Ο Φιλίπ Βασέ (γαλλικά: Philippe Washer) ήταν Βέλγος αθλητής της αντισφαίρισης. Αγωνίστηκε με το Βέλγιο στο Κύπελλο Ντέιβις αρκετές φορές από το 1946 έως το 1961[5].
Βιογραφία
Ο Βασέ γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου 1924 στις Βρυξέλλες. Ήταν γιος του Ζαν Βασέ, επίσης παίκτη της αντισφαίρισης και βιομηχάνου κλωστοϋφαντουργίας. Η μητέρα του, Σιμόν βαν ντερ Στράτεν, ήταν εγγονή του Ερνέστ Σολβέ, ιδρυτή της εταιρείας «Solvay International Chemical Group». Είχε τρεις αδελφούς: τον Πολ, πρόεδρο της ομοσπονδίας χημικών βιομηχανιών του Βελγίου και διευθυντή της εταιρείας Solvay· τον Ζακ, αρχαιολόγο που πέθανε σε συντριβή αεροπλάνου στην Αθήνα· και τον Εντουάρ. Ξάδελφός του ήταν ο διάσημος οδηγός αυτοκινήτου Ολιβιέ Ζαντεμπιέν (Olivier Gendebien). Άρχισε να παίζει τένις σε ηλικία έξι ετών, εκπαιδευόμενος από τον πατέρα του . Κέρδισε το πρώτο του τουρνουά στις 9 Μαΐου 1940 στο Λα Ρασάντ, μόλις μία ημέρα πριν από τη Μάχη του Βελγίου, κατά τη διάρκεια της οποίας προσφέρθηκε εθελοντικά να συμμετάσχει στον Βελγικό στρατό . Το 1942 κέρδισε το γαλλικό πρωτάθλημα Νέων.
Σταδιοδρομία
Ο Βασέ κέρδισε το Βελγικό εθνικό πρωτάθλημα εννέα φορές μεταξύ 1945-1954, με μόνη εξαίρεση το 1950 όταν αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη διοργάνωση λόγω ασθένειας.Το 1951 στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείου ήταν δεύτερος στο διπλό αντρών με συμπαίκτη τον Πιέρ Ζελάν[10]. Το 1952 έφτασε στον ημιτελικό του τουρνουά της πεντηκοστής επετείου της Βασιλικής Βελγικής ομοσπονδίας αντισφαίρισης. Το 1957 έφτασε στους τελικούς της Ζώνης Ζωνών του κυπέλλου Ντέιβις με την ομάδα του Βελγίου. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Διεθνές πρωτάθλημα αντισφαίρισης του Λιβάνου νικώντας στον τελικό τον Γουόρεν Γούντκοκ. Το 1967 επέστρεψε από τη συνταξιοδότησή του για να κερδίσει το Βελγικό εθνικό πρωτάθλημα. Επίσης μετά τη συνταξιοδότησή του, κέρδισε τέσσερις φορές το Γουίμπλεντον στους βετεράνους από το 1968 έως το 1971 και στο διπλό αντρών με συμπαίκτη τον Γιάροσλαβ Ντρόμπνι.
Προσωπική ζωή
Αποσύρθηκε από την αντισφαίριση το 1961, μετακόμισε στην Ελβετία και στη συνέχεια άρχισε να παίζει γκολφ. Το 1964 εκπροσώπησε το Βέλγιο στο «Trois Eisenhower». Μετά την αποχώρησή του, διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου «Ρουαγιάλ Λεοπόλ Κλαμπ» των Βρυξελλών μεταξύ 1983 και 1994, τον οποίο η οικογένειά του έσωσε από την πτώχευση το 1948. Έμεινε κύριος μέτοχός του στη συνέχεια. Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου 2015 στην ηλικία των 91 ετών[16].
Παραπομπές
Πηγές
_real.jpg)
