Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Νόρτον Φιτζγουόρεν (Norton Fitzwarren) συνέβη στις 4 Νοεμβρίου 1940 μεταξύ Τόντον και Νόρτον Φιτζγουόρεν στην αγγλική κομητεία Σόμερσετ, όταν ο μηχανοδηγός ενός τρένου δεν αντιλήφθηκε τη σηματοδότηση και τη διάταξη της γραμμής, με αποτέλεσμα να οδηγήσει το τρένο μέσα από ένα σύνολο σημείων και έξω από τις ράγες. με περίπου 40 μίλια/ώρα. Σκοτώθηκαν 27 άνθρωποι. [1] Η ατμομηχανή που ενεπλέκη ήταν η King Class King George VI, της εταιρείας GWR, η οποία στη συνέχεια επισκευάστηκε και επέστρεψε σε λειτουργία. Ένα προηγούμενο σημαντικό ατύχημα συνέβη εδώ στις 10 Νοεμβρίου 1890 και η πυρκαγιά του τρένου στο Τόντον του 1978 συνέβη επίσης σε απόσταση 2 μιλίων.
Η γενική εικόνα
Ένα απλοποιημένο διάγραμμα διαδρομής και σήματος της συντριβής του Νόρτον Φιτζγουόρεν.
< Το τρένο πέρασε από τα σημεία - παγίδες στο τέλος της γραμμής "Down Relief" (Slow).
Το σπίτι του οδηγού, Πέρσι Στέισι, είχε βομβαρδιστεί το προηγούμενο βράδυ. Είχε πάει στη δουλειά ως συνήθως. [2] Περαιτέρω βομβαρδισμοί τη νύχτα του ατυχήματος και άλλες διακοπές είχαν κάνει το τρένο με μια ώρα καθυστέρηση μέχρι να φτάσει στο Τόντον.
Το δυστύχημα σημειώθηκε σε σημείο του σιδηροδρόμου όπου οι τέσσερις γραμμές μειώνονταν σε δύο. Στο τμήμα τεσσάρων γραμμών, οι γρήγορες γραμμές πάνω και κάτω ήταν στο κέντρο μεταξύ των αργών γραμμών πάνω και κάτω. Αντί της συνήθους πρακτικής του εντοπισμού όλων των σημάτων στην ίδια πλευρά των αντίστοιχων τροχιών τους (η πρακτική της GWR ήταν συνήθως να τα βάζουν στα δεξιά πλευρά της γραμμής, στην ίδια πλευρά που οι μηχανοδηγοί τους βρίσκονταν στη μηχανή), τα σήματα "Relief Line" ήταν στην αριστερά και τα σήματα της κύριας γραμμής ήταν στα δεξιά. [3]
Το τρένο του Στέισι έφυγε από τον σταθμό του Τόντον παρατηρώντας τις ενδείξεις των σημάτων στα δεξιά (όλα πράσινα, υποδεικνύοντας "προχωρήστε" για τη γραμμή "Down Main" γραμμή), χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι το τρένο του ταξίδευε στη γραμμή "Down Relief" (αριστερή) και τα σήματα έδειχναν ελεύθερα για άλλο τρένο που ερχόταν από πίσω στη διπλανή γραμμή. Οι συνθήκες συσκότισης κατά τη διάρκεια του πολέμου τη νύκτα συνέβαλαν σε αυτή την παρανόηση. Ο οδηγός κατάλαβε το λάθος του μόνο όταν τον προσπέρασε το άλλο τρένο, οπότε ήταν πολύ αργά για να σταματήσει πριν τελειώσει η γραμμή. Καθώς τα σημεία παγίδας ήταν στη θέση τους, το τρένο εκτροχιάστηκε αντί να εισέλθει στη γρήγορη γραμμή και να συγκρουστεί με το άλλο τρένο. Ο θερμαστής και 26 επιβάτες σκοτώθηκαν.
Ο φύλακας στο τελευταίο όχημα της αμαξοστοιχίας που προσπερνούσε παραξενεύτηκε από περίεργους θορύβους, οι οποίοι αργότερα αποδείχθηκαν ότι ήταν έρμα που πέταξε το τρένο που εκτροχιάστηκε δίπλα. Έβαλε τα δικά του φρένα για να ελέγξει τι μπορεί να είναι το πρόβλημα, το τρένο σταμάτησε στο "Victory Siding", το επόμενο σηματοδοτικό κτίσμα προς τα δυτικά, και ανακάλυψε ότι οι πλευρές των τελευταίων οχημάτων είχαν χαραγμένο από πέταγμα έρματος και υπήρχαν σπασμένα παράθυρα. Η εκτροχιασμένη ατμομηχανή "King" είχε κατέβει από το άκρο της παράκαμψης και μετά πέρασε από τις κύριες γραμμές, κάτι που πρέπει να συνέβη λίγα μέτρα πίσω από το τρένο που προσπερνούσε.
