Stead amikiĝis kun la feminisma Josephine Butler kaj helpis ŝin kontraŭbatali infanan prostituadon kaj ĉesigi homan kontrabandadon de junaj virinoj kaj infanoj de Anglio al ceteraj eŭropaj landoj (i.a. Belgio) por prostituo. Li estis ankaŭ la unua angla redaktisto, kiu dungis inajn ĵurnalistojn.
Biografio
En la aĝo de 22 jaroj, W.T. Stead estis la plej juna redaktoro en Anglio. Li estis redaktisto de la "Northern Echo" en Darlington en 1871. Li akiris internacian atenton per siaj artikoloj kontraŭ la 'bulgaraj abomenaĵoj' (1876-1878). En 1880 li transloĝiĝis al Londono por labori por la "Pall Mail Gazette", de kiu li fariĝis ties redaktoro en 1883. W.T. Stead ankaŭ estis la unua ĵurnalisto kiu intervjuis caron.
En januaro 1890, Stead fondis ĉiumonatan internacian revuon "The Review of Reviews", kiun li redaktis ĝis sia morto en la Titanic en aprilo 1912. "The Review of Reviews" trovis tutmondan legantaron kaj celis kunligi la britan imperion per sintezo de sia plej bona ĵurnalismo[1].
Stead ankaŭ fondis la "American Review of Reviews" en 1891 kaj "The Australasian Review of Reviews" en 1892.
En 1904 li lanĉis "The Daily Paper", kiu kolapsis post ses semajnoj, kaj Stead perdis 35,000 £ de sia propra mono (preskaŭ 3 milionoj £ en valoro de 2012) kaj suferis nervan kolapson[2][1].
Stead estis noviganto, liberalulo en politiko kaj nekonformisto en la kredo. Li kredis, ke ĵurnalismo povus kaŭzi socian plibonigon. Li esploris kompleksajn kaj nepopularajn aferojn kaj reduktis ilin al klareco kaj precizeco[3].
Stead havas monumenton apud la rivero Thames (Thames Embankment), vidalvide de la enirejo de la Londona metroa stacio Temple kie Stead havis sian oficejon.
Lia frato estis Francis Herbert Stead kiu ludis gravan rolon en la kristan-socialisma movado inter laboristoj. kiu ludis esencan rolon en la batalo por pensioj.
Stead mortis dum la disastro kun la ŝipo Titanic[4].
Pacismo
Stead estis pacifisto kaj aktivulo por paco, kiu favoris la "Unuiĝintajn Ŝtatojn de Eŭropo" kaj "Altan Kortumon de Justeco inter la Nacioj" (frua versio de la Unuiĝintaj Nacioj), tamen li ankaŭ preferis la uzon de forto en la defendo de leĝo[5][6]. Li amplekse raportis pri la packonferencoj de Hago de 1899 kaj 1907 (Hago, Den Haag). Li havas buston ĉe la Palaco de Paco en Hago. Rezulte de ĉi tiuj agadoj, Stead estis plurfoje nomumita por la Nobel-premio pri paco[7].
Spiritismo
William Stead, krome, estis “pasia ŝatanto de spiritaj sciencoj”, publikiginte intervjuon kun William Ewert Gladstone, kio faris grandan bruon pro tio ke Gladstone estis admiranto de la “kontraŭkristana teozofio de Blavatsky, tre ŝatata politika konsilisto kaj subtenanto de la angla imperiismo.
Li plezuriĝis per aŭtomata verkado, nome la transskribo de diraĵoj de mortintaj spiritoj kaj fondis la revuon “Borderland” dediĉitan ĝuste al fantomoj, okultismo kaj spiritismo” (Il Secolo, la 17-an de aprilo 1912).
Kontraŭ misuzo de infanoj
W T Stead denuncis en ĵurnaloj la 'infanan prostituadon' okazinta en ejoj de la imperia elito. Por fari tion, li pagis por infano kaj iris al malliberejo pro ĝi. Tiuj ŝokaj revelacioj multe kontrastis kun la tiutempe populara ideo ke la Brita Imperio kiu asertis disvastigi kristanajn valorojn al la 'necivilizita mondo'. Poste Stead estis marĝenigita[8][9].
