Onomatopeia

Hitz egitearen onomatopeia.

Hizkuntzalaritzan, onomatopeia soinu bat imitatzen duen hitza edo hitz taldea da; adibidez, tas-tas, danba-danba edo plisti-plasta. Animalien soinuak adierazteko ere erabiltzen dira, hala nola:

• Oilarra: kukurruku.
• Txerria: kurrin-kurrin.
• Txoria: txio-txio.
• Kukua: ku-ku.
• Kilkerra: kir-kir.
• Txakurra: zaunk-zaunk (txakur handien adausia) edo au-au (zaunka).

Hizkuntza guztietan onomatopeiak dauden arren, bakoitzak bereak izaten ditu, orokorrean.

Ikus, gainera

• Animalien hotsen zerrenda.

Bibliografia

Azken urte hauetan, euskarazko onomatopeiez, gutxienez bi liburu argitaratu dira^[1]:

• Santisteban, Karlos: Onomatopeia eta Adierazpen Hotsen Hiztegia, Gero, Bilbo, 2007.

• Ibarretxe Antuñano, Iraide: Hizkuntzaren Bihotzean: Euskal Onomatopeien Hiztegia, Gaiak, Donostia, 2006.

Horiez gain, onomatopeien gaineko informazioa han-hemenka topa daiteke. Interneten eskuragarri, IVAPek argitaratutako Galdezka liburua. 321.-330. orrialdeetan onomatopeien bilduma txiki bat:

• Zenbaiten artean: GaldezkA, IVAP, Zarautz, 2003.

Erreferentziak

1. «85282 - IRALE» www.irale.hezkuntza.net (Noiz kontsultatua: 2018-11-17).

Ikus, gainera

• Ideofono

Kanpo estekak

• Joseba Aurkenerena: Euskal onomatopeiak berreskuratzen
• Alicia San Juan: Bihotzak taup-taup egiten al dizu? Euskal onomatopeiak!.
• BERRIAko estilo liburua: Euskarazko onomatopeiak eta animalien hotsen izenak.
• EITB: Euskal onomatopeiak [1].
• EHU: Sinbolismo fonetiko bidez sortutako hitzak [2].
• Hainbat egile; IVAPek argitaratuaː GaldezkA. (Ikus 321.-330. orrialdeetan onomatopeien bilduma txiki bat).
• Onomatopeien zerrendak.

• Datuak: Q170239
• Multimedia: Onomatopoeia / Q170239