Ο Ούγος Α΄, γαλλ.: Hugues I compte de Vaudémont (απεβ. το 1155 ), ήταν κόμης του Bωντεμόν από το 1108 έως το 1155. Ήταν γιος του Γεράρδου Α΄ κόμη του Βωντεμόν, και της Χέντβιχ του Eγκισάιμ & Ντάγκσμπουργκ.
Βιογραφία
Είναι περισσότερο γνωστός για τις πράξεις που αφορούν τα αβαεία της Λωρραίνης, όπου εμφανίζεται ως μάρτυρας ή δωρητής. Τίποτε δεν είναι γνωστό για τον τρόπο με τον οποίο διοικούσε την κομητεία του. Συνόδευσε τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Ζ΄ κατά τη διάρκεια της Β΄ Σταυροφορίας, αναθέτοντας την κομητεία στον μεγαλύτερο γιο του Γεράρδο Β΄. Παρέμεινε στους Αγίους Τόπους για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπου έμεινε αιχμάλωτος για 16 έτη [2], τόσο που πίστευαν ότι ήταν νεκρός, και δεν επέστρεψε παρά το 1153. Απεβίωσε δύο χρόνια μετά την επιστροφή του.
Οικογένεια
Το 1130 νυμφεύτηκε την Αιζελίν (ή Άννα) της Βουργουνδίας (1116 - 1163), κόρη του Ούγου Β΄ δούκα της Βουργουνδίας και της Ματθίλδης του Μαγιέν. Είχαν τέκνα:
Ούγος, μέλος του συλλόγου (chanoine) του καθεδρικού της Τουλ.
Ρενώ 1καταγράφεται το 1150 και π. το 1180.
Άγαλμα
Οι Ούγος Α΄ και Αιζελίν αναπαριστώνται περνώντας ο ένας το χέρι γύρω από τον άλλο, και έτσι δίνουν μια εικόνα ένωσης. Ο Ούγος Α΄ είναι γενειοφόρος, φέρει μύστακα και έχει πλεγμένη κόμη, φοράει σταυρό στο στήθος, κρατά ραβδί προσκυνητή στο δεξί του χέρι, ενώ το αριστερό είναι γύρω από τον ώμο της Αιζελίν. Κουβαλάει σπαθί και poygk;i (aumonière). Η Aizel;in έχει μια μακριά πλεξούδα στην αριστερή της πλευρά, και κρατά τον Oύγo A΄ με τα δύο της χέρια. Αυτό το άγαλμα προέρχεται από το πρώην κοινόβιο του Μπελβάλ στα Βοσγκ.
"Αλλά το πιο συγκινητικό πρόσωπο μιας γυναίκας που μας δίνει η ιστορία των Σταυροφοριών, δεν μας έρχεται από τους χρονικογράφους, αλλα είναι αυτό που μας δίνει μια ταφόπλακα -αναμφίβολα το πιο αξιολύπητο γλυπτό που μας έχει απομείνει από όλα τα αγάλματα του 12ου αι. Υπάρχει ακόμη στην εποχή μας, στην εκκλησία Κορντελιέρ στο Νανσύ: είναι αυτή που αντιπροσωπεύει τον Ούγο Α΄ και την Άννα και συμβολίζει για αιώνες την «επιστροφή του σταυροφόρου». Βλέπουμε, στενά αγκαλιασμένους, έναν σταυροφόρο με κουρέλια και τη γυναίκα του που τον υποδέχεται. Αυτό το γλυπτό παραπέμπει στην ιστορία μιας αναμονής, που γεμίζει μια ολόκληρη ζωή, αφού, αν πιστέψουμε την παράδοση, ο Ούγος Α΄ του Βωντεμόν, κρατούμενος για 16 χρόνια στους Αγίους Τόπους, θα είχε θεωρηθεί ότι απεβίωσε και η σύζυγός του Άννα, σε μια βιασύνη να είχε ξαναπαντρευτεί, αλλά αυτή είχε αρνηθεί πεισματικά. Μια ημέρα επέστρεψε αυτός που περίμενε. Είναι αυτή η στιγμή, που ο γλύπτης αναπαρέστησε στον τάφο, όπου λίγα χρόνια αργότερα ο ιππότης και η κυρία που είχαν ζήσει με την αμοιβαία πίστη τους, τάφηκαν ο ένας δίπλα στον άλλο". Ρεζίν Περνού, Οι άνδρες της Σταυροφορίας.
