Menno Simons (1496 – 1561eko urtarrilaren 31), Herbehereetako erlijio-lider anabaptista izan zen. Simons erreformatzaile protestanteen garaikidea izan zen eta haren jarraitzaileei menonita deitzen zitzaien.
Biografia
Wytmarsumeko herrixka batean jaio zen, Frisia probintzian (Inperio Erromatar Germaniarra, gaur egun Herbehereak). Gurasoek apaiz katolikorako prestatu zuten. 1524an apaiztu zuten. Bere jaioterriko parroko izanik, 1536an Eliza Katolikotik banandu zen, anabaptista bakezaleekin bat egiteko, Biblia arretaz aztertu eta dogma katolikoetatik urruntzeko prozesua bizi ondoren.
1537an apezpiku anabaptista gisa ordenatu zuten Groningenen. Bere lanak arrakasta izan zuen, eta Karlos V enperadoreak 100 urrezko txanpon eskaini zituen bere buruarengatik eta indultua edozein deliturengatik entregatzen zuenarentzat.
1543an, Alemaniako ipar-mendebaldera bidali zuten. Han, bere bizitzako azken hemezortzi urteak elizak eraikitzen eman zituen, Frisian lanean jarraitu zuen bitartean.
Kolonian, Holsteinen, Prusian eta beste leku batzuetan egon zen, beti antolatuz eta predikatuz, jazarleek jazarrita. Jakina da Geertruydt-ekin ezkonduta zegoela eta gutxienez seme bat eta bi alaba izan zituela. Klandestinitate-baldintzak zirela eta, ezin izan ziren familiako bizitzaren xehetasun gehiago erregistratu.
Lan egiten zuen eskualdeko hizkuntzetan ikuspuntu anabaptistak idatziz zabaltzeko zuen kezka nabarmena izan zen. Horretarako, B.L. izenaz bakarrik identifikatutako inprimagailu batekin, inprenta bat ezarri zuen Lübeck-en, Oldesloe (Holstein) eraman behar zuena eta, gero, 1554an, Wüstenfelde babesleku anabaptistara. Bertan hil zen eta ehortzita dago.
Ikus, gainera
Kanpo estekak
