Τζιμ Χένσον

Τζιμ Χένσον
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Jim Henson (Αγγλικά)
Γέννηση	24  Σεπτεμβρίου 1936[1][2][3] Γκρίνβιλ
Θάνατος	16  Μαΐου 1990[1][2][3] Μανχάταν
Αιτία θανάτου	σύνδρομο τοξικής καταπληξίας και δυσλειτουργία οργάνου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, Κόλετζ Παρκ (1980) και Northwestern High School (1954)[4]
Ιδιότητα	σκηνοθέτης τηλεόρασης, σκηνοθέτης κινηματογράφου, παραγωγός ταινιών, ηθοποιός φωνής, μαριονετίστας[5], ηθοποιός[6], σεναριογράφος, ανιματέρ[7], τηλεοπτικός παραγωγός[8], σκηνοθέτης[9] και παραγωγός[9]
Σύζυγος	Τζέιν Χένσον (1959–1990)
Τέκνα	Τζον Χένσον, Μπράιαν Χένσον, Λίζα Χένσον, Χέδερ Χένσον και Σέριλ Χένσον
Σημαντικά έργα	The Muppets, Labyrinth, The Dark Crystal, Φράγκολ Ροκ, Σουσάμι Άνοιξε, The Jim Henson Hour και Time Piece
Βραβεύσεις	Βραβεία Peabody, Βραβεία Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης, Disney Legends (2011)[10], Λεωφόρος της Δόξας στο Χόλυγουντ (1991)[11], Primetime Emmy Award for Outstanding Directing for a Variety Series (1989), Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[12] και βραβείο του μελανοδοχείου (1990)[13]
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζέιμς Μόρι Χένσον (24 Σεπτεμβρίου 1936 – 16 Μαΐου 1990) ήταν ένας Αμερικανός μαριονετίστας, ανιμέιτορ, σκιτσογράφος, ηθοποιός, εφευρέτης και σκηνοθέτης που έγινε γνωστός παγκοσμίως ως δημιουργός του The Muppet Show και του Φραγκολ Ροκ (1983–1987) και σκηνοθέτης των Ο σκοτεινός κρύσταλλος (1982) και Λαβύρινθος (1986). Γεννήθηκε στο Γκρίνβιλ του Μισισίπι και μεγάλωσε στο Λίλαντ του Μισισίπι. ^[14]

Ο Χένσον άρχισε να φτιάχνει μαριονέτες στο λύκειο. Δημιούργησε το Sam and Friends (1955–1961), ένα κωμικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, ενώ ήταν πρωτοετής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, σε συνεργασία με την Τζέιν Νέμπελ που ήταν τελειόφοιτη. Λίγα χρόνια αργότερα οι δυο τους παντρεύτηκαν. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ με πτυχίο στην οικιακή οικονομία. Μαζί με την Τζέιν έφτιαχναν διαφημίσεις καφέ και πειραματικές ταινίες. Το 1958, ίδρυσε μαζί με την Τζέιν τη Muppets, Inc., η οποία αργότερα έγινε The Jim Henson Company.

Το 1969, ο Χένσον εντάχθηκε στο εκπαιδευτικό τηλεοπτικό πρόγραμμα για παιδιά Σουσάμι άνοιξε (1969–σήμερα), όπου βοήθησε στην ανάπτυξη χαρακτήρων Μάπετ για τη σειρά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έκανε την παραγωγή του The Muppet Show (1976–1981). Κέρδισε τη φήμη για τους χαρακτήρες του, ιδιαίτερα τον Κέρμιτ, τον Ράουλφ και τον Έρνι. Κέρδισε βραβείο Έμμυ δύο φορές για τη συμμετοχή του στις ταινίες Ο παραμυθάς (1987–1988) και The Jim Henson Hour (1989).

Στις 16 Μαΐου 1990, ο Χένσον πέθανε στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 53 ετών από σύνδρομο τοξικού σοκ από στρεπτόκοκκο. ^{[15] [16]} Έλαβε μεταθανάτια ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ το 1991 και ονομάστηκε θρύλος της Disney το 2011.

