Μετά την υπογραφή του Συμφώνου Μολότωφ - Ρίμπεντροπ το 1939,[4] οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην Πολωνία και συμμετείχαν στον διαμελισμό της. Οι σοβιετικές αρχές κήρυξαν την Πολωνία ανύπαρκτη και όλοι οι πρώην Πολωνοί πολίτες από τις περιοχές που προσαρτήθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση αντιμετωπίστηκαν ως Σοβιετικοί πολίτες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και φυλάκιση περίπου 2 εκατομμυρίων Πολωνών πολιτών (συμπεριλαμβανομένου του ενός τετάρτου ενός εκατομμυρίου αιχμαλώτων πολέμου και 1,5 εκατομμυρίου απελαθέντων[1]) από το Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεωνν και άλλες σοβιετικές αρχές.
Διαπραγματεύσεις
Όταν η διεθνής κατάσταση άλλαξε το 1941 με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση το 1941, ο Σοβιετικός ηγέτης, Ιωσήφ Στάλιν, άρχισε να ζητά βοήθεια από άλλες χώρες που αντιτίθεντο στη Γερμανία. Αφού ενθαρρύνθηκε έντονα από τον Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών Άντονι Ήντεν, ο Σικόρσκι ξεκίνησε διαπραγματεύσεις στις 5 Ιουλίου 1941[2][3] με τον Σοβιετικό πρέσβη στο Λονδίνο, Ιβάν Μάισκι, για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Σικόρσκι ήταν ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας που επιτεύχθηκε και από τις δύο κυβερνήσεις, η οποία υπεγράφη στις 30 Ιουλίου 1941. Μια άλλη στρατιωτική συμμαχία υπεγράφη στη Μόσχα στις 14 Αυγούστου 1941.[5][6] Αργότερα εκείνο το έτος, ο Σικόρσκι πήγε στη Μόσχα με διπλωματική αποστολή[7] (συμπεριλαμβανομένου του μελλοντικού Πολωνού πρέσβη στη Μόσχα, Στανίσουαφ Κοτ και του αρχηγού της Πολωνικής Στρατιωτικής Αποστολής στη Σοβιετική Ένωση, Στρατηγού Ζίγκμουντ Μπόχους-Σίσκο).
Προμήθειες
Ο Στάλιν συμφώνησε να κηρύξει όλα τα προηγούμενα σύμφωνα που είχε με τη Ναζιστική Γερμανία άκυρα, να ακυρώσει τον διαμελισμό της Πολωνίας το Σεπτέμβριο του 1939 και να απελευθερώσει δεκάδες χιλιάδες Πολωνούς αιχμαλώτους πολέμου που κρατούνταν σε σοβιετικά στρατόπεδα. Σύμφωνα με μια συμφωνία μεταξύ της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης και του Στάλιν, οι Σοβιετικοί παραχώρησαν «αμνηστία» σε πολλούς Πολωνούς πολίτες στις 12 Αυγούστου 1941,[8][9] από τους οποίους ένας στρατός 40.000 ατόμων (Στρατός του Άντερς, αργότερα γνωστός ως το 2ο Σώμα Πολωνικού Στρατού) δημιουργήθηκε υπό τον στρατηγό Βουαντίσουαφ Άντερς. Ο τόπος των χιλιάδων ακόμη Πολωνών αξιωματικών, ωστόσο, θα παρέμενε άγνωστος για δύο ακόμη χρόνια και θα έβλαπτε σε μεγάλο βαθμό τις επακόλουθες σχέσεις Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης.
