Ο Φρειδερίκος ντα Λούνα, (ισπανική γλώσσα Fadrique, περί το 1401 – 29 Μαΐου 1438) από τον Οίκο της Βαρκελώνης ήταν κόμης της Λούνας στη Σαραγόσα και κύριος της Σεγόρβε. Έγινε ναύαρχος της Αραγωνίας-Σικελίας. Ήταν ο μόνος νόθος γιος τού Μαρτίνου Α΄ της Σικελίας και της ερωμένης του Τάρσια Ριτσάνι, που ο πατέρας του είχε αναγνωρίσει. Το 1403 ο Φρειδερίκος και η αδελφή του Γιολάντα (η μόνη νόθη κόρη τού Μαρτίνου Α΄ από άλλη ερωμένη του) έγιναν προστατευόμενοι τού Μαρτίνου της Αραγωνίας (πατέρα τού Μαρτίνου Α΄ της Σικελίας). Ο βασιλικός σύμβουλος Φρανσέσκ ντε Κασασάχα διατάχθηκε να μεταφέρει τα δύο παιδιά στη Βαρκελώνη για να τα φροντίσει.[1] Η γιαγιά τους Μαρία δε Λούνα (σύζυγος τού Μαρτίνου της Αραγωνίας) ανέλαβε την ανατροφή και τη μόρφωσή τους. Αν και ήταν νόθα, ήταν τα μόνα εγγόνια τους, η Μαρία δε Λούνα απεβίωσε το 1406.[1]
Προοπτικές διαδοχής
Το 1409 ο πατέρας τους απεβίωσε και τον διαδέχθηκε ο πατέρας του Μαρτίνος της Αραγωνίας (ως Β΄ της Σικελίας). Οι δύο αδελφοί του πατέρα τους είχαν αποβιώσει πρόωρα. Έτσι ο Φρειδερίκος έγινε ο μόνος άρρην απόγονος τού Μαρτίνου της Αραγωνίας, ο οποίος ήταν πολύ στοργικός απέναντί του, ήξερε ότι ως νόθος, ο εγγονός του είχε ισχνή πιθανότητα διαδοχής. Πλησιέστερος άρρην συγγενής ήταν ο Ιάκωβος Β΄ κόμης τού Ουρζέλ, 2ος εξάδελφος τού Μαρτίνου Α΄ της Σικελίας.[2]
Ο Μαρτίνος της Αραγωνίας ήθελε να τον διαδεχθεί ο Φρειδερίκος, τουλάχιστον στη Σικελία.[3] Ζήτησε τη νομιμοποίησή του από τον πάπα, αλλά ο βασιλιάς απεβίωσε το 1410.[4][5] Επειδή δεν είχε καθοριστεί ο διάδοχος, ακολούθησε μεσοβασιλεία. Το 1412 ο Φερδινάνδος των Τραστάμαρα, εξάδελφος τού Μαρτίνου Α΄ της Σικελίας, έγινε βασιλιάς της Αραγωνίας-Σικελίας σύμφωνα με τον συμβιβασμό τού Κάσπε. Οι ευγενείς της Σικελίας προτιμούσαν τον Φρειδερίκο, αλλά η πρότασή τους για μία ανεξάρτητη Σικελία απορρίφθηκε.[6]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Ο Φρειδερίκος έγινε κόμης της Λούνας και ναύαρχος. Έλαβε μέρος στην εκστρατεία στη νήσο Ντγιέρμπα της Τυνησίας υπό τη διοίκηση τού Πέτρου, δούκα τού Αλμπουρκέρκε (4ου γιου τού Φερδινάνδου Α΄) το 1425. Επίσης συνόδευσε τον στρατό τού Αλφόνσου (Ε΄) (1ου γιου τού Φερδινάνδου Α΄), όταν εισέβαλε στην Καστίλη για την απελευθέρωση του Ερρίκου, δούκα της Βιγιένα (3ου γιου τού Φερδινάνδου Α΄).[7] Στη δεκαετία τού 1430 ο Φρειδερίκος ανακίνησε το δικαίωμα διαδοχής του με αποτέλεσμα να φυλακιστεί. Οι κτήσεις του, όπως η κομητεία της Λούνας και η πόλη τού Σεγόρβε, κατασχέθηκαν και απεβίωσε εγκάθειρκτος 37 ετών.[1]
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Earenfight, Theresa (2005). Queenship And Political Power In Medieval And Early Modern Spain. Ashgate Publishing
- ↑ Allmand, Christopher (1998). C. 1415 - c. 1500. Cambridge University Press
- ↑ Encyclopædia Britannica. 1973
- ↑ Rábade Obradó, María del Pilar; Ramírez Vaquero, Eloísa; Utrilla Utrilla, Juan F. (2005). Dinámica política
- ↑ https://web.archive.org/web/20060304124353/http://www.cc.jyu.fi/mirator/pdf/Morris.pdf
- ↑ Grierson, Philip; Travaini, Lucia (1998). Medieval European Coinage: Volume 14, South Italy, Sicily, Sardinia: With a Catalogue of the Coins in the Fitzwilliam Museum, Cambridge. Cambridge University Press
- ↑ Sáiz Serrano, Jorge (2011). Caballeros del rey: Nobleza y guerra en el reinado de Alfonso el Magnánimo. Universitat de València
Πηγές
- Paul N. Morris: Patronage and Piety Montserrat and the Royal House of Medieval Catalonia-Aragon, Οκτώβριος 2000
- Grierson, Philip; Travaini, Lucia (1998): Medieval European Coinage: Volume 14, South Italy, Sicily, Sardinia: With a Catalogue of the Coins in the Fitzwilliam Museum, Cambridge. Cambridge University Press. ISBN 0521582318.
- Saiz Serrano, Jorge (2011): Caballeros del rey: Nobleza y guerra en el reinado de Alfonso el Magnanimo. Universitat de Valencia. ISBN 8437084334.