Βιογραφία

Τα πρώτα χρόνια: 1936–1960

Ο Χένσον γεννήθηκε ως Τζέιμς Μόρι Χένσον στις 24 Σεπτεμβρίου 1936, στο Γκρίνβιλ του Μισισίπι, Ήταν το μικρότερο από τα δύο παιδιά του Πολ Ράνσομ Χένσον, γεωπόνου του Υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, και της συζύγου του Μπέτυ Μαρτσέλα (το γένος Μπράουν). ^[17] Ο μεγαλύτερος αδερφός του Χένσον, Πολ, πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα στις 15 Απριλίου 1956. ^[18] Θυμόταν την άφιξη της πρώτης τηλεόρασης της οικογένειας ως «το σημαντικότερο γεγονός της εφηβείας του». ^[19]

Σε ηλικία 18 ετών, ο Χένσον άρχισε να εργάζεται στο WTOP-TV (τώρα WUSA-TV) το 1954 δημιουργώντας κούκλες για μια παιδική εκπομπή που λεγόταν The Junior Morning Show. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ νομίζοντας ότι θα μπορούσε να γίνει εμπορικός καλλιτέχνης. ^[20] Αποφοίτησε το 1960 με πτυχίο στην οικιακή οικονομία. Ως πρωτοετής, δημιούργησε το Sam and Friends, ένα πεντάλεπτο κουκλοθέατρο στο WRC-TV στην Ουάσιγκτον. ^[21] Παρέμεινε στο WRC από το 1954 έως το 1961. ^[22]

Στην εκπομπή, ο Χένσον άρχισε να πειραματίζεται με τεχνικές που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε το κουκλοθέατρο στην τηλεόραση. Πίστευε ότι οι τηλεοπτικές μαριονέτες έπρεπε να έχουν «ζωή και ευαισθησία» ^[23] και άρχισε να φτιάχνει χαρακτήρες από εύκαμπτο, καλυμμένο με ύφασμα αφρώδες καουτσούκ, που τους επέτρπε να εκφράζουν ένα ευρύτερο φάσμα συναισθημάτων σε μια εποχή που πολλές μαριονέτες ήταν φτιαγμένες από σκαλισμένο ξύλο. ^[17] Τα μπράτσα μιας μαριονέτας κινούνται με σκοινιά, αλλά ο Χένσον χρησιμοποίησε ράβδους για να κινεί τα μπράτσα των Μάπετ, επιτρέποντας μεγαλύτερο έλεγχο έκφρασης. Επιπλέον, ήθελε τα Μάπετ να «μιλούν» πιο αληθοφανώς από ό,τι οι παλιές μαριονέτες, οι οποίες έκαναν τυχαίες κινήσεις του στόματος, γι' αυτό χρησιμοποίησε ακριβείς κινήσεις του στόματος για να ταιριάζουν στον διάλογο. 

Όταν ο Χένσον άρχισε να εργάζεται στο Sam and Friends, ζήτησε από τη συμφοιτήτριά του, Τζέιν Νέμπελ, να τον βοηθήσει. Η εκπομπή ήταν οικονομική επιτυχία, αλλά άρχισε να έχει αμφιβολίες για το αν θα ακολουθήσει μια καριέρα με κούκλες μόλις αποφοιτήσει. Πέρασε αρκετούς μήνες στην Ευρώπη, όπου εμπνεύστηκε από Ευρωπαίους μαριονετίστες που έβλεπαν τη δουλειά τους ως μορφή τέχνης. Έκανε σχέση με την Τζέιν μετά την επιστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Τηλεόραση και Μάπετ: 1961–1969

Αντίγραφα των Μάπετ

Ο Χένσον πέρασε μεγάλο μέρος των επόμενων δύο δεκαετιών δουλεύοντας σε διαφημίσεις, τοκ σόου και παιδικές εκπομπές προτού πραγματοποιήσει το όνειρό του για τα Μάπετ ως «ψυχαγωγία για όλους». ^[19] Η δημοτικότητα της δουλειάς του στο Sam and Friends στα τέλη της δεκαετίας του 1950 οδήγησε σε μια σειρά από εμφανίσεις του σε τοκ σόου και εκπομπές ποικίλου περιεχομένου. Αυτές οι εκπομπές αύξησαν πολύ τη δημοτικότητά του, οδηγώντας σε εκατοντάδες εμπορικές εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60. 

Το 1963, ο Χένσον και η σύζυγός του μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη, που για κάποιο διάστημα ήταν και η έδρα της νεοσύστατης Muppets, Inc. Η Τζέιν σταμάτησε τις παραστάσεις για να μεγαλώσει τα παιδιά της. ^[24] Ο Χένσον προσέλαβε συγγραφέα και μαριονετίστα για να την αντικαταστήσει και αναγνώρισε και στους δύο ότι συνέβαλαν πολύ στο χιούμορ και τον χαρακτήρα των Μάπετ του. ^[25] Αυτός και ο μαριονετίστας Οζ ανέπτυξαν στενή φιλία και συνεργασία που κράτησε μέχρι το θάνατο του Χένσον.

