Ο Νταν Χάρτμαν (Daniel Earl "Dan" Hartman, 8 Δεκεμβρίου 1950 – 22 Μαρτίου 1994) ήταν Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και δισκογραφικός παραγωγός, περισσότερο γνωστός από τα τραγούδια του που έγιναν διεθνείς επιτυχίες: "Free Ride ", "I Can Dream About You", "Instant Replay ", "Love Sensation" και "Relight My Fire".[5]
Σταδιοδρομία
Γεννημένος στο Χάρρισμπεργκ της Πενσιλβάνια, ο Χάτμαν έγινε μέλος του πρώτου ου συγκροτήματος, με την ονομασία "The Legends" σε ηλικία 13 ετών. Έπαιζε πλήκτρα και έγραφε μουσική για μερικά από τα τραγούδια της μπάντας, ωστόσο δεν έγιναν επιτυχίες. Εν συνεχεία έπαιζε στο συγκρότημα του Τζόνι Γουίντερ και μετά έγινε μέλος του Edgar Winter Group όπου έπαιξε μπάσο και έγραψε και τραγούδησε αρκετά τραγούδια, όπως το "Free Ride" το 1972. Πριν ακολουθήσει προσωπική δισκογραφική καριέρα, κυκλοφόρησε ένα προωθητικό άλμπουμ με τίτλο Who Is Dan Hartman and Why Is Everyone Saying Wonderful Things About Him?. Το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ είχε τον τίτλο Images και σε αυτό πήραν μέρος πολλά πρώην μέλη του συγκροτήματος Edgar Winter Group.
Στα τέλη του 1978 ο Χάρτμαν έφτασε στην κορυφή του Hot Dance Club Play με το τραγούδι της ντίσκο "Instant Replay," που σύντομα έφτασε στην 29η θέση στο Billboard Hot 100 το 1979 και στο Top 10 των βρετανικών τσαρτ. Το 1979 κυκλοφόρησε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του, το "Relight My Fire," με τη φίλη του Λολίτα Χόλογουεϊ στα φωνητικά. Το τραγούδι εκείνο έγινε αργότερα το μουσικό θέμα της τηλεοπτικής εκπομπής λόγου του NBCTomorrow και το 1993 αποτέλεσε επιτυχία του βρετανικού συγκροτήματος Take That με τη συμμετοχή της Λουλού. Άλλη μια διασκευή του "Instant Replay" ηχογραφήθηκε από το ντουέτο Yell! (Πολ Βάρνεϊ και Ντάνιελ Τζέιμς) τον Ιανουάριο του 1990.
Ο Χάρτμαν επέστρεψε στις επιτυχίες με το τραγούδι που σκαρφάλωσε στο Top 10 "I Can Dream About You," το οποίο συμπεριλήφθηκε στο επόμενο ομότιτλο άλμπουμ του και έγινε σάουντρακ για την ταινία Streets of Fire το 1984. Στις ΗΠΑ έφτασε στην 6η θέση των τσαρτ και επανακυκλοφόρησε το 1985, για να γίνει νούμερο 12 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1985 πέτυχε ένα τρίτο του τραγούδι να ανεβεί στην κορυφή στα Dance Music charts, το "We Are the Young." Επιτυχία σημείωσε την ίδια περίοδο και με το τραγούδι "Second Nature".
Το τελευταίο άλμπουμ του Χάρτμαν κυκλοφόρησε το 1989 και ήταν ορχηστρικό, με τίτλο New Green Clear Blue. Μετά το θάνατό του, το 1994, κυκλοφόρησε το άλμπουμ του Keep the Fire Burnin' , ένα συλλεκτικό άλμπουμ με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του και με προηγουμένως ακυκλοφόρητα τραγούδια.
Θάνατος
Ο Χάρτμαν απεβίωσε στην οικία του στο Γουέστπορτ της πολιτείας Κονέκτικατ από εγκεφαλικό όγκο σχετικό με AIDS. Την περίοδο του θανάτου του, η μουσική του παρουσίασε επιστροφή, με μία διασκευή του τραγουδιού του "Relight My Fire" να γίνεται νούμερο ένα στη Βρετανία από τους Take That και τη Λουλού. Οι πωλήσεις των δίσκων του και των παραγωγών του υπερέβησαν τα 50 εκατ. αντίτυπα διεθνώς.
Προσωπική ζωή
Ο Χάρτμαν ήταν ομοφυλόφιλος και δεν παντρεύτηκε ποτέ του, ούτε είχε παιδιά. Όταν πέθανε, οι γονείς του, ο αδερφός και η αδερφή του ήταν ακόμα εν ζωή.Είχε κρατήσει την ασθένειά του μυστική από τους άλλους, ακόμα και όταν ο φίλος και πρώην συνεργάτης του Χόλι Τζόνσον, πρώην μέλος του συγκροτήματος Frankie Goes to Hollywood, ανακοίνωσε ότι ο ίδιος ήταν φορέας του ιού HIV το 1991.[6][7][8]
