Ara que tinc vint anys (euskaraz: hogei urte ditudan honetan) Joan Manuel Serrat kantautorearen lehen albuma da, 1967an estudioan grabatua eta Edigsa diskoetxeak argitaratua.
1965az geroztik, hainbat EP disko txikitan kaleratu ziren abesti batzuek, ondoren LP disko honetan sartuko ziren; beste batzuk, berriz, Com ho fa el vent albumean argitaratu ziren geroago, eta, ondoren, Encontre bilduman (1980).
1965ean argitaratu zuen Serratek bere lehen grabazioa. Gitarra bat EPa izan zen lau abesti hauekin: "Una guitarra", "Ella em deixa", "La mort de l'avi" eta "El mocador". 1966an, bigarren EPa "Ara que tinc vint anys" izan zen lau abesti hauekin: "Ara que tinc vint anys", "Quan arriba el fred", "El drapaire" eta "Sota un cirerer florit".
Francesc Burrull musikaria Joan Manuel Serraten laguntzaile izan zen 1967tik, eta Cançó de matinadoaren EPko moldaketak sinatu zituen. Bertan, "Cançó de matinada", "Me'n vaig a peu", "Paraules d’amor" eta "Les sabates" abestiak agertzen dira. 1967an, disko bakuna plazaratu zuen, "La tieta" eta "Cançó de bressol" kantu ezagunekin, baita iraupen luzeko lehen disko ere katalanezko Ara que tinc vint anys LP historikoa, abesti haietako batzuk sartu zituen beste hiru hauekin batera: "Balada per a un trobador", "Els vells amants" eta "Els titelles".
20 urteko gazte indartsua
Gutxienez beste berrogei urtean kantatuko zuen Serratek kanta hau, 1966an hogei urte besterik ez zituen gazte sutsua zen Serrat hark honela hasi eta bukatu zuen bere lehen abestietako hura:
eta goizean aurpegia musukatzera datorren haizeari.
.
[...]
Ahotsa altxatu nahi dut, gizakiei kantatzeko
zutik jaio,
zutik bizi,
eta zutik hiltzen direnei.
[...]
Nahi, nahi eta nahi dut kantatu.
Gaur oraindik ahotsa dut.
Nork daki bihar ahal izango dudan.
Baina gaur hogei urte besterik ez ditut.
Gaur oraindik dut indarra,
eta arima ez dut hilik,
eta irakiten sentitzen dut odola...
«Orain, 20 urte ditudalarik,
oraindik indarra dudalarik,
arima oraindik hil ez zaidalarik,
odola irakiten sentitzen dudalarik,
orain, beste batek kantatzen badu
ni ere kantatzeko gai naizela sentitzen dut.
Gaur, oraindik, badut ahotsa eta
Jainkoarengan sinets dezaket».
,
«Harriei, lurrari, urari, gariari,
zapaltzen ari naizen bideari,
gauari, zeruari, hain gurea den itsaso honi,
goizean aurpegiari musu ematera
datorren haize honi kantatu nahi diet».
.
.
«Ahotsa altxatu nahi dut ekaitz batengatik,
eguzki izpi batengatik, arratsean kantatzera datorren urretxindorrarengatik.
Orain, 20 urte ditudan honetan,
oraindik indarra daukadan honetan,
arima oraindik hilik ez daukadan honetan,
maitasun txinta bategatik edota
haur bat negarrez ikusteagatik
bihotza aztoratzen zaidan honetan».
.
«Zutik jaio, zutik bizi eta
zutik hiltzen direnen alde
altxatu nahi dut ahotsa».
.
Serrat (1984)
Ohar teknikoak
Abestien letrak: Joan Manuel Serrat
Abestien musika: Joan Manuel Serrat
Orkestra-moldaketak eta -zuzendaritza: Antoni Ros-Marbà, salbu eta «Ara que tinc vint anys», «La mortde l'avi» eta «Me'n vaig a peu», Lleó Borrellenak baitira.
"Ara que tinc vint anys" - 2:28: Autorearen printzipioen deklarazioa. Gazteen aukerak adierazten ditu, eta, zoritxarra gorabehera, oraindik ere amesten jarraitzeko indarrak dituela.[2]
"Latieta" - 5:50: Emakume baten istorioa, ezkontzen ez denez, familiaren "Izeba ezkongabea" izan behar du. Autorearen haurtzaroko auzoan oso ohikoa zen pertsonaia.