Από το 1963 έως το 1966, ο Χένσον άρχισε να εξερευνά την παραγωγή ταινιών και γύρισε μια σειρά από πειραματικές ταινίες. ^{[14] [26]} Η εννιάλεπτη πειραματική ταινία του Time Piece ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Ζωντανής Δράσης το 1966.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Χένσον συνέχισε να συνεργάζεται με διάφορες εταιρείες που ήθελαν τα Μάπετ του για διαφημιστικούς λόγους.

Σουσάμι άνοιξε: 1969

Το 1969, η τηλεοπτική παραγωγός Τζόαν Γκανζ Κούνεϊ εντυπωσιάστηκε από την ποιότητα και τη δημιουργικότητα της ομάδας του Χένσον. Έτσι ζήτησαν από τον Χένσον και το προσωπικό του να δουλέψουν με πλήρη απασχόληση στο παιδικό πρόγραμμα Σουσάμι άνοιξε, που έκανε πρεμιέρα στην Εθνική Εκπαιδευτική Τηλεόραση στις 10 Νοεμβρίου 1969.

Τα Μάπετ του Χένσον εμφανίστηκαν αρχικά ξεχωριστά από το Σουσάμι άνοιξε, αλλά η παράσταση ανανεώθηκε για να ενσωματώσει τα δύο τμήματα, δίνοντας πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο έργο του Χένσον. ^[19] Η επιτυχία του Σουσάμι άνοιξε του επέτρεψε επίσης να σταματήσει να ασχολείται με διαφημίσεις και είπε ότι «ήταν χαρά να φύγω από αυτόν τον κόσμο». ^[27]

Διεύρυνση κοινού: 1970–1978

Ο Χένσον, ο Οζ και η ομάδα του ανησυχούσαν ότι η εταιρεία γινόταν αποκλειστικά προμηθευτής παιδικής ψυχαγωγίας, γι' αυτό στόχευσαν σε ενήλικο κοινό με μια σειρά από σκίτσα στον πρώτο κύκλο της βραδινής ζωντανής τηλεοπτικής σειράς Saturday Night Live. Έντεκα σκίτσα προβλήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου 1975 και Ιανουαρίου 1976 από το NBC, με τέσσερις επιπλέον εμφανίσεις τον Μάρτιο, τον Απρίλιο, τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο του 1976. ^[27] Οι συγγραφείς της εκπομπής όμως δεν αισθάνονταν άνετα να γράφουν για μαριονέτες και συχνά υποτιμούσαν τις δημιουργίες του Χένσον. Ο Μάικλ Οντόναχιου είχε πει ειρωνικά: «Δεν θα γράφω για τσόχες». ^[28]

Ο Χένσον άρχισε να αναπτύσσει μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ και μια εβδομαδιαία τηλεοπτική σειρά με τα Μάπετ. ^[27] Τα αμερικανικά κανάλια απέρριψαν τη σειρά το 1976, πιστεύοντας ότι τα Μάπετ απευθύνονται μόνο σε παιδικό κοινό. Στη συνέχεια, ο Χένσον παρουσίασε την παράσταση στον Βρετανό ατζέντη Λιου Γκρέιντ για να χρηματοδοτήσει την παράσταση. Η εκπομπή θα γυριζόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο και θα κυκλοφορούσε σε όλον τον κόσμο. Την ίδια χρονιά, ακύρωσε τα σχέδια για την παράστασή του στο Μπρόντγουεϊ και μετέφερε τη δημιουργική του ομάδα στην Αγγλία, όπου άρχισε να γυρίζει την εκπομπή The Muppet Show. Την εκπομπή παρουσίαζε ο βάτραχος Κέρμιτ ως οικοδεσπότης και μια ποικιλία άλλων χαρακτήρων, όπως η γουρουνίτσα Μις Πίγκι, ο Γκόνζο και ο αρκούδος Φόζι, μαζί με άλλους χαρακτήρες όπως ο Animal. Οι συνάδελφοι του Χένσον συνέκριναν συχνά τον χαρακτήρα του με αυτόν του Κέρμιτ: ένα ντροπαλό, ευγενικό αφεντικό. Η Κάρολ Σπίνεϊ που χειριζόταν τη μαριονέτα του Big Bird θυμόταν ότι ο Χένσον δεν έλεγε ποτέ ότι δεν του αρέσει κάτι: Έλεγε μόνο «Χμμ». . . . Κι αν του άρεσε, έλεγε: «Υπέροχο!» ^[18] Ο Χένσον αναγνώριζε τον Κέρμιτ ως ένα είδος alter ego, αν και πίστευε ότι ο Κέρμιτ ήταν πιο τολμηρός από αυτόν. Είπε κάποτε για τον χαρακτήρα: «Μπορεί να πει πράγματα που εγώ καταπιέζω».

