| Στέργιος Αναστασιάδης |
|---|
| Γενικές πληροφορίες |
|---|
| Γέννηση | 1906
|
|---|
| Θάνατος | 1949
|
|---|
| Πληροφορίες ασχολίας |
|---|
| δεδομένα |
|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/04/2012. |
Ο Στέργιος Αναστασιάδης (Ορτάκιοϊ Βόρειας Θράκης, 1906 - Αθήνα, 1949) υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ από το Μεσοπόλεμο μέχρι και τον Εμφύλιο οπότε και εκτελέστηκε στην Αθήνα.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στα 1906 στο Ορτάκιοϊ της Ανατολικής Ρωμυλίας και μεγάλωσε στην Καβάλα, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε από το 1914. Εκεί άρχισε να εργάζεται ως καπνεργάτης. Από το 1921 οργανώθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και ήταν ένας από τους ιδρυτές της ΟΚΝΕ, λαμβάνοντας μέρος στο ιδρυτικό Συνέδριό της στις 28 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου 1922. Σε ηλικία 18 ετών είχε αναδειχτεί σε ηγετικό στέλεχος των καπνεργατών.
Στην ΟΚΝΕ εργάστηκε για πολλά χρόνια ειδικά στον τομέα της αντιμιλιταριστικής δράσης. Το 1932 εκλέχτηκε γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ), όπου και οργάνωσε και καθοδήγησε πολλούς απεργιακούς αγώνες. Ήταν επίσης, μέλος της Εξελεγκτικής (Εκτελεστικής) Επιτροπής της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.
Στη συνέχεια ο Αναστασιάδης ανέλαβε γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά του ΚΚΕ (ΚΟΠ), όπου εργάστηκε από τις αρχές του 1934 μέχρι την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου. Η Οργάνωση του ΚΚΕ του Πειραιά (όπου στην αρχή ο Αναστασιάδης ήταν δεύτερος γραμματέας της) ήρθε στο 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1935) ως η πρώτη Οργάνωση του Κόμματος (η πιο μεγάλη σε αριθμό εγγεγραμμένων μελών). Ο Αναστασιάδης εκλέχτηκε από το Συνέδριο αυτό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και αργότερα πρώτος Γραμματέας της Επιτροπής Πόλης του Πειραιά.
Δράση κατά τη δικτατορία Μεταξά
Κατά τη δικτατορία του Μεταξά, ο Αναστασιάδης εκλέχτηκε πρώτος Γραμματέας της Επιτροπής Πόλης της ΚΟ Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ. Την ίδια περίοδο έγινε και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, εντασσόμενος έτσι στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του Κόμματος.
Ο Αναστασιάδης συνελήφθη και φυλακίστηκε πολλές φορές για τη δράση του εκείνη την περίοδο. Το 1937 συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Αίγινα. Στη συνέχεια εξορίστηκε στη Φολέγανδρο, όπου έπαιξε καθοδηγητικό ρόλο στην ομάδα των εκεί εξορίστων.
Το 1941, με την εισβολή των Γερμανών, δραπέτευσε από την εξορία, επικεφαλής ομάδας από 8 Κρητικούς (Νίκος Μανουσάκης, Μιχάλης Βισαξάκης, Ευθύμιος Μαριακάκης, Μανώλης Πισσαδάκης, Σωκράτης Καλλέργης, Γιάννης Τριανταφύλλου, Γιάννης Σιμιτζής και Γιάννης Καλαϊτζάκος) και έφτασε την άλλη μέρα στο λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης. Εκεί η Ασφάλεια, συνεχίζοντας την πολιτική της 4ης Αυγούστου, τους έκλεισε στα κρατητήρια, όπου τους βρήκε η 20ή Μαΐου 1941, μέρα της γερμανικής επιδρομής κατά της Κρήτης.
Δράση κατά τη διάρκεια της Κατοχής
Κατά τον βομβαρδισμό του Ηρακλείου στις 20 Μαΐου ο Αναστασιάδης και οι άλλοι οκτώ βρέθηκαν ελεύθεροι. Ο Αναστασιάδης πήρε μέρος σε όλες τις μάχες, ως την τελευταία μάχη στο ύψωμα Άι-Λια έξω από το Ηράκλειο, στις 30 Μαΐου. Ο διοικητής της ταξιαρχίας Ηρακλείου, ταξίαρχος Παπαθανασόπουλος και ο φρούραρχος τού Ηρακλείου, συνταγματάρχης Τσαγκαράκης, απένειμαν επαίνους και εύφημη μνεία στον Αναστασιάδη και τους άλλους οκτώ για τις πράξεις τους επί του πεδίου της μάχης και για την προσφορά πολύτιμων υπηρεσιών στην πατρίδα.
Έπειτα από την κατάληψη της Κρήτης απ' τους Γερμανούς, ο Αναστασιάδης οργάνωσε μαζί με τους άλλους κομμουνιστές που βρίσκονταν στο νησί και βενιζελικούς κυρίως οπλαρχηγούς, τις πρώτες ομάδες αντίστασης στην Κρήτη. Υπήρξε ένας απ' τους οργανωτές και καθοδηγητές της μεγάλης σύσκεψης πολιτικών και στρατιωτικών παραγόντων, που έγινε στις 26 Ιουνίου 1941 στο Τσαλικάκι-Μετόχι, ένα συνοικισμό έξω από το Ηράκλειο, η οποία συνεχίστηκε τις δύο επόμενες μέρες σε μια σπηλιά κοντά στο χωριό Μάραθο (δυτικά του Ηρακλείου).
Ο Αναστασιάδης έμεινε περίπου δύο χρόνια στην Κρήτη. Το καλοκαίρι του 1943, με απόφαση της καθοδήγησης του ΚΚΕ, ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε ως μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας - ειδικότερα ως μέλος της τριμελούς αντιπροσωπείας του ΠΓ του ΚΚΕ στην Αθήνα (στις αρχές του 1944 η καθοδήγηση του ΚΚΕ είχε βγει στο βουνό για το συντονισμό του αντιστασιακού αγώνα), έχοντας επωμισθεί εκείνη την περίοδο και την ηγεσία τής ΟΠΛΑ.Ήταν αυτός που έδωσε την εντολή να παρακολουθείται στενά ο αθηναικος λαος και να καταγράφεται οποιαδήποτε ενέργεια ή σχόλιο εναντιον του ΚΚΕ. Επισης ζήτησε να μπουν σε λίστα όσοι είχαν συγγενείς στρατιωτικούς,αστυνομικούς, χωροφυλακες,Αντάρτες σε αντίπαλες οργανώσεις, όποιον είχε έρθει σε ρήξη με το Κόμμα.[εκκρεμεί παραπομπή]
Δράση μετά την Κατοχή
Έπειτα από την απελευθέρωση της Αθήνας και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας περίοδο, δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης ως γραμματέας του Γραφείου Περιοχής του ΚΚΕ. Όταν άρχισε ο αγώνας του ΔΣΕ, γύρισε στην Αθήνα ως επικεφαλής του κλιμακίου του ΠΓ της ΚΕ στην Αθήνα, όπου εργάστηκε μέχρι τη σύλληψή του, το Μάρτιο του 1949, από την Ασφάλεια της Αθήνας.Επειδη ήταν ο αρχηγός της οπλα του καταλογιστηκε οτι ηταν αυτος που εδωσε εντολη για σφαγες απο το κομμα.Εκεινος ειπε οτι ηταν ψεμματα αλλα οι μαρτυριες ηταν απο συγγενεις θυματων και ηταν τρομακτικές. Εκτελέστηκε τον Σεπτέμβριο του 1949.
Πηγές