"Balada per a untrobador" - 3:09
"Gitarra bat" - 2:47
"Els vells amants" - 3:33: Serratek hirugarren adineko bi pertsonaren arteko maitasun-harreman samurra kantatuko dio, ez baitute beldurrik jendaurrean beren maitasuna keinu sotilen bidez erakusteko.
"Cançó de bressol" - 4:18: Gaztelaniazko kopla batekin irekitzen den abestia, behin baino gehiagotan polemika piztu du abesti honek.
"Eldrapaire" - 3:03: Euskaraz Traperoa, edo are Zakuaren gizona izenaz ere ezaguna, ohikoa da pertsonaia hori egoera txarrean bizi den jendea duten herrialde guztietan .
"La mortde l'avi" - 2:52: Arrantzale zahar bat hil da, eta sarea eta txalupa ez dira inoiz arrantzara aterako. Aitona hil egin da, eta Serratek abesti tristea abesten du gertaerari buruz.'
"Me'n vaig a peu" - 3:10: Ihes egiteko kanta da hau, "Banoa herrira", disko honetako abesti ezagunenetako bat, Ara que tinc vint anys kantuarekin batera. Autoreak dena hautsi eta alde egiteko asmoa adierazten du, edonola, erosoa ez den garraiobide batean joan beharrik gabe, oinez besterik ez bada.
"Els titelles" - 4:31: Txotxongiloek sorrarazten duten harreman magikoa: funtzioaz gozatzen duten haurrak, titereak eta titiriteroa. Kutsu intimistago bat azaltzen da.
Karatularen deskribapena
Joan Manuel Serrat ile motzarekin azaltzen da lehen plano batean gitarrarekin, argiztapenak gorriz tindatzen du giroa.
Serraten kanta hauen beste interpretazio batzuk
Ara que tinc vint anys
Serrat: 12 anys bilduman sartu zuten 1981ean.
Serraten arabera, bere errepertorio osoko abestirik amortizatuena da, hogei urte zituela kantatu zuen, berrogeirekin eta hirurogei urte zituela ere bai. Bi aldiz berrinterpretatu du, letra aldatuz baina. 1984an berrogei urte bete zituenean Fa vint anys que tinc vint anys izenburua jarri zion diskoari, eta hirurogei urterekin Fa vint anys que dic que fa vint anys que tinc vint anys kantatu zuen, 2003an <i>Serrat sinfoniko</i> diskoan grabatua.
1980ko Encontre bilduman dago.
La tieta
Serrat: 12 anys bilduman sartu zuten 1981ean.
Berriro grabatu zuen 1984an Zuzenean disko bikoitzean.
Una guitarra
1980ko Encontre bilduman dago.
Serrat: 12 anys bilduman sartu zuten 1981ean.
Els vells amants
Serrat: 12 anys bilduman sartu zuten 1981ean.
Cançó de bressol
Serrat: 12 anys bilduman sartu zuten 1981ean.
Serratek hainbat biratan kantatu du abesti hau, azkenaldian ere bai. 2004ko Diadako ekitaldietan ere kantatu zuen.
1980ko Encontre bilduman dago.
El drapaire
Serratek portugesez kantatu zuen 1969an Portugalen argitaratutako lan erraz batean, O ferro velho izenburupean, Alexander O'Neill-en egokitzapenean, Carlos do Carmo fadistak grabatutako bera, El titiritero (O saltimbanco) abestiarekin batera argitaratu zen. Portugalen ere argitaratzen da, urte horretan bertan, Joan Manuel Serrat... e as suas cançοes LPean.
Ricard Miralles, Com ho fa el vent abestiarekin (Per al meu amic Serrat ,2006) eta Mô-ko biran (2006).
Cançó de bressol:
Pascal Comelade, Per al meu amic Serrat, 2006, eta Mètode de Rocanrol diskoan (2008).
El drapaire:
Carlos do Carmo, Alexandre O'Neill poetaren bertsio portugaldarra, O ferro velho izenburupean, Canoas do Tejo (LP 1972 eta CD 1997) eta O melhor dos melhores, 1992 diskoetan.
Miquel Gil, katalanezko bertsioa Per al meu amic Serraten, 2006.
Me'n vaig a peu:
Tete Montoliu (Tete Montoliu interpreta a Serrat, 1982 eta Tete Montoliu interpreta a Serrat hoy, 1996).
Diskoak lilura sortu zuen Katalunian, Kataluniatik kanpo ez. Diskoak, berez, Espainian ez zuen oso kritika onak izan, eta ez zen oso gustukoa izan erregimen frankistarentzat, baina bere abestiak betikotu egin ziren gero denboran zehar, eta beste autore askok sortu dituzte albumeko hainbat abestiren bertsioak.
