Li naskiĝis en malriĉega familio galegdevena en Granado. La patrino eĉ iĝis almozulino. Grafoj de Tendilla nome familio Mendoza protektis lin kaj adoptis kiel paĝio de poste fama nobelulo kaj verkisto Diego Hurtado de Mendoza. Lia Libro de la oración y meditación (libro pri preĝo kaj medito), estis presita en Salamanko en 1554, kaj ekde tiam li havis problemojn kun la Inkvizicio, kaj ĉefe kun fama teologo de lia propra ordeno Melchor Cano (1509-1560), kiu malakceptis la erasmisman tendencon de Luis de Granada. La verko estis malpermesita dekomence en Hispanio ekde 1559, sed plue eldonita eksterlande. Ĉiukaze kaj ĝi kaj lia fama Guía de pecadores (gvidilo de pekuloj, 1556), ankaŭ malpermesita en Hispanio, estis reviziataj kaj aprobitaj de la Koncilio de Trento, kaj de la tiama papo Pio la 4-a.
Ludoviko de Granato translokiĝis al Portugalio en 1551 kiel predikisto, favore al la jezuitoj, kaj de tiam li vivis inter Evoro kaj Lisbono, parte por eviti la persekutado de la hispana inkvizicio.
Verkoj
En ĵusaj eldonoj:
López-Muñoz, Manuel (2010). Fray Luis de Granada . Los seis libros de la Retórica Eclesiástica o Método de Predicar. Instituto de Estudios Riojanos. ISBN 978-84-96637-91-7.
(2006). Vida de Cristo: para conocer, amar e imitar a nuestro Señor. Edibesa. ISBN 978-84-8407-673-5.
↑«Granada (Frei Luís de).» (en portugala). Portugal - Dicionário Histórico, Corográfico, Heráldico, Biográfico, Bibliográfico, Numismático e Artístico paĝoj 831-832. Konsultita la 30an de oktobro de 2011.