
Ciclo de conferencias Aprender a leer en femenino. Txostena: "Ilustradas y traductoras: el difícil acceso de la española a la lectura en el siglo XVIII" Irakurlearen etxea, Madrilgo hiltegia.[26]
Mujeres trabajadoras de Madrid: historia y actualidad.[27]
La figura de María Josefa Alfonso Pimentel Téllez Girón, duquesa-condesa de Benavente, figura feminista e ilustrada en pleno S. XVIII.[32]
Sariak eta aintzatespenak
1979an Maria Espinosa Ikerketa Sari Nazionala jaso zuen emakumeen historiari buruzko ikerketengatik.[33]
Juan March Fundazioan Ikerketa beka bat jaso zuen.[34][35]
2020an, Chinchón eta bere eskualdeari buruzko Ikerketa eta Memoria Lehiaketaren XVI. edizioan bigarren saria jaso zuen Luis de Borbón y Farnesio infanteari buruz egindako «Mano de hierro en guante de seda: la administración del infante don Luis de Borbón y Farnesio en el Señorío de Chinchón» lanarengatik.[36]
