Ο Σάνκεϊ-εν (三溪園, Κήπος των Τριών Ρυακιών) είναι παραδοσιακός Ιαπωνικός κήπος στην περιοχή Νάκα, στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, ο οποίος άρχισε τη λειτουργία του το 1906.[1] Ο Σάνκεϊ-εν σχεδιάστηκε και χτίστηκε από τον Τομιτάρο Χαρά (原富太郎) (1868–1939), γνωστό με το ψευδώνυμο Σάνκεϊ Χαρά, ο οποίος ήταν έμπορος μεταξιού.[1] Σχεδόν όλα τα κτήριά του είναι ιστορικά σημαντικές κατασκευές, που αγόρασε ο ίδιος ο Χαρά σε τοποθεσίες σε όλη τη χώρα, μεταξύ των οποίων το Τόκιο, το Κιότο, η Καμακούρα, η επαρχία Γκίφου και η νομαρχία Βακαγιάμα.[1] Τα δέκα έχουν ανακηρυχθεί Σημαντική Πολιτιστική Περιουσία, και τρία ακόμα είναι Απτή Πολιτιστική Περιουσία της Ιαπωνίας και έχουν αναγνωρισθεί από την πόλη της Γιοκοχάμα.[1] Καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο κήπος δωρήθηκε το 1953 στην πόλη της Γιοκοχάμα, η οποία τον εμπιστεύτηκε στο Ίδρυμα Σάνκεϊεν Χοσόκαϊ (三溪園保勝会, Sankeien Hoshōkai). Ο Σάνκεϊ-εν μετά την ανακαίνισή του επανήλθε σχεδόν στην προπολεμική του κατάσταση.[1]
Χαρακτηριστικά
Το Ρινσουνκάκου και η γέφυρα Τέισα
Ο Σάνκεϊ-εν έχει συνολική επιφάνεια 175 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και διαθέτει λιμνούλες, ρυάκια και κυματιστά μονοπάτια, που σχεδίασε ο ίδιος ο Σάνκεϊ Χαρά, καθώς και πολλά ιστορικά κτήρια, όπως η Τόμιο-τζι, που ήταν πριν τριώροφη παγόδα (旧燈明寺三重塔), που κατασκευάστηκε αρχικά στο Κιότο το 1457 και μεταφέρθηκε το 1914, και το πρώην Σπίτι Γιανοχάρα (旧矢箆原家住宅), που ήταν αρχικά η ιδιωτική κατοικία της οικογένειας Γιανοχάρα. [1]
Οι εργασίες στον κήπο ξεκίνησαν το 1902 και τελείωσαν το 1908, δύο χρόνια αφότου άνοιξε για το κοινό. Κατά τη διάρκεια της ζωής του Χαρά, το μέρος έγινε σημείο συγκέντρωσης για τους καλλιτέχνες της περιόδου Μεϊτζί.Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος προκάλεσε μεγάλες ζημιές στα κτήρια. Το 1953 ο κήπος δωρήθηκε από την οικογένεια Χαρά στην πόλη της Γιοκοχάμα, η οποία δημιούργησε το Ίδρυμα Σάνκεϊεν Χοσόκαϊ για την επισκευή και τη συντήρησή του. Το Ίδρυμα ξεκίνησε την αποκατάσταση το 1953 και, πέντε χρόνια αργότερα, ο κήπος επέστρεψε σχεδόν στην αρχική του μορφή και άνοιξε ξανά για το κοινό. [1]
Η ιαπωνική κυβέρνηση έχει ορίσει δέκα κτήρια στο Σάνκεϊ-εν ως Σημαντικές Πολιτιστικές Περιουσίες, ενώ άλλες τρεις είναι Ενσώματες Πολιτιστικές Περιουσίες, που έχουν αναγνωρισθεί από την πόλη της Γιοκοχάμα. [1] Ο κήπος είναι δημοφιλής για τα άνθη κερασιάς, άνθη δαμασκηνιάς, και την αλλαγή των φύλλων το φθινόπωρο.