Μετάβαση στη μεγάλη οθόνη: 1979–1986

Ο Χένσον και ο παραγωγός Τζορτζ Λούκας στα γυρίσματα του Λαβύρινθου το 1986

Τα Μάπετ εμφανίστηκαν στην πρώτη τους κινηματογραφική ταινία Οι απίθανοι Μάπετ κοντά σας το 1979. Ήταν τόσο καλλιτεχνική όσο και εισπρακτική επιτυχία ^[29] κερδίζοντας $65,2 εκατομμύρια στην εγχώρια αγορά και ήταν η 61η ταινία με τις υψηλότερες εισπράξεις εκείνη την εποχή. ^[30] Το είδωλο του Χένσον, Έντγκαρ Μπέργκεν, πέθανε σε ηλικία 75 ετών κατά την παραγωγή της ταινίας και ο Χένσον την αφιέρωσε στη μνήμη του. Ο Χένσον ως Κέρμιτ τραγούδησε το "The Rainbow Connection" και έφτασε στο νούμερο 25 στο Billboard Hot 100, ενώ προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού. Ακολούθησε το The Great Muppet Caper (1981) που σκηνοθέτησε ο Χένσον, και στη συνέχεια ο Χένσον αποφάσισε να τερματίσει το Muppet Show για να επικεντρωθεί στην παραγωγή ταινιών, ^[17] αν και τα Μάπετ συνέχισαν να εμφανίζονται σε τηλεοπτικές ταινίες και αφιερώματα. 

Ο Χένσον βοήθησε και άλλους στη δουλειά τους. Οι παραγωγοί της ταινίας Ο πόλεμος των άστρων: Επεισόδιο V - Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται (1980) του ζήτησαν να βοηθήσει τον μακιγιέρ Στιούαρτ Φρίμπορν στη δημιουργία και την κίνηση του Γιόντα. Ο Χένσον πρότεινε στον Τζορτζ Λούκας να χρησιμοποιήσει τον Φρανκ Οζ ως κουκλοπαίκτη και φωνή του Γιόντα και ο Οζ το έκανε σε αυτό και στις πέντε επόμενες ταινίες της σειράς Star Wars. Ο Λούκας πίεζε ανεπιτυχώς για να προταθεί ο Οζ για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. ^[31]

Το 1982, ο Χένσον ίδρυσε το Jim Henson Foundation για να προωθήσει και να αναπτύξει την τέχνη του κουκλοθέατρου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκείνη την εποχή, άρχισε να δημιουργεί πιο σκοτεινές και πιο ρεαλιστικές ταινίες φαντασίας που δεν παρουσίαζαν τα Μάπετ. Συνσκηνοθέτησε την ταινία Ο σκοτεινός κρύσταλλος (1982) με τον Φρανκ Οζ, «προσπαθώντας να πάει προς μια αίσθηση ρεαλισμού - προς μια πραγματικότητα πλασμάτων που είναι όντως ζωντανά». ^[27] Για να προσφέρουν ένα οπτικό στιλ διαφορετικό από τα Μάπετ, οι κούκλες στην ταινία βασίστηκαν σε έργα εννοιολογικής τέχνης και γνώρισαν εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία. 

Επίσης το 1982, ο Χένσον συνίδρυσε τη Henson International Television για τη διανομή παιδικών, εφηβικών και οικογενειακών τηλεοπτικών εκπομπών. ^[32]

Ο Οζ σκηνοθέτησε το Τα Μάπετ στο Μανχάταν (1984) με εισπράξεις $25,5 εκατομμύρια στις ΗΠΑ που έγινε ως μία από τις 40 κορυφαίες ταινίες του 1984. ^[33] Ο λαβύρινθος (1986) ήταν μια φαντασίωση που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Χένσον, αλλά παρά κάποιες θετικές κριτικές—η εφημερίδα New York Times την χαρακτήρισε «υπέροχη ταινία»—ήταν μια εμπορική απογοήτευση. ^[34] Αυτό αποθάρρυνε τον Χένσον. Ο γιος του, Μπράιαν Χένσον, το περιέγραψε ως δείγμα συμπεριφοράς κοντινό στην κατάθλιψη. Η ταινία αργότερα έγινε καλτ. ^[35]

