Ο Σκάιλαμπ (Skylab) ήταν αμερικανικός διαστημικός σταθμός, ο οποίος εκτοξεύθηκε και διαχειριζόταν από τη NASA και λειτούργησε για περίπου 24 εβδομάδες, από τον Μάιο του 1973 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1974. Αποτελεί τον μοναδικό διαστημικό σταθμό τον όποιο έχουν λειτουργήσει αποκλειστικά οι ΗΠΑ. Τελικά το 1979 έπεσε πίσω στη Γη. Ο Σκάιλαμπ περιλάμβανε εργαστήριο, ηλιακό παρατηρητήριο και άλλα συστήματα απαραίτητα για την επιβίωση του πληρώματος και για επιστημονικά πειράματα. Εκτοξεύθηκε με ένα τροποποιημένο πύραυλο Saturn V, με βάρος 77 τόνους. Η τοποθέτηση του Σκάιλαμπ σε χαμηλή τροχιά ήταν η τελευταία αποστολή και εκτόξευση πυραύλου Saturn V.[1] Τρεις αποστολές μετέφεραν τρία πληρώματα αστροναυτών με το όχημα διακύβερηνσης/υπηρεσίας Απόλλων (Apollo CSM), το οποίο εκτοξεύθηκε με τον μικρότερο πύραυλο Saturn IB. Για τις τελευταίες δύο αποστολές ετοιμάστηκε ένα εφεδρικό σκάφος, αλλά δεν πέταξε ποτέ.
Ο σταθμός καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης, όταν η ασπίδα μικρομετεωριτών αποκολλήθηκε από το εργαστήριο, παρασέρνοντας μαζί της μία από τις κύριες συστοιχίες ηλιακών πάνελ και μπλοκάροντας την άλλη κύρια συστοιχία. Αυτό στέρησε στο Σκάιλαμπ την περισσότερη από την ηλεκτρική του ενέργεια και επίσης αφαίρεσε από το μεγαλύτερο τμήμα της προστασίας από την έντονη ηλιακή θέρμανση, απειλώντας να καταστεί άχρηστο. Το πρώτο πλήρωμα ήταν ικανό να σώσει το Σκάιλαμπ, τοποθετώντας ένα σκίαστρο και απελευθερώνοντας τα κολλημένα ηλιακά πάνελ. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκαν επισκευές τέτοιας κλίμακας στο διάστημα.
Σύνθεση, τρόπος λειτουργίας και πειράματα
Το Σκάιλαμπ περιλάμβανε το τηλεσκόπιο Απόλλων (ένα πολυφασματικό ηλιακό παρατηρητήριο), τον πολλαπλό προσαρμογέα σύνδεσης (δύο θέσεις σύνδεσης), αεροστεγή θάλαμο με εξόδους για δραστηριότητα εκτός σκάφους και το τροχιακό εργαστήριο (ο κύριος κατοικήσιμος χώρος στο Σκάιλαμπ). Η ηλεκτρική ενέργεια προερχόταν από ηλιακές συστοιχίες καθώς και από τα καύσιμα του Apollo CSM. Το πίσω τμήμα του σταθμού περιλάμβανε μια μεγάλη δεξαμενή αποβλήτων, δεξαμενές καυσίμων για τους κατευθυντήριους πυραύλους και θερμαντικό σώμα. Στο Σκάιλαμπ πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμα πειράματα. Το ηλιακό παρατηρητήριο προχώρησε σε σημαντικές παρατηρήσεις του Ήλιου. Λήφθηκαν χιλιάδες φωτογραφίες της Γης και το πειραματικό πακέτο γήινων πόρων παρατηρούσε τη Γη στο οπτικό, υπέρυθρο και στα μικροκύματα. Ο χρόνος παραμονής ανθρώπων στο διάστημα επεκτάθηκε από τις 23 μέρες που πέρασε το πλήρωμα του Σογιούζ 11 στον Σαλιούτ 1 στις 84 ημέρες από το πλήρωμα Σκάιλαμπ 4.
Το τέλος
Μετέπειτα σχέδια για επαναχρησιμοποιήση του Σκάιλαμπ ακυρώθηκαν εξαιτίας των καθυστερήσεων στην ανάπτυξη του διαστημικού λεωφορείου και η πτωτική τροχιά του Σκάιλαμπ δεν μπορούσε να σταματήσει. Η επανείσοδος του Σκάιλαμπ στην ατμόσφαιρα ξεκίνησε στις 11 Ιουλίου 1979.[2] Η NASA είχε προηγουμένως προσπαθήσει να κατευθύνει τον σταθμό μακριά από κατοικημένες περιοχές,[3] στοχεύοντας τον νότιο Ινδικό ωκεανό, με μερική επιτυχία, καθώς κομμάτια έπεσαν στη Δυτική Αυστραλία.
.jpg)
