Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 01/08/2019.
Ο Φόλος, που ήταν γιος του Σιληνού και κάποιας Νύμφης (κι όχι του Ιξίονα και της Νεφέλης) προσκάλεσε τον Ηρακλή, σε συμπόσιο, αλλά στο τέλος σκοτώθηκε κατά λάθος από τον καλεσμένο του σε συμπλοκή που ακολούθησε εξαιτίας της συρροής των κακών Κενταύρων.
Πιο συγκεκριμένα, το περιστατικό έγινε στο όρος Φολόη, κατοικία του Φόλου, λίγο πριν ή μετά τον τέταρτο άθλο του Ηρακλή (τη θανάτωση του Ερυμάνθιου Κάπρου). Στο γεύμα ο Ηρακλής ζήτησε κρασί. Ο Φόλος δίσταζε στην αρχή, αλλά τελικώς πείσθηκε να ανοίξει το κοινό πιθάρι των Κενταύρων με το παλιό κρασί, το οποίο είχε δώσει παλαιότερα ο ίδιος ο θεός Διόνυσος σε κάποιο Κένταυρο με την παραγγελία να ανοιχθεί όταν στο μέλλον θα ζητούσε κρασί ο Ηρακλής.
Με το άνοιγμα του πιθαριού οι πλησιέστεροι Κένταυροι προσελκύθηκαν από την ισχυρότατη μυρωδιά του κρασιού και έτρεξαν για να το αρπάξουν. Ο Φόλος φοβήθηκε από την αιφνίδια εισβολή των Κενταύρων και κρύφτηκε. Ο Ηρακλής ήρθε σε συμπλοκή με τους κακούς Κενταύρους και σκότωσε πολλούς από αυτούς, ενώ άλλους, τοξεύοντάς τους με τα δηλητηριώδη βέλη του, τους κατεδίωξε μέχρι τον Μαλέα, όπου κατά λάθος τραυμάτισε και τον Χείρωνα. Μετά τη μάχη, ο Φόλος έθαψε μόνος του όλους τους νεκρούς Κενταύρους. Προσπαθώντας όμως να ξεσφηνώσει ένα βέλος από το γόνατο ενός από αυτούς (κατά μία εκδοχή από το γόνατο του Χείρωνα), το τραβούσε με τόση δύναμη, ώστε όταν το βέλος βγήκε σφηνώθηκε στα σπλάγχνα του και τον σκότωσε (κατά τον Διόδωρο).
Σύμφωνα με τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, ο Φόλος σκοτώθηκε περιεργαζόμενος ένα από τα δηλητηριώδη αυτά βέλη και απορώντας πώς ένα τόσο μικρό αντικείμενο μπορούσε να σκοτώσει ένα Κένταυρο.
Ο αστεροειδής5145 Φόλος (5145 Pholus), που ανακαλύφθηκε το 1992 και ανήκει στην κατηγορία των «Κενταύρων», πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό Κένταυρο.
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 526, 702