Επίσης, ο σηματωρός στο σταθμό Τόντον είχε αρχικά απελευθερώσει το σήμα εκκίνησης για τη συνηθισμένη διαδρομή στο δυτικό άκρο της πλατφόρμας, για να περάσει στη γραμμή "Down Main", η οποία φαινόταν όταν το τρένο σταμάτησε στην πλατφόρμα. Ενώ το τρένο ήταν σταματημένο, στον σηματωρό μεταβιβάστηκε το ταχύτερο τρένο χωρίς στάση, έτσι αποκατέστησε το σήμα, άλλαξε τη διαδρομή του τρένου που συνετρίβη από τη γραμμή "Down Fast" στο "Down Slow" και καθάρισε το σήμα "Down Slow". Ο μηχανοδηγός βρισκόταν στην αντίθετη πλευρά της ατμομηχανής από το σήμα και ο θερμαστής, ο οποίος έκανε δεύτερο έλεγχο κατά την αναχώρηση, ανέφερε ως συνήθως «είναι ελεύθερο». Λόγω της αργής ταχύτητας αναχώρησης, σε συνθήκες συσκότισης, ο μηχανοδηγός δεν παρατήρησε ποτέ ότι συνέχιζαν τώρα στη γραμμή "Down Relief" και δεν πήγαιναν στη διασταύρωση με την "Down Main". [3]
Τα σήματα είχαν τοποθετηθεί άσχημα ως μέτρο οικονομίας. Εάν τουλάχιστον ένα ζεύγος σημάτων είχε τοποθετηθεί ως συνήθως – που απαιτούσε σκελετό ή βραχίονα – τότε ο οδηγός του τρένου θα ήταν πιο πιθανό να αναγνωρίσει σε ποια γραμμή βρισκόταν και ποια σήματα σχετίζονταν με αυτήν.
Ο πρόσθετος χώρος μεταξύ των γραμμών "Fast" ήταν ένα πλεονέκτημα από τα ευρέα κέντρα τροχιάς του Brunel μεγάλου εύρους. [4]
Τα σήματα στο σιδηροδρομικό σταθμό Νόρτον Φιτζγουόρεν ήταν εξοπλισμένα με το σύστημα της GWR "Αυτόματος Έλεγχος Συρμών" (Automatic Train Control, ATC) που ειδοποίησε τον μηχανοδηγό, στην καμπίνα, ηχητικά ότι το σήμα που πλησιάζει μακριά είναι σε "προσοχή". Πρέπει να επιβεβαιωθεί ένα προειδοποιητικό σήμα ή να πατηθούν τα φρένα. Δυστυχώς, οι μηχανοδηγοί είναι τόσο συνηθισμένοι στην ακύρωση της προειδοποίησης, που μπορεί να το κάνουν υποσυνείδητα. Αυτό θα συμβεί ιδιαίτερα εάν ο οδηγός διαβάζει λάθος πράσινο σήμα. Παρόλο που ο εξοπλισμός ATC λειτουργούσε σωστά, η αναβαλλόμενη συντήρηση εν καιρώ πολέμου σήμαινε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις οι ράμπες ATC δεν λειτουργούσαν σωστά και έδιναν ψευδείς ειδοποιήσεις «προσοχής» όταν τα σήματα ήταν καθαρά, υποτίθεται ότι ήταν σωστή λειτουργία αστοχίας, αλλά η οποία οδήγησε σε τα πληρώματα που πίστευαν ότι μια προειδοποίηση όταν είδαν καθαρά σήματα ήταν απλώς ένα άλλο ζήτημα συντήρησης.
Έρευνα
Η έρευνα διεξήχθη από τον Διευθυντή Επιθεωρήσεων της Επιθεώρησης Σιδηροδρόμων, Σερ Άλαν Μάουντ (Sir Alan Mount). Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρόλο που η θέση των σημάτων ήταν σύγχυση, «η μόνη αιτία ήταν ένα ακαταλόγιστο "ολίσθημα" εκ μέρους του μηχανοδηγού Στέισι» παρά το εξαιρετικό ρεκόρ των 40 ετών υπηρεσίας του. Πρότεινε ότι η λειτουργία υπό συνθήκες μπλακ άουτ και η γενική πίεση του πολέμου, συμπεριλαμβανομένου του βομβαρδισμού του σπιτιού του Στέισι το προηγούμενο βράδυ, μπορεί να ήταν παράγοντας σε αυτό το σφάλμα.
Λογοκρισία εν καιρώ πολέμου
Αυτό το ατύχημα αναφέρθηκε αμέσως μετά σε εφημερίδες στη μακρινή Αυστραλία. Η αιτία αποδόθηκε σε υπερχείλιση οχετού που προκλήθηκε από τις πρόσφατες έντονες βροχοπτώσεις και δεν αναφέρθηκε ότι η ατμομηχανή ήταν συνονόματη του βασιλέως μονάρχη, κάτι που δεν θα ήταν καλός οιωνός. [5]
Συνέπειες
Παρά τη μεγάλη συμπάθεια για τον οδηγό Στέισι, αυτός δεν συγχώρησε ποτέ τον εαυτό του για το ατύχημα. Όταν του ζητήθηκε ένα σχόλιο από τον Τύπο, είπε «μη μου μιλάς, είμαι δολοφόνος». Πέθανε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, χωρίς προφανή ιατρικό λόγο.
↑Rolt, L. T. C. (1978). Red for danger : a history of railway accidents and railway safety (3rd (revised and extended) έκδοση). London: Pan Books. σελίδες 250–254. ISBN033025555X.
_diagram.svg)
