Στη ρωμαϊκή μυθολογία, ο Σίλβιος ή Σιλούιος ο Υστερότοκος (λατιν.: Silvǐus ή Sylvius Postumus) [5],[6][7] ήταν είτε γιος του Αινεία και της 2ης συζύγου του Λαβινίας (κόρης του Λατίνου), είτε γιος του Ασκάνιου (γιου του Αινεία από την 1η σύζυγό του Κρέουσα της Τροίας). Διαδέχθηκε τον Ασκάνιο ως 2ος βασιλιάς της Άλμπα Λόνγκα [8] και βασίλευσε 1139–1110 π.Χ.[5]
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, μετά το τέλος του Αινεία, η Λαβίνια λέγεται ότι κρύφτηκε σε ένα δάσος, από τον φόβο ότι ο Ασκάνιος θα έκανε κακό στο παιδί. Ονομάστηκε από τον τόπο γέννησής του με τη λατινική λέξη silva, που σημαίνει δάσος ή ξύλο.
Σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, προέκυψε μια διαφωνία, σχετικά με το ποιος έπρεπε να διαδεχθεί τον Ασκάνιο, είτε ο Σίλβιος (ο μικρότερος αδελφός του Ασκάνιου) είτε ο Ίουλος (γιος του Ασκάνιου).[9] Η διαμάχη αποφασίστηκε υπέρ του Σίλβιου, από τους ανθρώπους που πίστευαν ότι ήταν δικαίωμά του ως εγγονός του Λατίνου. Στον Ίουλο απονεμήθηκε η ιεροσύνη. Όλοι οι βασιλείς της Άλβα που διαδέχθηκαν τον Σίλβιο, έφεραν το όνομά ως επίθετο (cognomen).
Ο γιος του, Αινείας Σίλβιος, ήταν επίσης βασιλιάς της Άλβα Λόνγκα. Στη βρετανική μυθολογία, ο Βρούτος θεωρείται γιος του Σίλβιου.
Γενεαλογία
Βιβλιογραφικές αναφορές
- ↑ Τζέφρεϊ του Μονμάουθ: «Historia regum Britanniae» (Μεσαιωνικά Λατινικά) 1136.
- ↑ 2,0 2,1 Τίτος Λίβιος: «Ab Urbe condĭta» (λατινική γλώσσα)
- ↑ 3,0 3,1 Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 Βιργίλιος: «Aenēis» (λατινική γλώσσα)
- ↑ 5,0 5,1 Dionysius of Halicarnassus Roman Antiquities 1.70
- ↑ Neil Wright The Historis regum Britannie by Geoffrey of Monmouth II The First Variant Edition: a critical edition
- ↑ Schedel, Hartmann 1440-1514 The Nuremberg Chronicle Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Digital Collections Center 2010
- ↑ Vergil Aeneid 6.763-766
- ↑ Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 1.70