Verkaro
La nombro de liaj publikaĵoj iom post iom fariĝis tre granda, ĉar li verkis kun facileco kaj sensaciisma fervoro pri ĉiaj temoj, de "The Truth about Russia" (1888) ĝis If "Christ Came to Chicago!" (Laird & Lee, 1894), kaj de "Mrs Booth" (1900) ĝis "The Americanisation of the World "(1901)[10].
En 1896, Stead lanĉis la lilbroserion "Books for the Bairns", kies titoloj inkluzivis fabelojn kaj verkojn de la klasika literaturo[11][12].
Nova Ĵurnalismo
Stead iniciatis la uzon de intervjuoj en brita ĵurnalismo. Liaj novigoj kiel redaktisto de la liberala Pall Mall Gazette (antaŭulo de la London Evening Standard) inkluzivis enkorpigi por la unua fojo mapojn kaj diagramojn en la gazeto, disigi pli longajn artikolojn kun okulfrapaj subtitoloj kaj miksi siajn proprajn opiniojn kun tiuj de la homoj, kiujn li intervjuis[13]. Oni konsideras Stead ankaŭ kiel estiganto de la moderna ĵurnalisma tekniko krei novaĵeventon anstataŭ nur raporti pri ĝi, kiun devis pruvi lian plej faman "enketon" pri Eliza Armstrong[14], 13-jaraĝa knabino kiun li 'aĉetis' kontraŭleĝe (homforkapto) por povi pruvi ke seks-sklavoj ekzistas.
La "nova ĵurnalismo" de Stead malfermis la vojon al la moderna klaĉgazeto (angle: tabloid aŭ moderna sensaciisma ĵurnalismo) en Britio[4], sed poste estis ĉefulo por la Nobel-premio pri paco. Stead pledis por "Registaro per ĵurnalismo"[15], formo de "nova ĵurnalismo"[16] iniciatita de Stead en kiu li ekpensis pri ĵurnalismo kiel pli ol nur pozicio por raporti informojn, sed ke la ĵurnalisto aŭ redaktoro povus fariĝi reganto pere de la gazetaro[17].
Post lia morto, Stead estis vaste aklamita kiel la plej granda gazetisto de sia epoko[18]. Laŭ Roy Jenkins, Stead fariĝis "la plej sensacia figuro en 19-a jarcenta ĵurnalismo"[19]. Li ofte subtenadis Esperanton per ĉiumonata paĝo pri Esperanto en sia gazeto „The Review of Reviews“.
Stead kaj Esperanto
Li estis konvinkita de la profesoro Hartman en Leipzig, ke Esperanto povas servi al liaj celoj. Kiel unu el la plej famaj britaj ĵurnalistoj de la 19-jarcento li helpis al la starigo de la Esperanto-movado en Britio kaj estis la ĉefmotoro malantaŭ la fondo de la Londona Esperanto-Klubo[20]. Stead fariĝis esperantisto pro paroladoj de prof. Hartman el Leipzig.
Ekde aŭtuno 1902 la monata revuo The Review of Reviews havis regulan kolumnon pri Esperanto, kutime malgrandaj informoj el la brita kaj tutmonda Esperanto-movado[21]. Foje aperis pli ampleksaj artikoloj, ekzemple biografia skizo pri L. L. Zamenhof verkita de Stead tuj post la 1-a UK en Boulogne-sur-Mer. Stead ankaŭ poste raportis pri postaj Esperanto-kongresoj.
Lia sekretariino estis Eliza Ann Lawrence, kiu ludis esencan rolon en la brita Esperanto-movado.
Artikoloj de William Thomas Stead estas arkivitaj en La Virina Biblioteko ĉe la Biblioteko de la London School of Economics.
Arkivejoj
Arkivaĵoj de William Thomas Stead estas konservataj ĉe la Churchill Archives Centre en Kembriĝo kaj en la The Women's Library ĉe la biblioteko de la London School of Economics.
↑(en) Baylen, J.O. (decembro 1972). "The 'New Journalism' in Late Victorian Britain". Australian Journal of Politics & History. 18 (3): 367–385. doi:10.1111/j.1467-8497.1972.tb00602.x.