Franciszek Ksawery Niesiołowski (18 December 1771 – 15 September 1845) was a colonel in the 6th Lithuanian Foot Regiment, general in the Kościuszko Uprising, the Army of the Duchy of Warsaw, and the Army of the Kingdom of Poland, served during the November Uprising, became a member of the Sejm in 1830, and was Senator-Castellan of the Kingdom of Poland from 8 August 1831.[1][2]
In September 1794, he was taken prisoner by the Russian forces. In Hrodna, the Russian General Repnin, in response to a request from Niesiołowski's parents to meet with the detainee, encouraged Niesiołowski to swear allegiance to Catherine II, but he refused. After the rebellion, he retired from military service and travelled to Germany in 1796, coming back to Lithuania two years later.[8]
Napoleonic Wars
On 31 August 1812, at the beginning of Napoleon's invasion of Russia, Dirk van Hogendorp appointed Franciszek Niesiołowski as General Inspector of the Lithuanian Infantry in the Military Committee of the Provisional Government of Lithuania.[11][12] Although nominally a general, this entailed no field command responsibilities; instead he served in the 1813 Campaign as a soldier in the four-company-strong Polish Guards of Honour, commanded by Stanisław Wojczyński [pl],[3] which consisted of surplus officers from the Duchy of Warsaw's Army (there was a disproportionate ratio of officers to men, in favour of officers, due to heavy losses incurred during the invasion).[13]
Congress Poland
After Napoleon's 1st abdication in 1814 and the Tsar's amnesty, Franciszek Niesiołowski returned to sell his ancestral estates in the former Grand Duchy of Lithuania, thereafter leaving for Congress Poland.[8] Niesiołowski formed part of the honorary guard company of fifty officers, of whom many were former comrades-in-arms of the honorand, at the funeral of Józef Poniatowski in 1817.[14]
November Uprising
On the first day of the Uprising of 1830, Niesiołowski donated 15,000 złotys in bonds to the national cause. From 18 December, he was a member of the Sejm. From January to 6 February, he was in service as the Deputy of the Military Governor of Warsaw. On 25 January 1831, Franciszek Niesiołowski signed the Act of Dethronement of Nicholas I[15] as the representative of the KazimierzPowiat of the LublinVoivodeship in the Sejm of the Uprising.[16] On 24 March 1831, Niesiołowski was assigned the command of an infantry brigade, comprising the 12th Infantry Regiment [pl] and 13th Infantry Regiment [pl], which was stationed in Stężyca near the Vistula. However, he was considered to be inept by his commander Jan Skrzynecki and was already back in the Sejm on 7 May, although he was only officially dismissed nearly two months later, on 25 June. While fleeing to Prussia, he was arrested by the Russians and exiled to Vologda.[8]
Later life
After his release in 1833, he returned to his estates in Lithuania.[8] When he died on 15 September 1845, he was buried in the parish church of Rybitwy.[17]
^Karpińska, Małgorzata (2002). Senatorowie, posłowie i deputowani Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego (in Polish). Warszawa. p. 74.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
^Korzon, Tadeusz (1894). Kościuszko: życiorys z dokumentów wysnuty, Part 2 (in Polish). Nakł. Muzeum Narodowego w Rapperswylu. p. 183.
^Gembarzewski, Bronisław (1925). Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831 (in Polish). Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej. p. 35.
^Spis Kawalerów Orderu Virtuti Militari z 1792 roku, Archiwum Główne Akt Dawnych, Archiwum Królestwa Polskiego, sygn. 178, p. 133-134.
^Korzon, Tadeusz (1894). Kościuszko: życiorys z dokumentów wysnuty, Part 2 (in Polish). Nakł. Muzeum Narodowego w Rapperswylu. p. 315. Ale i bez tych odezw generał Chlewiński, Niesiołowski, Giedrojć, Sulistrowski, Ant. Prozor i Zawisza d. 16 kwietnia w Szawlach zaprzysięgli akt powstania zaś pułkownik korpusu inżenierów Jakób Jasiński w nocy z 22 na 23 kwietnia opanował Wilno i wziął do niewoli załogę rosyjską wraz z gen Arseniewem.
^Szyndler, Bartłomiej (2009). Racławice 1794. Historyczne bitwy (in Polish). Bellona. p. 26. Franciszek Ksawery Niesiołowski, szef 6. regimentu litewskiego pieszego, operujący w czasie powstania kościuszkowskiego m.in. na Żmudzi, pojmał kuriera rosyjskiego, który wiózł do Petersburga raporty i listy dowódców oddziałów carskich stacjonujących w Koronie. Wśród przechwyconych papierów znajdował się raport mjr. Borysa Tyńcowa, dowodzącego artylerią rosyjską w Polsce, sporządzony 10 kwietnia w Warszawie i adresowany do gen. lejtn. Waleriana Zubowa. Raport został oparty na meldunku kpt. Berga (W dokumentach tłumaczonych na język polski figuruje błędnie jako Berek) z pułku artylerii bombardierów wchodzących w skład korpusu Tormasowa. Znajdują się w nim dokładne wyliczenia strat artylerii rosyjskiej w sprzęcie i ludziach pod Racławicami.
^Gaidis, Henry L. (Spring 1984). "NAPOLEON'S LITHUANIAN FORCES". Lituanus. 30. ISSN0024-5089. Archived from the original on 21 October 2007. Retrieved 26 September 2020. On August 31, 1812, General Van Hogendorp, Military-Governor of Lithuania, appointed (...) Colonel Count Joseph Niesiolowski Inspector-General of Infantry.
^hr. Tyszkiewicz, Józef (2004). Historia 17 pułku ułanów na tle wojsk litewskich 1812-1814 (in Polish). Armagedon. p. 57. ISBN83-918106-1-5.
^Dempsey, Guy (2016). Napoleon's Mercenaries: Foreign Units in the French Army Under the Consulate and Empire, 1799 to 1814. Pen and Sword. p. 107. ISBN9781848328310.
^Molenda, Jarosław (2008). Tajemnice polskich grobowców: pielgrzymki, ukryte skarby, sensacje i anegdoty (in Polish). Warszawa: Bellona. p. 294. Ciało umieszczono w dwóch trumnach, miedzianej i cynowej, a następnie w dębowej skrzyni opatrzonej trzema zamkami; po jej zamknięciu i opieczętowaniu jeden klucz oddano księciu Mikołajowi Wasiliewiczowi Repninowi, drugi Michałowi Sokolnickiemu, trzeci radzie miasta Lipska. W mieście zjawiła się też honorowa kompania gwardii, złożona z pięćdziesięciu oficerów, przeważnie dawnych towarzyszy broni księcia Józefa, wśród których byli między innymi generałowie: Stanisław Woyczyński, Józef Niemojewski, Franciszek Ksawery Niesiołowski i pułkownicy: Michał Czapski, Wacław Zawadzki, Michał Starzeński oraz wielu innych.
^Rostworowski, Michał (1907). Dyaryusz Sejmu z r. 1830-1831 (in Polish). Vol. I. Kraków. p. 244.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
^Biernat, Andrzej; Ihnatowicz, Ireneusz (2003). Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku (in Polish). Warszawa. p. 480.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
^Kosk, H. P (2001). Generalicja polska (in Polish). Vol. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks".
^Małachowski-Łempicki, Stanisław (1930). Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821 (in Polish). Vol. XIV. Kraków: Archiwum Komisji Historycznej. p. 269.
Bibliography
Marakoŭ, Leanid U. (2003). "НЕСЯЛОЎСКІ Францішак Ксаверы". Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794–1991. Vol. 3. Minsk. ISBN985-6374-04-9.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)