La kolombo kun olivarbbranĉo enbeke estas emblemo de paco, devena el la kolombo, kiu tiele anoncis al Noa la finon de la diluvoLa verda kvinpinta stelo estas emblemo de Esperanto
Emblemo estas figuro, kiu konvencie reprezentas abstraktan aŭ konkretan ideon, do speco de bilda simbolo. Laŭ Francisko Azorín, emblemo estas Figuro, bildo reprezentanta simbole econ aŭ aĵon.[1] Li indikas etimologion el greka emblema, el emballo (enmeti), kaj de tie venas la latinaemblema.[2]
Abstraktaj ideoj
Pure abstraktaj ideoj, kiuj eĉ ne estas reprezentataj per iuj objektoj, ofte posedas emblemon, kiu ekzemple servas por arta, rapida kaj internacia reprezentado.
Pesilo kaj virino kun bendo sur la okuloj estas la emblemoj de justeco.
Desegnaĵo de homo kun fingro sur la lipoj indikas devigon silentiĝi.
Firmaoj kaj produktoj
Multaj firmaoj publike prezentas sin ne nur per sia firmonomo, sed ankaŭ per rekonebla markemblemo (neologisme logotipo[3] aŭ logoo). Bona markemblemo estas atentokapta, facile rekonebla kaj internacie uzebla sen tro da lingvodependeco. Malgraŭ la lasta punkto, multaj firmaoj uzas kiel emblemon la nomon skribitan en karakteriza fonto.
Sankta Petro posedas ŝlosilojn (oni diras de ĉielo).
Blazonoj
Blazono utilas kiel emblemo de ties posedanto: individuoj (ĉefe nobeloj kaj ekleziuloj, sed ne nur) aŭ grupoj (familioj, korporacioj, komunumoj, landoj...)
Ludkartoj
Ankaŭ la diversaj familioj de ludkartoj en kartaro nomiĝas emblemoj. En franca kartaro ekzistas la emblemoj trefo, piko, kero kaj karoo. En hispana ludkartaro oro, pokalo, spado kaj klabo.