Τα τελευταία χρόνια: 1987–1990

Ο Χένσον στα Βραβεία Έμμυ το 1989

Ο Χένσον συνέχισε να δημιουργεί παιδική τηλεόραση, με εκπομπές όπως το Fraggle Rock και τη σειρά κινουμένων σχεδίων Muppet Babies. Συνέχισε επίσης να ασχολείται με πιο σκοτεινά, ώριμα θέματα όπως με το λαϊκό παραμύθι και τη μυθολογία στην εκπομπή Ο παραμυθάς (1988), η οποία κέρδισε ένα βραβείο Έμμυ. ^[36]

Στα τέλη του 1989, ο Χένσον ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για να πουλήσει την εταιρεία του στη The Walt Disney Company για σχεδόν $150 εκατομμύρια, ελπίζοντας ότι «θα μπορούσε να αφιερώσει πολύ περισσότερο χρόνο στη δημιουργική πλευρά των πραγμάτων» με τη Disney να χειρίζεται τα επιχειρηματικά θέματα. ^[36]

Προσωπική ζωή

Ο Χένσον παντρεύτηκε την Τζέιν Νέμπελ το 1959 και απέκτησαν τη Λίζα (1960 – ), τη Σέριλ (1961 – ), τον Μπράιαν (1963 – ), τον Τζον (1965–2014), ^[37] και τη Χέδερ (1970 – ). ^[38] Ο Χένσον και η σύζυγός του χώρισαν το 1986, αν και παρέμειναν φίλοι για το υπόλοιπο της ζωής του. ^[18] Η Τζέιν είπε ότι ο Τζιμ ασχολούνταν τόσο πολύ με τη δουλειά του που είχε πολύ λίγο χρόνο για την ίδια ή για τα παιδιά τους. ^[18] Και τα πέντε παιδιά του Χένσον άρχισαν να δουλεύουν με τα Μάπετ σε νεαρή ηλικία, εν μέρει επειδή «ένας από τους καλύτερους τρόπους να είσαι κοντά του ήταν να συνεργαστείς μαζί του», σύμφωνα με τη Σέριλ. ^{[23] [39]} Ο Χένσον ήταν ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. ^[40]

Ασθένεια και θάνατος

Ο Χένσον εμφανίστηκε με τον Κέρμιτ στο The Arsenio Hall Show στις 4 Μαΐου 1990. Αυτή ήταν η τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση. Αποκάλυψε στον δημοσιογράφο ότι ήταν κουρασμένος και είχε πονόλαιμο, αλλά πίστευε ότι σύντομα θα υποχωρούσε. Στις 12 Μαΐου 1990, ο Χένσον πήγε στο Αχόσκι της Βόρειας Καρολίνας με την κόρη του Σέριλ για να επισκεφτεί τον πατέρα και τη θετή του μητέρα. Επέστρεψαν στο σπίτι τους στη Νέα Υόρκη την επόμενη μέρα και ο Χένσον ακύρωσε ένα γύρισμα Muppet Show που είχε προγραμματιστεί για τις 14 Μαΐου 1990. ^[18] Η εν διαστάσει γυναίκα του τον επισκέφθηκε εκείνο το βράδυ. Ο Χένσον είχε πρόβλημα στην αναπνοή όταν ξύπνησε γύρω στις 02:00 στις 15 Μαΐου 1990 και άρχισε να βήχει αίμα. Είπε στη γυναίκα του ότι μπορεί να πέθαινε, αλλά δεν ήθελε να επισκεφτεί νοσοκομείο. Δύο ώρες αργότερα, ο Χένσον συμφώνησε να μεταφερθεί με ταξί στα έκτακτα περιστατικά του Νοσοκομείου New York-Presbyterian στο Μανχάταν. Λίγο μετά την εισαγωγή του, σταμάτησε να αναπνέει και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι ακτινογραφίες του θώρακά του αποκάλυψαν πολλαπλά αποστήματα και στους δύο πνεύμονές του ως αποτέλεσμα προηγούμενης βακτηριακής λοίμωξης. Ο Χένσον τοποθετήθηκε σε αναπνευστήρα αλλά γρήγορα η κατάστασή του επιδεινώθηκε τις επόμενες ώρες παρά την ολοένα και πιο επιθετική θεραπεία με πολλαπλά αντιβιοτικά. Αν και τα φάρμακα καταπολέμησαν το μεγαλύτερο μέρος της λοίμωξης, είχαν ήδη αποδυναμώσει πολλά όργανα του Χένσον ο οποίος πέθανε στις 01:21 το επόμενο πρωί. Ήταν 53 ετών. ^[41]

