PROFILBARU.COM

Postenoj
Postenoj	kardinalo (1681–); Roman Catholic Archbishop of Milan (en) (1681–) vd

**Federiko Visconti**
Federiko Visconti
	Itala kardinalo
Persona informo
	Federico Visconti
Naskiĝo	4-a de decembro 1617; en Milano, Italio
Morto	7-a de januaro 1693; en Milano, Italio
Tombo	Katedralo de Milano vd
Religio	katolika eklezio vd
Alma mater	Universitato de Bolonjo
Familio
Dinastio	Visconti vd
Profesio
Okupo	katolika sacerdoto vd
Postenoj
Postenoj	kardinalo (1681–); Roman Catholic Archbishop of Milan (en) (1681–) vd
ĉefepiskopo de Milano
Dum	1681-1693
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Federiko VISCONTI (naskiĝis en Milano, en la 4-a de decembro 1617 - mortis en Milano, en la 7-a de januaro 1693) estis itala kardinalo kaj ĉefepiskopo de Milano inter 1681 kaj 1693, nomumita de la papo Inocento la 11-a.

Biografio

Li estis filo de la grafo Karlo Viskonti, la lasta el ses fratoj. Li studis en la Kolegio de Brera, en Milano, pli malfrue enmatrikuliĝis en la Kolegio Borromeo, en Pavio, kaj diplomiĝis pri juro en la Universitato de Bolonjo. Konsilita de sia onklo Francesco Borromeo, episkopo de Cremona, li ordiniĝis sacerdoto kaj translokiĝis al Romo. Tamen, post kelka tempo li reiris al Milano, kie li servis kiel dioceza sacerdoto. En 1644, li fariĝis advokato; inter 1646 kaj 1662 li aktivis kiel "primicerio", triarangulo en la kanonikejo de la Katedralo de Milano, kaj inter 1651 kaj 1652 prefekto de la Ambrozia Biblioteko.

En 1658, li estis sendita al Romo de la kanonikaro de la katedralo, kie la papo Aleksandro la 7-a nomumis lin referendario^[1] de la Tribunaloj de la Apostola Signaturo. Li partoprenis en la administrado de la Papaj Ŝtatoj, aktivis kiel guberniestro en Tivoli, Città di Castello kaj Montalto. En 1667, li reiris al Romo, kaj fariĝis aŭditoro de la Romia Rotao, posteno kiun li okupis ĝis 1681.

En la 23-a de junio 1681, li estis indikita kiel ĉefepiskopo de Milano. Li konsekriĝis kiel episkopo en la 10-a de aŭgusto 1681, en Romo, el la manoj de la kardinalo Gasparo di Carpegna (1625-1714)^[2]. En la 1-a de septembro de tiu sama jaro li estis nomumita sacerdota kardinalo el la preĝejo de la Sanktuloj Bonifaco kaj Aleksio, kaj li faris sian solenan eniron al Milano kiel ĉefepiskopo en la 11-a de januaro 1682.