Υποβρύχιο κλάσης Bandiera

Προφίλ υποβρυχίου της κλάσης Bandiera.
Επισκόπηση κλάσης
Κατασκευαστές:	Odero Terni Orlando (OTO) Μουτζιάνο (Muggiano) Cantiere Navale Triestino, Τριέστη
Χειριστές:	Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina)
Εύρος:	1928–1930
Σε υπηρεσία:	1930–1948
Ολοκληρώθηκαν:	τέσσερα
Χάθηκαν:	ένα
Γενικά χαρακτηριστικά
Τύπος:	υποβρύχιο
Εκτόπισμα:	940 t (925 LT) στην επιφάνεια 1097 t (1080 LT) σε κατάδυση
Μήκος:	69,8 m
Πλάτος:	7,3 m
Βύθισμα:	5,26 m
Ταχύτητα:	15 kn στην επιφάνεια 8,2 kn σε κατάδυση
Εμβέλεια:	4750 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 8 kn στην επιφάνεια 60 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 4 kn σε κατάδυση
Πλήρωμα:	53 αξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός:	8 τορπιλοσωλήνες των 533 mm 1 πυροβόλο των 102 mm 2 πολυβόλα των 13,2 mm

Τα υποβρύχια της κλάσης Bandiera ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Τον Σεπτέμβριο του 1937, εν μέσω του Ισπανικού Εμφυλίου ένα από αυτά τορπίλισε και βύθισε σοβιετικό πλοίο που μετέφερε εφόδια για τους Δημοκρατικούς.^[1] Το ιταλικό υποβρύχιο δρούσε στο πλαίσιο της υποστήριξης που παρείχε η Φασιστική Ιταλία στην πλευρά των Εθνικιστών.

Περιγραφή

Η κλάση Bandiera ήταν μία μεγαλύτερων διαστάσεων βελτιωμένη εκδοχή της προγενέστερης κλάσης Pisani. Τα πλοία της είχαν εκτόπισμα 940 t (925 LT) στην επιφάνεια και 1097 t (1080 LT) σε κατάδυση. Το μήκος τους ήταν 69,8 m, το πλάτος 7,3 m και το βύθισμά τους 5,26 m.^[2] Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 90 m^[3] και το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 53 αξιωματικούς και ναύτες.^[2]

Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο κινητήρες ντίζελ ισχύος 1500 bhp ενώ σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 650 hp. Η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης στην επιφάνεια ήταν 15 kn ενώ σε κατάδυση έφθανε τους 8,2 kn.^[3] Η ακτίνα δράσης ήταν 4750 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 8,5 kn και 60 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 4 kn σε κατάδυση.^[3] Ο οπλισμός του αποτελούνταν από οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 mm, τέσσερις στην πλώρη και άλλους τόσους στην πρύμνη, για τους οποίους έφεραν δώδεκα τορπίλες. Επίσης υπήρχε ένα πυροβόλο των 102 mm χαρή στο οποίο μπορούσαν να πληγούν στόχοι όταν το σκάφος ήταν στην επιφάνεια, καθώς και δύο πολυβόλα των 13,2 mm για αντιαεροπορική προστασία.^[2][3]

Πλοία

Πλοίο	Ναυπηγείο	Έναρξη ναυπήγησης	Καθέλκυση	Ένταξη σε υπηρεσία	Κατάληξη
Fratelli Bandiera	Cantiere Navale Triestino, Τριέστη	11 Φεβρουαρίου 1928	7 Αυγούστου 1929	2 Ιουνίου 1930	Διαγράφτηκε από την δύναμη του στόλου την 1η Φεβρουαρίου 1948.
Luciano Manara		1η Μαΐου 1928	5 Οκτωβρίου 1929	29 Ιουλίου 1930
Ciro Menotti	Odero-Terni-Orlando, Μουτζιάνο (Muggiano)	12 Μαΐου 1928	29 Δεκεμβρίου 1929	29 Ιουλίου 1930
Santorre Santarosa		1η Μαΐου 1928	22 Οκτωβρίου 1929	29 Ιουλίου 1930	Το βύθισε το πλήρωμά του στις 20 Ιανουαρίου 1943.

Πηγές^{[2][4][5][6][7]}

Παραπομπές

1. Frank, p. 97
2. Chesneau, p. 307
3. Bagnasco, p. 143
4. uboat.net IT Fratelli Bandiera Accessed 30 April 2022
5. uboat.net IT Luciano Manara Accessed 30 April 2022
6. uboat.net IT Ciro Menotti Accessed 30 April 2022
7. uboat.net Santorre Di Santarosa (SN) Santarosa Accessed 30 April 2022

Βιβλιογραφία

• Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6. 
• Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8. 
• Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7. 
• Frank, Willard C. Jr. (1989). «Question 12/88». Warship International XXVI (1): 95–97. ISSN 0043-0374. 
• Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.