Ο δρ Ντέιβιντ Γκέλμοντ ανακοίνωσε ότι ο Χένσον πέθανε από Streptococcus pneumoniae, μια λοίμωξη που προκαλεί βακτηριακή πνευμονία. ^[19] Ωστόσο, στις 29 Μαΐου 1990, ο Γκέλμοντ αναθεώρησε την αιτία θανάτου ως δυσλειτουργία οργάνων που προέκυψε από σύνδρομο τοξικού σοκ λόγω στρεπτόκοκκου. ^{[15] [16]} Ο Γκέλμοντ σημείωσε ότι ο Χένσον ίσως είχε σωθεί αν είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο έστω και λίγες ώρες νωρίτερα. ^[42] Ο στενότερος συνεργάτης του Χένσον, Φρανκ Οζ, πιστεύει ότι το άγχος της διαπραγμάτευσης με τη Disney οδήγησε στον θάνατο του Χένσον, δηλώνοντας σε μια συνέντευξη του 2021 ότι «η συμφωνία της Disney είναι πιθανώς αυτό που σκότωσε τον Τζιμ. Τον αρρώστησε». ^[43]

Εις μνήμην

Η είδηση του θανάτου του Χένσον διαδόθηκε γρήγορα και οι θαυμαστές του έργου του από όλον τον κόσμο ανταποκρίθηκαν με αφιερώματα και συλλυπητήρια. Πολλοί από τους συμπρωταγωνιστές και σκηνοθέτες του Χένσον από το Σουσάμι άνοιξε, το Muppet Show και άλλες συνεργασίες μοιράστηκαν τις σκέψεις τους για τον θάνατό του. ^[44] Στις 21 Μαΐου 1990, το δημόσιο μνημόσυνο του Χένσον πραγματοποιήθηκε στο Μανχάταν, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θείου. Ένα άλλο διεξήχθη στις 2 Ιουλίου 1990, στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο. Σύμφωνα με τις επιθυμίες του Χένσον, κανένας από τους παρευρισκόμενους δεν φορούσε μαύρα και η Dirty Dozen Brass Band ολοκλήρωσε τη λειτουργία ερμηνεύοντας το "When the Saints Go Marching In". Ο Χάρι Μπελαφόντε τραγούδησε το "Turn the World Around", ένα τραγούδι που είχε κάνει το ντεμπούτο του στο Muppet Show, ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι κουνούσαν από μια πεταλούδα από αφρό με έντονο χρώμα που ήταν κολλημένη σε μια ράβδο κουκλοθέατρου. ^{[45] [46]} Αργότερα, το Big Bird ανέβηκε στη σκηνή και τραγούδησε το χαρακτηριστικό τραγούδι του Κέρμιτ "Bein' Green". ^[47] Η κηδεία χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Life ως «ένα επικό και σχεδόν αφόρητα συγκινητικό γεγονός». Ο Χένσον αποτεφρώθηκε και το 1992 οι στάχτες του σκορπίστηκαν κοντά στο Τάος στο Νέο Μεξικό. ^[48]

Κληρονομιά

Μπλε πινακίδα μνημείου έξω από το πρώην σπίτι του Χένσον στο Βόρειο Λονδίνο

Η εταιρεία Jim Henson και το Ίδρυμα Jim Henson συνέχισαν να υπάρχουν μετά τον θάνατό του, παράγοντας νέες σειρές και αφιερώματα. Το Jim Henson's Creature Shop συνεχίζει επίσης να δημιουργεί χαρακτήρες και ειδικά εφέ τόσο για έργα που σχετίζονται με τον Χένσον όσο και για εξωτερικά έργα. ^[49]

Η συλλογή κινούμενων εικόνων του Τζιμ Χένσον φυλάσσεται στο Αρχείο Ταινιών της Ακαδημίας. Η συλλογή περιέχει το κινηματογραφικό έργο του Τζιμ Χένσον και της Jim Henson Company. ^[50]

Μια βιογραφική ταινία βασισμένη στη ζωή του Χένσον, γνωστή ως Muppet Man, βρίσκεται σε εξέλιξη από τη Walt Disney Pictures και την Jim Henson Company από το 2010. Τον Απρίλιο του 2021, αναφέρθηκε ότι ο Μάικλ Μίτνικ προσλήφθηκε για να ξαναγράψει το σενάριο, που στο παρελθόν είχαν γράψει οι Άαρον και Τζόρνταν Καντέλ. Η Λίζα Χένσον θα είναι παραγωγός. ^[51]

Τον Μάρτιο του 2022, ανακοινώθηκε ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Χένσον, με σκηνοθέτη τον Ρον Χάουαρντ. Η Imagine Entertainment συνεργάζονται με την Disney Original Documentary για την παραγωγή της ταινίας. Αναφέρθηκε ότι το έργο έχει «την πλήρη συμμετοχή και συνεργασία της οικογένειας Χένσον». ^[52]

