En 1551, la germanaj protestantaj princoj sub gvido de princo-elektistoMorico de Saksio, batalante kontraŭ Karlo la 5-a, petis subtenon de la reĝo de Francio. En Lochau, apud Torgau, estis subskribita interkonsento, kiu antaŭvidis financan kaj militan partoprenon de Francio en ilia agado. En la kastelo de Ĉambordo, la 15-an de januaro1552, estis subskribita traktato, kiu indikis ke la franca reĝo Henriko la 2-a okupos, pro strategiaj kialoj, kiel vikario de la Sankta Romia Imperio, la urbojn Metz, Toul kaj Verduno, « kaj aliajn urbojn de la Imperio ne parolantajn germanlingve ». La subskribintaj germanaj princoj havis neniun rajton fordoni teritoriojn de la Imperio al ekstera potenco, tamen la fordono estis eĉ konfirmita pli poste en la Vestfalia Paco.
Milita konkero
La «Vojaĝo al Germanio» estis kondukata de la reĝo Henriko la 2-a, « defendanto de la germanaj liberecoj », subtenata de Francisko la 1-a de Loreno (Francisko de Guise) kaj de la kardinalo Karlo de Loreno (1524-1574)). La tagon de la palmofesto 1552, la francaj trupoj, sub komandado de la konestabloAnno de Montmorency, alvenis ĉe la muregoj de Metz, kaj okupis per surprizo la pordegojn de la urbo. La 13-an de aprilo 1552, la reĝo kun armeo aliris Toul, kie li estis akceptita de la episkopo Toussaint de Hocédy, la skabeno estis foririnta el sia urbo por protesti al Pont-Saint-Vincent[1]. Li iris poste al Nancy, kie li arbitre eksigis la regentan dukinon kaj forkondukis la duketon Karlo la 3-a de Loreno, ankoraŭ neplenaĝa, por edukigi lin en la kortego de Francio. Henriko la 2-a faris poste « ĝojan eniron » en Metz, la 18-an de aprilo 1552. La urbo estis fakte submetita perforte, sub firma regado de la soldatoj de Montmorency. La 22-an de aprilo, Henriko la 2-a pluiris direkte al Rejno, lasante en Metz 3 400 soldatojn. En ĉ. la 20-a de majo, ne sukcesante konkeri Strasburgon, li retroiris, okupis Verdunon, kie li eniris la 12-an de junio1552, antaŭ ol reveni al Francio.
Por viŝi la ofendon de la luteranaj princoj kaj de la reĝo de Francio, Karlo la 5-a marŝis al la tri episkopaj urboj, la 1-an de septembro 1552. Li komencis sieĝi la urbon Metz, proksima la siaj luksemburgaj posedaĵoj. Fortikigita kaj defendata de la duko de Guise, Francisko la 1-a de Loreno, Metz restis posedaĵo de la francaj trupoj post memorinda sieĝo[2]. Kun bedaŭro, Karlo la 5-a ĉesigis la sieĝon la 2-an de januaro1553 rezignante rekonkeri la aliajn episkoplandojn. La franca okupo vere komenciĝis en Tri-Episkoplandoj.
Integriĝo en la reĝlando Francio
Ekde 1552, la urboj ricevis konstantan francan soldataron, sed la imperiestro oficiale konservis suverenecon sur la urboj.
En 1648, la traktatoj de Vestfalio findecidis pri la cedo de Tri-Episkoplandoj fare de la Imperio.
Tri-Episkoplandoj enhavis la tri urbojn Metz, Toul kaj Verdun kaj ties respektivajn posedaĵojn, kaj la bienojn de la episkopoj de tiuj tri urboj kaj la bienojn de la katedralaj kanonikaroj.
Tri-Episkoplandoj en ties limoj meze de la 18-a jarcento kaj la nunaj komunumoj kaj departementoj.
Tri-Episkoplandoj estis dividita en kvar prefektolandoj.
La princepiskoplando de Metz
Maparo de Trudaine (farita inter 1745 kaj 1780) por la gubernio Metz, Naciaj arkivoj de Francio.
La prefektolando de Metz enhavis la urbon Metz kaj ties dependaĵoj :
↑Vito Cabourdin: Les temps modernes, de la Renaissance à la guerre de Trente ans, Encyclopédie illustrée de la Lorraine, Histoire de Lorraine, eld. "Presses universitaires de Nancy", Nancy, 1991, paĝoj : 67-73).
↑«La plej bela sieĝo kiu neniam okazis» laŭ la verkisto Brantomo.
.svg){kind=small}
.JPG)
