La unua mencio okazis pri la kirko en 1352, tamen oni supozas, ke en la 11-a jarcento en tiu loko estis ligna preĝejo, poste jam ŝtona preĝejo. Tiutempe apud la preĝejo kuŝis la tombejo, kiu estis ĉirkaŭita per ligna muro. La turkoj detruis preĝejon en 1554. La nun videbla formo estas videbla ekde 1835, tiam etendiĝo de la konstruaĵo duobliĝis laŭ klasikismo. La turo kaj la sakristio estis konstruita en la 19-a jarcento. La orgeno alvenis en 1906, ĝi estis trakonstruita en 1989.
Konstruaĵo
La preĝejo situas sola sur malalta monteto. La fasado estas simetria, meze la kvadrata turo altiĝas. La navo formas brikon, fine duonronda absido troviĝas.