Metilflavo

Metilflavo
Plata kemia strukturo de la Flavo de metilo
Tridimensia kemia strukturo de la Flavo de metilo
Alternativa(j) nomo(j)
Karbonato de natrio Flavo de metilo Buterflavo
Metilflavo (pH (kemia parametro))
pH malsupre de 2.9	ruĝa
pH supre de 4.0	flava
Kemia formulo	C14H15N3
CAS-numero-kodo	60-11-7
ChemSpider kodo	5829
PubChem-kodo	6053
Fizikaj proprecoj
Aspekto	flavaj kristaloj
Molmaso	225,295 g mol^−1
Fandpunkto	111 °C - 116 °C (malkomponiĝas)
Solvebleco	13,6 mg/l
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
GHS Signalvorto	Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H301, H351
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P201, P202, P264, P270, P281, P310, P308+313, P321, P330, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Metilflavo aŭ flavo de metilo, ankaŭ konata kiel C.I. 11020 aŭ ‘’’dumetil-duazo-benzeno’’’, estas pH indikilo derivata de la dumetilanilino. Ĝi estas flava solidaĵo kaj per X-radia kristalografio ĝia molekula strukturo estas ebena. Ĝi estas toksa substanco, kun milda odoro, kaj estas uzata por fabrikado de plastaĵoj. En acidaj akvaj solvaĵoj la metilflavo aperas ruĝa. Inter pH 2,9 kaj 4,0, metilflavo spertas transigon kaj iĝas flava tiam kiam la pH estas supre de 4,0. Antaŭe ĝi estis konata kiel “buterflavo” kaj en la pasinteco ĝi estis uzata kiel manĝa aldonaĵo ĝis kiam ĝia tokseco estis agnoskita. Metilflavo estiĝas per aklopado de la anilino sub la formo de salo de duazono kun N-N-dumetilanilino.

Preparado de solvaĵo de la indikilo

Dissolvu 1 gramon de la indikilo en unu litro de etanolo kun 80% da akvo, aŭ 0,1 g en 90 ml de etanolo aldonante 10 ml da akvo, aŭ ankoraŭ ni dissolvu 0,1 g da etanolo en 90% da akvo. Modifita indikilo, en solvaĵo enhavanta 0,8 g da flavo de metilo kaj 0,04 g da metilenbluo en 1 litro da etanolo, el kiu oni uzas po 1 ml por ĉiu 100 ml de solvaĵo analizota indikiĝas por titrado de solvaĵoj de natria karbonato.

Sekureco

Flavo de metilo estas karcinomogena substanco ĝis kiam ĝia tokseco estis malkovrita. La konsekvenco de ĝia konsumado kaj de aliaj kolorigiloj rezultas en formado de hepataj tumoroj.

Historio

Buterflavo aŭ flavo de metilo estis unue sintezita de la germana kemiisto Peter Griess (1829-1888) en la 1860-aj jaroj en la Reĝa Kolegio de Kemio, en Londono. La tinkturo estis uzata por kolorigi buteron en Germanio kaj en aliaj partoj de la mondo dum la lasta duono de la 19-a jarcento kaj komenco de la 20-a jarcento antaŭ ol esti forpuŝita en la jardekoj 1930-1940. Estis en la 1930-aj jaroj, ke la esploroj gviditaj de Riojun Kinosita (1893-1977)^[1] elmontris la ligon inter pluraj duazo-kombinaĵoj kaj kancero, ligante buterflavon al hepataj kanceroj konstatataj en ratoj post trimonata ekspozicio. En 1939, la Internacia Kongreso por Kanceresplorado publikigis rekomendon por malpermeso de fabrikado de kancerogenaj kolorigiloj uzataj en manĝaĵoj (inklude de buterflavo).

Vidu ankaŭ

• Metilenbluo
• Metilruĝo
• Bromofenolbluo
• Fenolftaleino
• pH (kemia parametro)

Referencoj

1. Cancerres