Κακουσόκακου
Δίπλα στην είσοδο, το Κακουσόκακου (鶴翔閣) ήταν παλαιότερα η ιδιωτική κατοικία της οικογένειας Χαρά. Σήμερα μπορεί να νοικιαστεί από το κοινό και να χρησιμοποιηθεί για συναντήσεις και πάρτι. Είναι ένα από τα τρία κτήρια στις εγκαταστάσεις, που έχουν χαρακτηριστεί ως Ενσώματες Πολιτιστικές Περιουσίες από την πόλη της Γιοκοχάμα. Μόνο το καλοκαίρι, το Κακουσόκακου είναι ανοιχτό για το κοινό. [1]
Μνημείο Σάνκεϊ
Τοποθετημένο αμέσως μετά το Κακουσόκακου, το Μνημείο Σάνκεϊ χτίστηκε, για να μυήσει το κοινό στον κήπο και τον δημιουργό του μέσω εκθεμάτων, εικόνων και έργων τέχνης. Ο Χαρά, γέννημα θρέμμα του νομού Γκίφου, ήταν ο μεγαλύτερος γιος του αρχηγού του χωριού Γιαναϊζούτσο. Από παιδί του άρεσαν και σπούδασε τις καλές τέχνες, τη Σινολογία και την ποίηση, ξεκινώντας τελικά τις επίσημες σπουδές το 1885 στο σημερινό Πανεπιστήμιο Βασέντα του Τόκιο. Μετά την αποφοίτησή του έγινε δάσκαλος στο Σχολείο Θηλέων Ατόμι. Γεννημένος Αόκι, το άλλαξε αργότερα, αφού παντρεύτηκε μια από τις μαθήτριές του και υιοθετήθηκε [2] από την οικογένειά της. Έγινε επικεφαλής της οικογενειακής εμπορικής επιχείρησης και είχε μεγάλη επιτυχία. Αφού μετακόμισε στη σημερινή τοποθεσία του Σάνκεϊ-εν στο Χονμόκου, άρχισε να συλλέγει παλιά κτήρια, και να τα ξαναχτίζει στον κήπο του. Στη συνέχεια αποφάσισε να ανοίξει τον κήπο στο κοινό δωρεάν το 1906. [1]
Εξωτερικός Κήπος
Η πρώην αίθουσα Τζουτό Οϊντό του Τενζούι-τζι
Ο Εξωτερικός Κήπος, δηλαδή η περιοχή δίπλα στην Κύρια Λίμνη, ήταν το πρώτο μέρος του κήπου, που άνοιξε για το κοινό το 1906. Τα κτήρια, που περιέχει είναι η πρώην τριώροφη παγόδα Τόμιο-τζι, μια αίθουσα τσαγιού, που ονομάζεται Ρίντο-αν (林洞庵), μια καλύβα τσαγιού, που ονομάζεται Γιοκομπούε-αν (横笛庵), το πρώην μπουτσούντεν του Τοκέι-τζι (旧東慶寺仏殿, Kyū-Tōkei-ji butsuden) και το πρώην χόντο (Κύρια Αίθουσα) του Τόμιο-τζι (旧燈明寺本堂, Kyū-Tōmyō-ji hon-dō). [1]
Η πρώην κύρια αίθουσα του Τόμιο-τζι (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία) μεταφέρθηκε εδώ από το Κιότο και αποτελεί παράδειγμα αρχιτεκτονικής της περιόδου Μουρομάτσι (1336–1557). Αγοράστηκε το 1988, ανακαινίστηκε πλήρως με εντατικές εργασίες αποκατάστασης και ανακατασκευής, που κράτησαν πέντε χρόνια. [1]
Η πρώην τριώροφη παγόδα του Τόμιο-τζι (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία) είναι ορατή από οποιοδήποτε σημείο του κήπου και είναι το σύμβολό του. Μεταφέρθηκε στο Σάνκεϊ-εν το 1914.
Το πρώην μπουτσούντεν του Τοκέι-τζι (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία) ήταν η κύρια αίθουσα ενός ναού Ζεν της σχολής Ρινζάι στην Καμακούρα. Η δομή και το όνομά του είναι χαρακτηριστικά αυτής της αίρεσης. Αγοράστηκε και μεταφέρθηκε στο Σάνκεϊ-εν το 1907.
Πρώην σπίτι Γιανοχάρα
Το πρώην Σπίτι Γιανοχάρα (旧矢箆原家住宅, Kyū-Yanohara-ke Shūtaku) (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία) ήταν το ιδιωτικό σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας της περιόδου Έντο (1603–1868), της Γιανοχάρα. Είναι το μόνο κτήριο του οποίου το εσωτερικό είναι ανοιχτό για το κοινό όλο το χρόνο. Μεταφέρθηκε εδώ από το Σιρακαβάγκο της επαρχίας Γκίφου, μια περιοχή που κατατάσσεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. [1] Το σπίτι περιέχει το αρχικό τζάκι, μπάνιο και κουζίνα που χρησιμοποιούσε η οικογένεια Γιανοχάρα. Στον δεύτερο όροφο στεγάζεται μια έκθεση ιαπωνικών λαϊκών άρθρων.
