Φώτιος Μακρής

Φώτιος_Μακρής
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	3  Μαΐου 1980
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός συνδικαλιστής
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών)

Ο Φώτιος Μακρής του Γεωργίου (1904 - 3 Μαΐου 1980), ήταν Έλληνας συνδικαλιστής και πολιτικός. Διατέλεσε γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ για συνολικά 21 χρόνια (1945-46, 1948-65, 1966-69) και αποτέλεσε τον άνθρωπο - κλειδί για τον έλεγχο του εργατικού κινήματος από το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος. Συνεργαζόταν στενά με την ΚΥΠ και πολλές άλλες κρατικές υπηρεσίες με στόχο την καθυπόταξη οποιασδήποτε απόπειρας αριστερών δυνάμεων να εισχωρήσουν στην ΓΣΕΕ.^[1] Μαζί με τον Δημήτρη Θεοδώρου (πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης μεταξύ 1950 και 1969) υπήρξαν οι κυριότεροι εκπρόσωποι του φαινομένου που αποκλήθηκε «εργατοπατερισμός».^[1]

Βιογραφία

Ο Μακρής γεννήθηκε το 1904 στην Ναύπακτο και εργαζόταν ως υπάλληλος της Ανώνυμης Ελληνικής Τηλεφωνικής Εταιρείας (ΑΕΤΕ) που εξελίχθηκε στον σημερινό ΟΤΕ.^[1][2] Ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση από το 1934 και συνεργάστηκε με την δικτατορία Μεταξά. Ωστόσο το 1941 συνυπέγραψε την ιδρυτική πράξη του Εργατικού ΕΑΜ και υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του.

Μετά τα Δεκεμβριανά επανήλθε στις αντικομμουνιστικές του θέσεις, διορίστηκε γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ τον Ιούλιο του 1945 (παραμένοντας ως τον Ιανουάριο του 1946) και ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Εργατική Παράταξη (ΕΡΕΠ). Το 1946 εκλέχτηκε βουλευτής του δεξιού Λαϊκού Κόμματος και το 1948 έγινε ξανά γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ.^{[1] [3]}

Παρέμεινε στην ηγεσία της ΓΣΕΕ ως το 1965, οπότε καθαιρέθηκε έπειτα από πίεση συνδικαλιστών της Ένωσης Κέντρου.^[2][4][5] Ο άνθρωπος που «ξήλωσε» τον Μακρή ήταν ο Γιάννης Σκουλαρίκης, νομικός σύμβουλος της ΓΣΕΕ και μεταπολιτευτικά υπουργός του ΠΑΣΟΚ.^[6] Ωστόσο ο Μακρής επανήλθε πολύ γρήγορα, το 1966, μετά την Αποστασία και την πτώση της Ένωσης Κέντρου, παραμένοντας γενικός γραμματέας ως το 1969, συνεργαζόμενος αρμονικά και με την Χούντα των Συνταγματαρχών.

Ο Μακρής υπήρξε για πολλά χρόνια συνεργάτης των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας, ενώ η διοίκησή του χαρακτηρίστηκε από εκτεταμένη νοθεία με «σωματεία - σφραγίδες», μαζικές διαγραφές αντιπάλων συνδικαλιστών με την κατηγορία της «συνοδοιπορίας» με τους κομμουνιστές, καθαίρεση διοικήσεων αντίπαλων σωματείων με δικαστικές αποφάσεις και σκανδαλώδη προσωπικό πλουτισμό του ίδιου και της έμπιστης ομάδας που τον περιέβαλλε.^[1]

Ταυτόχρονα αντίπαλος και συνεργάτης του Μακρή ήταν ο Δημήτρης Θεοδώρου (δωσίλογος επί Κατοχής), πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης για σχεδόν 20 χρόνια (1950-69), ο οποίος ξεκίνησε να αντιπολιτεύεται τον Μακρή από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 με ακόμα περισσότερο δεξιές και αντικομμουνιστικές θέσεις, ως επικεφαλής της «Επιτροπής Οργανώσεων Δημοκρατικής Λειτουργίας της ΓΣΕΕ».

Ο Μακρής πέθανε στις 3 Μαΐου 1980, σε ηλικία 76 ετών^[7] και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.^[8]

Παραπομπές

1. «Μακρής, Φώτης» στο Γιώργος Ν. Αλεξάτος, Ιστορικό λεξικό του ελληνικού εργατικού κινήματος, Εκδ. Γειτονιές του Κόσμου, Β΄ Έκδοση Αθήνα 2008, σελ. 279
2. Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 77, αρ. 630).(pdf)
3. Τα συνέδρια της ΓΣΕΕ, από το 1ο του 1918, έως σήμερα, 22-3-2013, ανάκτηση 19-8-2015.
4. Γιώργου Αλεξάτου, Το κίνημα των 115 σωματείων και η κρίση της ΓΣΕΕ το 1985-87, περιοδικό Εκτός Γραμμής, τεύχος 25, Απρ. 2010 ανάκτηση 19-8-2015.
5. Εφημερίδα Εμπρός Αρχειοθετήθηκε 2018-11-05 στο Wayback Machine., 31-3-1946 (ΕΚΛΟΓΕΣ 1946 – ΟΙ 1.538 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ), ανάκτηση 19-8-2015.
6. Συνέντευξη του Ι. Σκουλαρίκη στο περιοδικό Εικόνες, αναδημοσίευση από Αστυνομική Επιθεώρηση Οκτωβρίου 1984^{[νεκρός σύνδεσμος]}
7. Η Βραδυνή, Ευχαριστήριο της συζύγου του αποβιώσαντα Φώτη Μακρή, 24-5-1980, σελ. 15.
8. Καθημερινή, Κοινωνικά, Μνημόσυνο 40 ημερών για Φώτιο Γ. Μακρή, 6-6-1980 (το μνημόσυνο έγινε στις 8/6/1980).