PROFILBARU.COM

Ούγος ντε Παιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Hugo de Paganis (Λατινικά) και Ugo dei Pagani (Ιταλικά)
Γέννηση	9 Φεβρουαρίου 1074; Pagani
Θάνατος	24 Μαΐου 1136; Παλαιστίνη
Χώρα πολιτογράφησης	Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Θρησκευτικό τάγμα	Τάγμα του Ναού
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Λατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Thibaud de Payns
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού (1118–1136)
Θυρεός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ούγος ντε Παιν (γαλλικά: Hugues de Payns, περ. 1070 – 1136) ήταν ο ιδρυτής και ο πρώτος μεγάλος μάγιστρος (Grand Master) του τάγματος των Ιπποτών του Ναού. Διετέλεσε Μεγάλος Μάγιστρος από το 1118 έως το 1136.

Βιογραφικά στοιχεία

Πιθανότατα ο τόπος γέννησής του ήταν η πόλη Παιν, λίγα χιλιόμετρα μακρυά από την Τρουά, κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα. Ο Ούγος ντε Παιν ήταν συνδεδεμένος με τον κόμη Ούγο της Καμπανίας (γαλλικά: comte Hugues de Champagne). Κατείχε ένα κτήμα στο Μοντινί (Montigny) και υπηρέτησε ως στέλεχος στον οίκο του κόμη.

Ο Ούγος της Καμπανίας διοικούσε ένα μεγάλο και πλούσιο πριγκιπάτο που εκτεινόταν από την Τρουά έως τις άνω όχθες του ποταμού Σηκουάνα. Το 1104 ο κόμης επισκέπτεται τους Αγίους τόπους με μία ακολουθία ιπποτών. Άγνωστο παραμένει το αν ο Ούγος ντε Παιν ακολούθησε τον άρχοντά του στο πρώτο του ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βαλδουίνου Β΄ που στο μεταξύ είχε διαδεχτεί τον Βαλδουίνο Α΄ στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, το 1118, ο Ούγος ντε Παιν μαζί με άλλους οκτώ ιππότες παρουσιάστηκαν στο βασιλιά και του πρότειναν την ίδρυση μίας κοινότητας ιπποτών που θα ακολουθούσε τον κανόνα θρησκευτικού τάγματος και θα αφιερωνόταν στην προστασία των προσκυνητών. To ίδιο έπραξαν και με τον Πατριάρχη Βαρμούνδο του Πικινύ (Warmund of Picquigny) που είχε διαδεχτεί τον Δαϊμβέρτο. Είχαν σκεφτεί να ακολουθήσουν τον Κανόνα του Αγίου Αυγουστίνου (Augustine of Hippo).

Η πρόταση αυτή έγινε δεκτή από τοn βασιλιά και τον Πατριάρχη. Οι εννέα αυτοί ιππότες ήταν οι εξής:

Ούγος ντε Παιν (Hugues de Payns)
Γκοντφρoυά ντε Σαιντ-Ομέρ (Godefroy de Saint-Omer)
Αρσαμπώ ντε Σαιντ-Ενιάν (Archambaud of Saint-Aignan)
Παιν ντε Μοντιντιέ (Payen of Montidier)
Ζοφρουά Μπισσώ (Geoffrey Bissot)
Ροσσάλ ή Ρολάντ [Rossal (Roland)]
Άντριου ντε Μονμπαρ (Anrew of Montbard)
Γκοντεμάρ (Gondemare)
Γκοντφρουά (Godfroy)

Οι ιππότες αυτοί, την ημέρα των Χριστουγέννων του 1119 στον ναό του Αγίου Τάφου της Ιερουσαλήμ ενώνονται με τους τρεις κλασικούς μοναστικούς όρκους για πενία, αγνότητα, υποταγή και έναν επιπλέον όρκο για προστασία των προσκυνητών, παρουσία του Πατριάρχη. Έτσι, λοιπόν, συγκροτείται ο πρώτος πυρήνας του Τάγματος των Φτωχών Ιπποτών του Ιησού. Αυτό είναι ένα τάγμα μοναστικό που τα μέλη του, όμως, διαθέτουν σπαθί και πανοπλία. Αρχικά ζούσαν ζητώντας ελεημοσύνη και για το λόγο αυτό έγιναν γνωστοί με αυτό το όνομα. Στο ξεκίνημά τους δεν φορούσαν κάποια ξεχωριστή ενδυμασία, αλλά τα απλά ρούχα του επαγγέλματος του καθενός. Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Β΄ και ο Πατριάρχης τους δίνουν αμέσως χρηματική βοήθεια μέσω εκκλησιαστικών εισοδημάτων. Τους προσφέρουν, επίσης, κατάλυμα στο Όρος του Ναού, και πιο συγκεκριμένα σε ένα τμήμα του παλατιού που είχε κατασκευάσει ο Βαλδουίνος Β΄ μέσα στο τέμενος Al-Aqsa (νότιο τμήμα του Όρους). Στο Όρος του Ναού πιστευόταν ότι βρίσκονται τα ερείπια του ναού του Σολομώντος. Έτσι, λοιπόν, το πλήρες τους όνομα διαμορφώνεται: Οι Φτωχοί Εταίροι-Στρατιώτες του Ιησού και του Ναού του Σολομώντα (The Poor Fellow-Soldiers of Jesus Christ and the Temple of Solomon). Όσον αφορά τις αρχικές προθέσεις των ιπποτών αυτών πιστεύεται ότι ενδέχεται απλώς να επιθυμούσαν να ιδρύσουν μία ιερά μονή ή μία αδελφότητα στην Παλαιστίνη. Ένας ιστορικός της εποχής, ο Μιχαήλ της Συρίας, υποστηρίζει ότι ο Βαλδουίνος ήταν εκείνος που έπεισε τον Ούγο ντε Παιν και τους άλλους οκτώ να παραμείνουν μάχιμοι ιππότες. Αυτό γιατί είχε αντιληφθεί ότι ήταν πολύ δύσκολο να βάλει σε τάξη το βασίλειό του.