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11907295m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jim-Henson. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
6. (Ρουμανικά) CineMagia. 3130. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
7. (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0001345. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
8. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2020.
9. (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/350.
10. d23.com/walt-disney-legend/jim-henson/.
11. walkoffame.com/jim-henson/.
12. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
13. www.comic-con.org/awards/inkpot. Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2021.
14. Jim Henson. Encyclopædia Britannica Inc.. 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 15, 2012. https://web.archive.org/web/20121015203441/https://www.britannica.com/EBchecked/topic/262164/Jim-Henson. Ανακτήθηκε στις September 24, 2012. 
15. Altman, Lawrence K. (May 29, 1990). «The Doctor's World; Henson Death Shows Danger of Pneumonia». The New York Times. https://www.nytimes.com/1990/05/29/science/the-doctor-s-world-henson-death-shows-danger-of-pneumonia.html. Ανακτήθηκε στις June 19, 2007. 
16. C. George Ray, επιμ. (2004). Sherris Medical Microbiology (4th έκδοση). McGraw Hill. σελίδες 276–286. ISBN 0-8385-8529-9. 
17. Padgett, John B. (17 Φεβρουαρίου 1999). «Jim Henson». The Mississippi Writers Page. University of Mississippi Department of English. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2007. 
18. Schindehette, Susan; Podolsky, J. D. (June 18, 1990). «Legacy of a Gentle Genius». People: σελ. 88–96. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 21, 2012. https://web.archive.org/web/20120221231138/http://www.muppetcentral.com/articles/tributes/henson/hensonarticle5.shtml. Ανακτήθηκε στις February 24, 2012. 
19. Blau, Eleanor (May 17, 1990). «Jim Henson, Puppeteer, Dies; The Muppets' Creator Was 53». The New York Times. https://www.nytimes.com/1990/05/17/obituaries/jim-henson-puppeteer-dies-the-muppets-creator-was-53.html. Ανακτήθηκε στις May 1, 2007. 
20. Finch 1993, σελ. 9.
21. Finch 1993, σελ. 102.
22. «Alexander Street, a ProQuest Company». video.alexanderstreet.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2022. 
23. Collins, James (June 8, 1998). «Time 100: Jim Henson». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 28, 2007. https://web.archive.org/web/20070428125811/http://www.time.com/time/time100/artists/profile/henson.html. Ανακτήθηκε στις May 1, 2007. 
24. «IGN: Interview with Frank Oz (Part 1 of 4)». web.archive.org. 28 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2022. 
25. Freeman, Don (1979). «Muppets on His Hands». The Saturday Evening Post: σελ. 50–53, 126. 
26. «Jim Henson's Experimental Period». zenbullets.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2010. 
27. Harris, Judy (September 21, 1998). «Muppet Master: An Interview with Jim Henson». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 26, 2015. https://web.archive.org/web/20150926003558/http://www.muppetcentral.com/articles/interviews/jim1.shtml. Ανακτήθηκε στις May 5, 2007. 
28. Shales, Tom· Miller, James Andrew (2002). Live From New York: An Uncensored History of Saturday Night Live. Boston: Little, Brown and Company. σελίδες 79–80. ISBN 0-316-78146-0. 
29. Finch 1993, σελ. 128.
30. «The Muppet Movie». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2013. 
31. Finch 1993, σελ. 176.
32. «Peter Orton: Media entrepreneur who made a global success of Bob the Builder». The Independent. December 12, 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 8, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220608/https://www.independent.co.uk/news/obituaries/peter-orton-media-entrepreneur-who-made-a-global-success-of-bob-the-builder-764554.html. Ανακτήθηκε στις December 29, 2017. 
33. «1984 Yearly Box Office Results». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2013. 
34. Darnton, Nina (June 27, 1986). «Jim Henson's 'Labyrinth'». The New York Times: σελ. C14. https://www.nytimes.com/1986/06/27/movies/screen-jum-henson-s-labyrinth.html. Ανακτήθηκε στις November 5, 2013. 
