Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|3|01|2025}}
Το ντοκιμαντέρ αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία βασίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος στους αγώνες, είναι όμως ανεξάρτητα, και έχουν διαφορετικό σκοπό το καθένα.
Μέρος πρώτο: Η γιορτή των εθνών
Το πρώτο μέρος ξεκινά με σκηνές της αρχαίας Ελλάδας. Η Ακρόπολη, τα αγάλματα, οι αθλητές, η θάλασσα. Η ολυμπιακή φλόγα ξεκινάει από την Ολυμπία και φτάνει στο σημερινό (1936) στάδιο του Βερολίνου. Ακολουθούν σκηνές των διαφόρων αγωνισμάτων: δισκοβολία, σφυροβολία, ακόντιο, ρυθμική γυμναστική.
Τα δύο μέρη καλύπτουν μεν τους αγώνες, πέρα απ' αυτό όμως θέτουν το θέαμα των αγώνων σε ένα πλαίσιο σκηνοθεσίας. Τόσο η μέθοδος όσο και το όλο αποτέλεσμα ήταν πρωτοποριακό και πρωτοφανές για την εποχή του. Ιδίως η αρχή του πρώτου μέρους και το τέλος του δευτέρου μέρους, αλλά και η όλη σκηνοθεσία των αγωνισμάτων έκαναν μεγάλη εντύπωση στους θεατές εκείνης της εποχής. Το έργο όμως είχε καθαρά προπαγανδιστικό ύφος με σκοπό να βελτιώσει την εικόνα της Γερμανίας στο εξωτερικό και αυτήν των Ναζί στο εσωτερικό. Η εικόνα του Χίτλερ, που κατά την άφιξη του ολυμπιακού φωτός ανακοινώνει εορταστικά την έναρξη των αγώνων, του δίνει ένα κάπως λιγότερο τρομακτικό πρόσωπο.
Οι σκηνές των αθλητικών σωμάτων, τα χαρούμενα πρόσωπα, η ευγενής άμιλλα και απονομή των μεταλλίων στους νικητές ήταν ένα ευπρόσκλητο μέσο για την ανάρρωση του ηθικού της μεσοπολεμικής Γερμανίας. Αλλά και η σκηνοθεσία μιας εκδήλωσης τέτοιου μεγέθους ήταν απλώς μια εξάσκηση για της προπαγανδιστικές μαζικές εκδηλώσεις που θα ακολουθήσουν στα επόμενα χρόνια και θα οδηγήσουν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Βραβεύσεις
Αν και το ντοκιμαντέρ είναι ένα από τα καλύτερα έργα της Ρίφενσταλ και θεωρείται μέχρι σήμερα ως μία από τις αξιολογότερες κινηματογραφικές εργασίες, επισκιάζεται από την ένταξή του στο προπαγανδιστικό έργο της ναζιστικής Γερμανίας. Τα βραβεία που πήρε από το 1938 μέχρι το 1941 είναι σήμερα ανάξια λόγου. Το ναζιστικό Υπουργείο Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας το χαρακτήρισε «πολύτιμο». Πήρε το Γερμανικό Βραβείο Κινηματογράφου (γερμ. Deutscher Filmpreis) του 1937/38, το Σουηδικό βραβείο Polar του 1938, το χρυσό μετάλλιο Coppa Mussolini του έτους 1938 ως καλύτερο αλλοδαπό έργο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, πήρε ένα Ολυμπιακό Χρυσό μετάλλιο από το Comitée International Olympique το 1938. Η Ελλάδα το τίμησε με το Ελληνικό Βραβείο των Σπορ. Το 1941 έλαβε το Βραβείο Kinema Junpo στην κατηγορία καλύτερη ξενόγλωσση ταινία και στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Λωζάνης το 1948 ένα ολυμπιακό δίπλωμα εκ των υστέρων.
Το περιοδικό Time το συμπεριέλαβε στις «100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών».
Βιβλιογραφία
Susan Sontag: „Faszinierender Faschismus“, in: dies.: Im Zeichen des Saturn. Essays, Hanser, München, Wien 2003. ISBN 3-446-20424-5
Michael Mackenzie: “From Athens to Berlin: The 1936 Olympics and Leni Riefenstahl’s Olympia,” in: Critical Inquiry, Vol. 29 (Winter 2003)
.JPG)
