Carl Spitteler

Honorigoj
Honorigoj	(1920) Schiller prize (en) ; (1919) Nobel-premio pri literaturo ; vd

**Carl Spitteler**
Carl Spitteler
	Nobel-premiito
Persona informo
	Carl Friedrich Georg Spitteler
Naskonomo	Carl Friedrich Georg Spitteler
Naskiĝo	24-an de aprilo 1845; en Liestal
Morto	29-an de decembro 1924 (79-jaraĝa); en Lucerno
Tombo	Friedhof Friedental (en) vd
Religio	reformed vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Svislando vd
Alma mater	Universitato de Zuriko vd
Subskribo
Familio
Patro	Karl Spitteler (en) vd
Gefratoj	Adolf Spitteler vd
Edz(in)o	Marie op der Hoff (en) vd
Profesio
Alia nomo	Carl Felix Tandem • Felix Tandem vd
Okupo	poeto ; verkisto ; teologo vd
Verkado
Verkoj	Unser Schweizer Standpunkt ❦; Olympischer Frühling vd
Honorigoj
Honorigoj	(1920) Schiller prize (en) ; (1919) Nobel-premio pri literaturo ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Carl SPITTELER [kal ŜPItele] (naskiĝis la 24-an de aprilo 1845 en Liestal; civitano de Bennwil; mortis la 29-an de decembro 1924 en Lucerno) estis svisa verkisto.

Li studis juron en Bazelo, poste teologion en Zuriko kaj Heidelberg (Germanio). Duboj pri sia kredo tamen igis lin ĉesigi sian pastran karieron kaj li laboris kiel instruisto, ĵurnalisto kaj (ekde 1892) kiel libera verkisto. Li publikigis romanojn, novelojn, teatraĵojn, eseojn kaj poemojn, sed famon li gajnis ĉefe per siaj eposoj. En la jaro 1919 li gajnis la Premion Nobel de Literaturo, grandparte por sia eposa poemego Olimpika Printempo.

Carl Spitteler estis frato de la kemiisto Adolf Spitteler.

Verkoj

Prometheus und Epimetheus (eposo, 1880; nova eldono sub la titolo Prometheus der Dulder, 1924)
Conrad der Leutnant (novelo, 1898)
Lachende Wahrheiten (eseoj, 1898)
Glockenlieder (poemoj, 1906)
Olympischer Frühling (eposo, 4 volumoj, 1900-1905; noveldono, 2 vol., 1910)
Meine frühesten Erlebnisse (membiografio, 1914)

En Esperanto aperis

Xaver Z’Gilgen. Tradukis Jakob Schmid. En: Svisa Antologio, Budapest 1939, paĝoj 142-151.
La terglobo Arkivigite je 2006-03-06 per la retarkivo Wayback Machine (fragmento). Tradukis H. Breyer. En: Norda Prismo 56/6, paĝoj 260-261.