Ο Ντμίτρι Ιλίτς Γκορντόν (ρωσικά: Дмитрий Ильич Гордон, ουκρανικά: Дмитро Ілліч Гордон, Ντμιτρό Ιλλίτς Χορντόν, γενν. 21 Οκτωβρίου 1967, Κίεβο, Ουκρανική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ) είναι Ουκρανός δημοσιογράφος, συνεντευκτής, πολιτικός και τραγουδιστής. Από τον Ιούνιο του 1995 διατελεί αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Λεωφόρος» (αργότερα «Λεωφόρος Γκορντόν»). Τον Ιούνιο του 2019, ο Γκορντόν έγινε επικεφαλής της εκλογικής έδρας του κόμματος Δύναμη και Τιμή[2].
Βιογραφία
Ο Ντμίτρι Γκορντόν γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1967 στο Κίεβο σε μια εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του, Ιλιά Γιάκοβλεβιτς Γκορντόν, ήταν πολιτικός μηχανικός και η μητέρα του, Μίνα Νταβίντοβνα Γκορντόν, ήταν μηχανικός-οικονομολόγος. Ξεκίνησε το σχολείο σε ηλικία έξι ετών και το τελείωσε στα 15[4]. Στα σχολικά του χρόνια διάβαζε πολύ, ενδιαφέρθηκε για την ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης, του Εμφυλίου και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ενδιαφερόταν επίσης για το θέατρο, τη σύγχρονη μουσική και το ποδόσφαιρο. Όταν ήταν στην πέμπτη δημοτικού, έγραψε περίπου εκατό γράμματα σε διάσημους ανθρώπους ζητώντας τους να του στείλουν φωτογραφίες τους με το αυτόγραφο τους. Πήρε δύο απαντήσεις: από τον Λεονίντ Ουτιόσοφ και τον Ιωσήφ Κομπζόν[4].
Το 1988 αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Πολιτικών Μηχανικών του Κιέβου. Στο δεύτερο έτος του άρχισε να συνεργάζεται με τις κορυφαίες εφημερίδες του Κιέβου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του δημοσίευσε στις καλύτερες ουκρανικές εφημερίδες όπως "Απογευματινό Κίεβο", "Λάβαρο της Κομσομόλ", "Νέα Ουκρανία", "Αθλητική Εφημερίδα", "Νέα Φρουρά", "Λάβαρο του Κομμουνισμού" και "Κομσομόλσκαγια Πράβντα". Μετά την αποφοίτηση του, ο Γκορντόν εργάστηκε για τις εφημερίδες "Απογευματινό Κίεβο", "Δελτίο Κιέβου" και "Πανουκρανικό Δελτίο".
Από το 1995, επιμελείται τη δική του εφημερίδα, τη "Λεωφόρο" (από το 2005 "Λεωφόρος Γκορντόν"). Σήμερα στην Ουκρανία η «Λεωφόρος Γκορντόν» είναι μια από τις πιο δημοφιλείς εφημερίδες με μεγάλη κυκλοφορία. Οι αναγνώστες της ανέρχονται σε πάνω από 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους στη Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γερμανία.
Τον Ιούνιο του 2019, ένα μήνα πριν από τις ουκρανικές κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουλίου 2019, ο Γκορντόν έγινε επικεφαλής της εκλογικής έδρας του κόμματος Δύναμη και Τιμή[2].
Ο Γκορντόν είναι πατέρας επτά παιδιών. Ο μεγαλύτερος του γιος Ροστισλάβ (γενν. 1992), είναι φοιτητής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Κιέβου[5]. Ο δεύτερος του γιος Ντμίτρι (γενν. 1995), είναι τέσσερις φορές πρωταθλητής Ευρώπης στο ενιαίο άθλημα μάχης στην ηλικιακή ομάδα νέων. Είναι επίσης συνθέτης ορχηστρικής μουσικής και παίζει πιάνο[6]. Από το 2012 είναι φοιτητής του Μουσικού Κολλεγίου Μπέρκλι στη Βοστώνη. Η Γιελιζαβέτα (γενν. 1999) και ο Λεβ (γενν. 2001) είναι μαθητές σχολείου. Η νυν σύζυγος του είναι η Αλέσια Μπάτσμαν. Μαζί έχουν τρεις κόρες: τη Σάντα (γενν. 2012), την Αλίσα (γενν. 2016) και την Λιάνα (γενν. 2019).
Εναντίον του Ντμίτρι Γκορντόν, που δεν είναι Ρώσος υπήκοος, άνοιξε ποινική υπόθεση[7] από την Ρωσική Ερευνητική Επιτροπή. Οι ρωσικές αρχές κατηγόρησαν τον Γκορντόν για διάδοση ψεύτικων πληροφοριών για τον ρωσικό στρατό.
Καριέρα
Ο Γκορντόν συνδυάζει τη δουλειά του στην εφημερίδα "Λεωφόρος Γκορντόν" με την έκδοση των δικών του βιβλίων. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί περισσότερα από 39 βιβλία, μεταξύ των οποίων το «The Heroes of Interlunation» σε οκτώ τόμους. Ο Γκορντόν είναι επίσης συγγραφέας του τηλεοπτικού προγράμματος «Επίσκεψη στου Ντμίτρι Γκορντόν» (στην ουκρανική τηλεόραση από το 2000). Πάνω από 500 διασημότητες υπήρξαν επισκέπτες του προγράμματος: ποιητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, δημόσια πρόσωπα, πολιτικοί και αθλητές, ανάμεσά τους ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Σεργκέι Χρουστσόφ, ο Νικολάι Αμόσοφ, ο Γιεβγκένι Γιεβτουσένκο, ο Βιτάλι Κορότιτς, ο Ρόμαν Βικτιούκ, ο Βίκτορ Τσερνομίρντιν, ο Λεονίντ Κραβτσούκ και ο Νικίτα Μιχαλκόφ[8]. Εκτός από τη δημοσιογραφία, ο Γκορντόν είναι παθιασμένος με τη σύγχρονη μουσική. Ηχογράφησε περίπου 60 τραγούδια και κυκλοφόρησε έξι άλμπουμ. Έκανε 8 βίντεο κλιπ με τους Βαλέρι Λεόντιεφ, Αλεξάντρ Ροζενμπάουμ, Ταμάρα Γκβερντσιτέλι, Νατάλια Μογκιλέφσκαγια, Νατάλια Μπουτσίνσκαγια και σόλο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
