Ο Πέτρος Αμπατζόγλου (1931-2004) ήταν βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τον πατέρα του το Κιρκαγάτς της Μικράς Ασίας και από τη μητέρα του την Κωνσταντινούπολη. Τα πρώτα οχτώ χρόνια της ζωής του έζησε στο Νέο Ηράκλειο Αττικής, ενώ το 1939 η οικογένεια εγκαθίσταται στο κέντρο της Αθήνας. Ο πατέρας του, αφού ασχολήθηκε με διάφορες ανεπιτυχείς επιχειρήσεις, ανοίγει, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, μεταφραστικό και δακτυλογραφικό γραφείο. Ο Αμπατζόγλου κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής κινδύνεψε να πεθάνει από αβιταμίνωση, από την οποία, εκείνη την εποχή, πολύς κόσμος έχανε τη ζωή του. Αποφοιτά από το Γυμνάσιο το 1950 και κατόπιν διαγωνισμού διορίζεται στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών - Πειραιώς, από όπου, το 1966, συνταξιοδοτείται πρόωρα λόγω της αδύναμης υγείας του. Το 1960 κάνει το ντεμπούτο του στη λογοτεχνία μέσω της εφημερίδας Νέα Εστία. Λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί, το 1962, στρέφεται αποκλειστικά στην πεζογραφία, -με εξαίρεση κάποιες μεταφραστικές απόπειρες σε περιοδικά- και κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Μινώταυρος». Το 1964 κυκλοφορεί η πρώτη του νουβέλα «Ισορροπία τρόμου», που τιμήθηκε με το δεύτερο Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο.
Το 1964 παντρεύεται την αρχιτέκτονα Καίτη Παπανικολάου και ασχολείται με τη σύνταξη κειμένων σε διαφημιστικές εταιρείες. Μετά τη συνταξιοδότησή του φεύγει με τη γυναίκα του για το Λονδίνο, όπου περνά μεγάλο μέρος της ζωής του. Το 1969 κερδίζει χορηγία από το ίδρυμα Φορντ, ενώ το 1973 επισκέπτεται πανεπιστήμια των Η.Π.Α., κερδίζοντας υποτροφία του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα.
Το 1982 γράφει ένα βιβλίο για παιδιά με τίτλο «H αυτοκρατορία της Βροχίτσας».
Ο Πέτρος Αμπατζόγλου ανήκει στους Έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του είναι το φαντασιακό στοιχείο και ο συνειρμός ο οποίος, τελικά, καταλύει τον χώρο και τον χρόνο της αφήγησης. Μετά τα έργα των δεκαετιών του '70 και του '80, όπου στον τρόπο γραφής του κυριαρχεί ο συνειρμικός, συχνά παραληρηματικός λόγος, ο Αμπατζόγλου επιστρέφει στην ρεαλιστική γραφή της πρώτης φάσης του και γίνεται για πρώτη φορά δημοφιλής στο ευρύ κοινό, με τα μυθιστορήματα «Παύλος και Ελένη» και «Μια συνηθισμένη μέρα».
Βραβεία
Εργογραφία
- (1999) Ο πύργος των αινιγμάτων, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
- (1999) Περιπλάνηση στο παρελθόν,εκδ. Ελληνικά Γράμματα
- (1997) Στη σιωπή του έρωτα[4], εκδ. Κέδρος
- (1996) La supernova, Kauffmann
- (1995) Η αυτοκρατορία της Βροχίτσας, εκδ. Κέδρος
- (1995) Τι θέλει η κυρία Φρίμαν, εκδ. Κέδρος
- (1994) Les choix de Madame Freeman, εκδ. Kauffmann
- (1994) Σημεία και τέρατα, εκδ. Κέδρος
- (1992) Με τον Μινώταυρο[5], εκδ. Κέδρος
- (1992) Μια συνηθισμένη μέρα, εκδ. Κέδρος
- (1991) What Does Mrs. Freeman Want, εκδ. Κέδρος
- (1990) Παύλος και Ελένη, εκδ. Κέδρος
- (1989) Προσωπική αποκάλυψη, εκδ. Κέδρος
- (1987) Η γέννηση του Σούπερμαν, εκδ. Κέδρος
- (1986) Θάνατος μισθωτού εκδ. Κέδρος
- (1985) Ισορροπία τρόμου, εκδ. Κέδρος
- (1974) Παραμύθια του Πέτρου, αφήγημα, Αθήνα
- (1970) Θάνατος μισθωτού, εκδ του συγγραφέα
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
- (2013) Συνταγές μέσα από τη λογοτεχνία, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
- (2012) Λογοτεχνικό ημερολόγιο 2013, Εκδόσεις Πατάκη
- (2009) Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα, Εκδόσεις Καστανιώτη
- (1999) Workshop for Balkan Authors and Translators, εκδ. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
- (1998) Santé, εκδ. Ύψιλον
- (1997) Συνάντηση, εκδ. Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης
- (1990) Φανταστικά διηγήματα, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Μεταφράσεις
- (1991) DeLillo Don, Λευκός θόρυβος, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Πηγές
Παραπομπές