Εσωτερικός κήπος
Ο Εσωτερικός κήπος, βόρεια της κύριας λιμνούλας, άνοιξε για το κοινό το 1958 και μέχρι τότε ήταν ο ιδιωτικός κήπος της οικογένειας Χαρά. Τα κτήρια της είναι η Πύλη Γκόμον (御門) (Ενσώματα πολιτιστικών αγαθών), η Χακούουν-τεϊ (白雲邸) (Ενσώματα πολιτιστικών αγαθών), η Ρινσουνκάκου (臨春閣), η πρώην αίθουσα Τζουτό Οϊντό του Τενζούι-τζι (旧天瑞寺寿塔覆堂, Kyū-Tenzui-ji Jutō Ōidō), η αίθουσα Σουνσόρο (春草廬), το τεϊοποτείο Κινμοκουτσού (金毛窟), το Γκεκκάντεν (月華殿), το Τέντζου-ιν (天授院), το Τσοσουκάκου (聴秋閣), και το Ρένγκε-ιν. Μόνο το καλοκαίρι, το Ρινσουνκάκου και το Χακούουν-τεϊ είναι ανοιχτά για το κοινό. [1]
Ιδιαίτερης αξίας είναι το Ρινσουνκάκου (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία, βλέπε φωτογραφία παρακάτω), που παλαιότερα ανήκε στο Οίκο Κίι του Τοκουγκάβα. Συχνά συγκρίνεται σε ομορφιά με την παγκοσμίως γνωστή αυτοκρατορική βίλλα Κατσούρα στο Κιότο. Αρχικά ήταν η θερινή κατοικία του Τοκουγκάβα Γιορινόμπου, του πρώτου επικεφαλής του Οίκου Kiι, βρισκόταν στο Ιβάντε, στην επαρχία Βακαγιάμα. Αποκτήθηκε από τον Χαρά το 1906 και ξαναχτίστηκε σε μια περίοδο τριών ετών μεταξύ 1915 και 1917. Χωρισμένο σε τρία τμήματα, διακοσμήθηκε από τους διάσημους καλλιτέχνες Κανό Ταν'γιού και Κανό Γιασουνόμπου. [1] Οι τραβέρσες μεταξύ των περιπτέρων είναι διακοσμημένοι με γλυπτά κύματα (πρώτο περίπτερο) και ειδικό χαρτί που περιέχει ποίηση (δεύτερο περίπτερο). Η τραβέρσα του τρίτου περιπτέρου είναι διακοσμημένη με πραγματικά όργανα γκαγκάκου όπως shō και φλάουτα.
Το Γκεκκάντεν (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία) χτίστηκε το 1603 από τον Ιεσιάσου, τον πρώτο από τους σόγκουν Τοκουγκάβα στο Κάστρο Φουσίμι του Κιότο.[3] Αγοράστηκε το 1918 μαζί με το Σουνσόρο και μεταφέρθηκε στο Σάνκεϊ-εν. [1] Στη συνέχεια, ο Χαρά το συνέδεσε με το τεϊοποτείο Κινμοκουτσού, που το έχτισε το 1918.[4] Οι πίνακες στα χωρίσματα των δωματίων αποδίδονται στον καλλιτέχνη της περιόδου Μομογιάμα Κάιχο Γιούσο. Το Γκεκκάντεν μπορεί να νοικιαστεί από το κοινό.
Η Τέντζου-ιν (Σημαντικό Εθνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς) ήταν αρχικά ένα Τζίζο-ντο στο Κίτα-Καμακούρα κοντά στο μεγάλο Κέντσο-τζι Ζεν ναό και αγοράστηκε το 1916. Το Τέντζου-ιν ήταν το Τζιμπούτσου-ντο του Χαρά, ο ναός που τιμούσε τους θεούς-προστάτες του. [1]
Η πρώην αίθουσα Τζουτό Οϊντό του Τενζούι-τζι[5] (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία, βλέπε εικόνα παραπάνω) χτίστηκε το 1591 από τον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι ως τόπος ανάπαυσης της μητέρας του και είναι ένα από τα λίγα σωζόμενα κτήρια, που αποδίδονται με βεβαιότητα σε αυτόν. [1]Η αίθουσα μετακινήθηκε στο Σάνκεϊ-εν το 1905.[6]
Η κατασκευή του Τσοσουκάκου (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία, βλέπε φωτογραφία παρακάτω) αποδίδεται παραδοσιακά στον Ιεμίτσου, τον τρίτο από τους σόγκουν Τοκουγκάβα. Το περίπτερο είναι ανοιχτό για το κοινό την άνοιξη και τον Νοέμβριο για την παραδοσιακή θέαση των χρωμάτων του φθινοπώρου. [1]
Το Σουνσόρο (Σημαντική Εθνική Πολιτιστική Περιουσία) είναι μια αίθουσα τσαγιού, που πιστεύεται ότι χτίστηκε για τον Όντα Ουρακουσάι, αδελφό του πιο διάσημου Όντα Νομπουνάγκα. [1] Ο Ουρακουσάι ήταν ένας πολύ γνωστός ασκούμενος της τελετής τσαγιού. Το κτήριο αυτό ξαναχτίστηκε στο Σάνκεϊ-εν το 1922, αφού μεταφέρθηκε μαζί με το Γκεκκάντεν από έναν βουδιστικό ναό της πόλης Ούτζι του Κιότο.[7]
↑The adoption of one's daughter's husband is a measure traditionally taken in Japan to guarantee the survival of the family name in the absence of male heirs.
↑«Gekkaden». Sankei-en garden. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021.
↑A jutō is a kind of stupa built while the person that will rest in it is still alive. An Ōi-dō is a hall housing either protects or hides something precious, in this case a stupa.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
