Το πεντάγραμμα (γνωστό και ως η πεντάλφα) είναι ένα γεωμετρικό αστεροειδές σχήμα πέντε σημείων που κατασκευάζεται με πέντε συνεχόμενες μολυβιές.
Η λέξη πεντάγραμμα συνδυάζει το αριθμητικό πρόθεμα πέντε- με το επίθεμα -γραμμή.[1] Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη πεντάγραμμον που είναι το ουδέτερο του επιθέτου πεντάγραμμος.[2] Η λέξη πεντάλφα αναβιώθηκε τον 17ο αιώνα από την μετα-κλασσική ελληνική ονομασία του σχήματος, που κατασκευάζεται επίσης από πέντε -άλφα.[3]
Γεωμετρία
Το πεντάγραμμα είναι το απλούστερο κανονικόαστεροειδές πολύγωνο. Το πεντάγραμμα περιέχει δέκα σημεία (τα πέντε σημεία του αστεριού και οι πέντε κορυφές του εσωτερικού πενταγώνου) και δεκαπέντε ευθύγραμμα τμήματα. Εκπροσωπείται από το σύμβολο Schläfli {5/2}. Όπως ένα κανονικό πεντάγωνο ή ένα κανονικό πεντάγωνο με ένα πεντάγραμμα κατασκευασμένο μέσα σε αυτό, έτσι και το κανονικό πεντάγραμμα έχει διεδρική συμμετρία (D5) τάξης 10.
Διαδραματίζει έτσι σημαντικό ρόλο στα κανονικά πεντάγωνα και τα πενταγράμματα. Ο λόγος κάθε ευθύγραμμου τμήματος που εμφανίζεται σε αυτή ως προς το αμέσως βραχύτερό του σε μήκος ισούται με τη χρυσή τομή, φ. Επίσης, ο λόγος του μήκους του βραχύτερου τμήματος προς το τμήμα που οριοθετείται από τις δύο τεμνόμενες ακμές (μια πλευρά του πενταγώνου στο κέντρο του πενταγράμμου) είναι φ (βλ. την τετράχρωμη εικόνα δεξιά):
Το πεντάγραμμα περιλαμβάνει δέκα ισοσκελή τρίγωνα: πέντε οξυγώνια και πέντε αμβλυγώνια ισοσκελή τρίγωνα. Σε όλα αυτά, η αναλογία της μεγαλύτερης πλευράς προς την μικρότερη πλευρά είναι φ. Τα οξυγώνια ισοσκελή τρίγωνα είναι χρυσά τρίγωνα. Το αμβλυγώνιο ισοσκελές τρίγωνο που επισημαίνονται μέσω των χρωματιστών γραμμών στην εικόνα είναι ένας χρυσός γνώμονας.
Τριγωνομετρικές τιμές
Ως αποτέλεσμα, σε ένα ισοσκελές τρίγωνο με μία ή δύο γωνίες 36°, το μεγαλύτερο από τα δύο μήκη πλευράς είναι φ φορές μεγαλύτερο από εκείνο του βραχύτερου των δύο, τόσο στην περίπτωση του οξυγώνιου τριγώνου, όσο και στην περίπτωση του αμβλυγώνιου τριγώνου.
Arakelian, Hrant (2014). The History of the Pentagram, Ch. 6 in Mathematics and History of the Golden Section, p. 207-270, Logos, 404 p. ISBN 978-5-98704-663-0 (rus.).
Grünbaum, Branko (1994). «Polyhedra with Hollow Faces». Στο: Bisztriczky, T.· McMullen, Peter· Schneider, A.· Weiss, A. Ivić, επιμ. Polytopes: Abstract, Convex and Computational. NATO ASI Series C: Mathematical and Physical Sciences. 440. Dordrecht: Springer Netherlands. σελίδες 43–70. doi:10.1007/978-94-011-0924-6_3. ISBN978-94-010-4398-4.
John Horton Conway, Heidi Burgiel, Chaim Goodman-Strass, (2008). The Symmetries of Things, ISBN 978-1-56881-220-5 (Chapter 26. pp. 404: Regular star-polytopes Dimension 2)