35. Sparrow, A.E. (11 Σεπτεμβρίου 2006). «Return to Labyrinth Vol. 1 Review». IGN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2013. 
36. «Dialogue on Film: Jim Henson». American Film (American Film Institute): σελ. 18–21. November 1989. 
37. «It is with great sadness that we confirm... – The Jim Henson Company». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2014. 
38. Oliver, Myrna (May 17, 1990). «From the Archives: Jim Henson Dies at Age 53; Muppets' Creative Genius». Los Angeles Times. https://www.latimes.com/local/obituaries/la-me-jim-henson-20160516-snap-story.html. 
39. Vitello, Paul (April 3, 2013). «Jane Henson, a Partner in Creating the Muppets, Dies at 78». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-01-03. https://ghostarchive.org/archive/20220103/https://www.nytimes.com/2013/04/04/arts/television/jane-henson-early-collaborator-on-the-muppets-dies-at-78.html. 
40. «Are the Muppets conservatives?». The Economist. January 22, 2010. https://www.economist.com/democracy-in-america/2010/01/22/are-the-muppets-conservatives. Ανακτήθηκε στις June 24, 2019. 
41. Angier, Natalie (May 17, 1990). «An Aggressive Infection, Abrupt and Overwhelming». The New York Times: σελ. D29. https://www.nytimes.com/1990/05/17/arts/an-aggressive-infection-abrupt-and-overwhelming.html. 
42. Schreuder, Cindy (May 18, 1990). «Pneumonia Quickly Spread In Henson». Orlando Sentinel. https://www.orlandosentinel.com/news/os-xpm-1990-05-18-9005180413-story.html. Ανακτήθηκε στις September 26, 2020. 
43. Hadley Freeman (30 August 2021). «Frank Oz on life as Fozzie Bear, Miss Piggy and Yoda: 'I'd love to do the Muppets again but Disney doesn't want me'». The Guardian. https://www.theguardian.com/culture/2021/aug/30/frank-oz-on-life-as-fozzie-bear-miss-piggy-and-yoda-id-love-to-do-the-muppets-again-but-disney-doesnt-want-me. Ανακτήθηκε στις 14 September 2021. 
44. «The Deaths of Jim Henson and Sammy Davis Jr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. 
45. Blau, Eleanor (May 22, 1990). «Henson Is Remembered as a Man With Artistry, Humanity and Fun». The New York Times: σελ. B11. https://www.nytimes.com/1990/05/22/arts/henson-is-remembered-as-a-man-with-artistry-humanity-and-fun.html. Ανακτήθηκε στις May 14, 2007. 
46. Jim Henson Memorial 'Turn The World Around' Sung by Harry Belafonte. 22 Μαΐου 1990. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2009. 
47. Barry, Chris (7 Σεπτεμβρίου 2005). «Saying "Goodbye" to Jim». Jim Hill Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2013. 
48. Jones 2013, σελ. 481.
49. Plume, Kenneth (July 19, 1999). «Ratting Out: An Interview with Muppeteer Steve Whitmire». Muppet Central. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 26, 2007. https://web.archive.org/web/20070926233739/http://www.muppetcentral.com/articles/interviews/whitmire3.shtml. Ανακτήθηκε στις July 11, 2007. 
50. «Jim Henson Collection». Academy Film Archive. 5 Σεπτεμβρίου 2014. 
51. Wiseman, Andreas (April 21, 2021). «Jim Henson Biopic: Michael Mitnick Writing 'Muppet Man' For Disney & The Jim Henson Company». Deadline.com. https://deadline.com/2021/04/jim-henson-movie-muppet-man-sesame-street-muppets-michael-mitnick-1234740866/. Ανακτήθηκε στις April 22, 2021. 
52. Carey, Matthew (March 30, 2022). «Ron Howard, Brian Grazer Team For Documentary On Jim Henson, With Full Participation Of Muppet Creator's Family». Deadline.com. https://deadline.com/2022/03/jim-henson-documentary-project-director-ron-howard-producer-brian-grazer-imagine-documentaries-disney-original-documentary-news-1234990726/. Ανακτήθηκε στις March 30, 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Τζιμ Χένσον

• The Jim Henson Legacy
• Τζιμ Χένσον στην IMDb </img>
• Βιογραφία και πορτρέτο του Art Directors Club
• Jim Henson Βιογραφία – Περίληψη βιβλίου και αποσπάσματα
• The Jim Henson Works at the University of Maryland : 70+ ψηφιακά βίντεο διαθέσιμα σε φοιτητές, μελετητές και επισκέπτες στο Πανεπιστήμιο του Maryland (College Park, MD)
• Πρώιμες ταινίες του Jim Henson στα αρχεία της AT&T
• Ντοκιμαντέρ Jim Henson παραγωγής της σειράς PBS In Their Own Words
• Ντοκιμαντέρ για τον Jim Henson στο YouTube, σε παραγωγή Defunctland
  • Ο Σαμ και οι φίλοι
  • Sesame Street
  • Το Muppet Show
  • Fraggle Rock
  • Muppet Babies
  • Η ώρα του Jim Henson