Djano (sanskrite ध्यान, dhyāna aŭ palie झान, jhāna) signifas meditadon en hinduismo, budhismo kaj ĝajnismo. En budhismo, ĝi estas serio da kulturitaj mensaj statoj, kiuj kondukas en staton de perfekta kvieto kaj konscio (upekkhī-sati-pīrisuddhi).
Djano povintus esti la ĉefa praktiko de antaŭsekta budhismo, sed al ĝi aldoniĝis aliaj formoj de meditado tra ĝia disvolviĝo.
Origino
Dum la tempo de la Budho ekaperis la ŝramana movado, asketaj praktikantoj kun korpo de komunaj instruoj kaj praktikoj. La strikta desegno de ĉi tiu movado al ĝajnismo, budhismo kaj bramanaj/upaniŝadaj tradicioj disvolviĝis poste.
Referencoj
Vidu ankaŭ
