Pierre Lassus

Pierre Lassus
(1741-1807)
Franca kirurgo de Napoleono.
Franca kirurgo de Napoleono.
Persona informo
Naskiĝo 11-a de aprilo 1741
en Parizo,  Francio
Morto 16-a de marto 1807
en Parizo,  Francio
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Parizo, Instituto de Francio, École de médecine navale de Rochefort
Profesio
Okupo kirurgo
kuracisto Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Pierre LASSUS (1741-1807) estis renoma franca pediatro, patologo, kuracisto kaj kirurgo de Napoleono Bonaparte kaj Ludoviko la 15-a, aŭtoritato pri tifoida febro, kaj profesoro de jura medicino (1795) en la "Lernejo pri mararmea medicino de Rochefort"[1], kaj aŭtoro de pluraj verkoj pri kirurgio kaj medicino. Li same aktivis kiel kuracisto de la filinoj de Ludoviko la 15-a, Victoire kaj Sophie de France, inspektoro kaj trezoristo de la Kolegio kaj Akademio pri kirurgio.[2]

Vivo

En 1794 li fariĝis la unua profesoro pri la historio de medicino en la Fakultato pri Medicino de Parizo. En la 9-a de junio 1795, kune kun Philippe-Jean Pelletan (1747-1829), Jean-Baptiste Dumangin (1744-1826) kaj Nicolas Dieudonné Jeanroy (1750-1816), li partoprenis en la aŭtopsio de la reĝa infano, Ludoviko la 17-a, mortigita estante 10-jaraĝa en la "Arestejo de la Templo"[3] Post la morto de François Chopart (1743-1795), Lasus nomumiĝis profesoro pri ekstera patologio.

En 1797 li iĝis membro de la Instituto de Francio. En 1802, li estis indikita kiel porĉiama sekretario de la sekcio pri fizikaj sciencoj en la Instituto de Francio. En 1804 li elektiĝis de Jean-Nicolas Corvisart (1755-1821) kiel konsultista kirurgo de la imperiestro.

Verkaro

  • Nouvelle méthode de traiter les fractures et les luxations (1771)
  • Mémoires sur les plaies du sinus longitudinal supérieur de la dure-mère, (1774)
  • Essai ou discours historique et critique sur les de´couvertes faites en anatomie par les anciens & par les modernes (1783)
  • Éphémérides pour servir à l'histoire de toutes les parties de l'art de guérir, kun Philippe-Jean Pelletan. (1790)
  • Traité élémentaire de la médecine opératoire, Paris, (1795)
  • Pathologie chirurgicale (1806).[4]
  • "De morbis linguae". Theses anatomico-chirurgicae, quas, Deo juvante, & praeside M. Joanne-Francisco Simon,... tueri conabitur Petrus Lassus,... Theseos author. Parisiis, in regiis chirurgorum scholis, die sabbati, 1a mensis junii... Anno R. S. H. 1765. Pro actu publico et magisterii laurea / Parisiis : Typis P. Al. Le Prieur, regii chirug. collegii typogaphi , 1765
  • "De la médecine opératoire" ou traité élémentaire des opérations de la chirurgie avec des planches en taille-douce parPierre Lassus,...Tome premier[-second] / A Paris : chez Buisson , An 3e de la Rép. [1795]
  • "Recherches sur la cause de la hernie ombilicale de naissance": Lu le premier pluviose an 8 / par le citoyen Pierre Lassus / Paris : Baudouin , an IX [1801]
  • "De la médecine opératoire, ou Traité élémentaire des opérations de la chirurgie"/ par Pierre Lassus / Paris : Buisson , [1794]
  • "Dissertation sur la lymphe", qui a remporté le prix double de physique en 1773, proposé par l'Académie des sciences, belles-lettres et arts de Lyon, par M. de Lassus,...
  • Manuel pratique de l'amputation des membres, 1784, Edward Alanson, Pierre Lassus
  • L'Enfance sacrifiée: De la maltraitance des enfants et du peu d'efforts pour la combattre, 2013, Albin Michel
  • Bienfaits et méfaits de la parentalité, 2013, Dunod
  • L'enfant face à la violence dans le couple, 2010, Pierre Lassus, Marie Desurmont, Aurore Sabouraud-Séguin, Marianne Kedia, Patrice Tran, Nadège Séverac, Patrick Poirret, Karen Sadlier

Literaturo

Vidu ankaŭ

  • François Chopart (1743-1795)
  • Jean-Baptiste Dumangin (1744-1826)
  • François Chaussier (1746-1828)
  • Philippe-Jean Pelletan (1747-1829)
  • Nicolas Dieudonné Jeanroy (1750-1816)
  • Jean-Nicolas Corvisart (1755-1821)
  • Guillaume Dupuytren (1777-1835)
  • Ludoviko la 17-a (1785-1795)

Referencoj

  1. École de médecine navale de Rochefort
  2. Bibliothèque de L’institut de France
  3. La "Arestejo de la Templo" estis antikva pariza fortreso, konstruita far la "Ordeno de la Templanoj",en 1240, dum la regado de la reĝo Sankta Ludoviko, kiu poste konvertiĝis en prizono. Ĝi iĝis renoma ĉar dum la Franca revolucio ĝi servis kiel karcero al la reĝa familio, inter 1792 kaj 1793.
  4. Éloge historique de Lassus sur wikisource, list of publications

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!