Ο Νικόλαος εν Βουνένοις είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κατά την παράδοση, γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής τα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος Στ΄. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα. Στα καθήκοντά του ανήκαν η ψυχική και σωματική εκγύμναση των στρατιωτών του. Τους μάθαινε να προσεύχονται, να μην αδικούν κανέναν και να ζητούν την βοήθεια του Χριστού έναντι των εχθρών τους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον θεωρεί άγιο και εορτάζει την μνήμη του 9 Μαΐου εκάστου ετους.[1]
Βίος
Οι άντρες του Νικολάου δεν είχαν μόνο να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς τους αλλά και τους εσωτερικούς εχθρούς της Αυτοκρατορίας. Μία μέρα ο Νικόλαος εστάλη, από τον Λέοντα τον Εικονομάχο για να καταστείλει μία εξέγερση και να επαναφέρει την τάξη. Η εξέγερση δεν εξελίχθηκε καλά και αρκετοί αθώοι έπεσαν νεκροί. Όταν είδε τι συνέβαινε εκεί, πήρε 12 απο τους άντρες του και αποσύρθηκε μαζί τους στα Βούναινα της Θεσσαλίας σε μία περιοχή όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές. Έζησαν ακολουθώντας τον τρόπος ζωής των υπολοίπων ασκητών εως την μέρα που οι Άβαροι κατέφθασαν στην Θεσσαλία και συνέλαβαν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του, τους οποίους κατέσφαξαν.[2]
Ο ίδιος ο Νικόλαος φυλακίσθηκε και απέναντί του, έγινε προσπάθεια προσηλυτισμού καθώς οι Άβαροι ήθελαν να τον κάνουν να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό. Στην αρχή τού προσέφεραν χρήματα αλλά και αξιώματα, αλλά τελικά καθώς ο Νικόλαος δεν υποχώρησε, τον κάρφωσαν με το ίδιο του το κοντάρι. Τελικά, στις 9 Μαΐου του 720 τον αποκεφάλισαν και άφησαν το κορμί του στον τόπο της σφαγής του. Πολλά χρόνια αργότερα, το βρήκε κάποιος λεπρός άρχοντας ονόματι Ευφημιανός και παρατήρησε ότι το νεκρό του κορμί ευωδίαζε. Μόλις έφτασε κοντά στο κορμί του, θεραπεύθηκε απο την ασθένεια του αμέσως. Για να ευχαριστήσει τον νεκρό Νικόλαο, έθαψε το κορμί του σε εκείνο το σημείο και σε κάποιο χρονικό διάστημα έχτισε εκεί ναό στο όνομα του Αγίου Νικολάου.[3]
Κατά τα βασανιστήρια, ο Νικόλαος, είχε δεθεί σε κάποια δένδρα και σήμερα λέγεται πως ρέει ένα κόκκινο υγρό το οποίο ονομάζεται «Αίμα». Κατά την παράδοση "το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα, έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις και κεφαλοπονία.".[2]
Ο Νικόλαος θεωρείται άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία και σήμερα το λείψανό του βρίσκεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα[4] και είναι τοποθετημένο σε μία αργυρά πεποικιλμένη θήκη.
Θαύματα του αγίου
Λέγεται πως μετά απο τόσα χρόνια ο άγιος Νικόλαος συνεχίζει να κάνει θαύματα. Μερικά απο τα γνωστά θαύματα του αγίου είναι τα εξής:
1943
Τον Οκτώβριο του 1943 λέγεται πως όταν οι γερμανοί ήταν αποφασισμένοι να φύγουν από την Θήβα θέλησαν πρώτα να καταστρέψουν την συνοικία του Ταχίου καθώς είχαν ακούσει πως εκεί ήταν κρυμμένα πολλά πυρομαχικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους απο τους αντάρτες. Πράγματι, εκεί που σήμερα βρίσκεται το καμπαναριό της εκκλησίας του αγίου Νικολάου, βρισκόταν μία μικρή αποθήκη που ήταν γεμάτη με πολεμοεφόδια και όπλα. Οι Γερμανοί ζήτησαν κατάλογο με τα ονόματα όλων τον αντρών της περιοχής απο 16 χρόνων και πάνω και αν κάποιος έλειπε όταν τον καλούσαν, θα τον έβρισκαν και θα τον εκτελούσαν επι τόπου.[2]
Απέναντι από τους κατοίκους, μαζεύτηκε το εκτελεστικό απόσπασμα όπου και περίμενε με την εντολή του αξιωματικού να τους πυροβολήσει. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος παντού, σε σπίτια, αποθήκες και υπόγεια όπως και επίσης μέσα στον ίδιο τον ναό. Η είσοδος της αποθήκης που ήταν κρυμμένα τα όπλα ήταν καλυμμένη απο μία ξύλινη πόρτα, η οποία ανοιγόκλεινε με το φύσημα του αέρα και παράτεινε την αγωνία των κατοίκων που έβλεπαν τον γερμανό αξιωματικό να περνάει αρκετές φορές απο το σημείο της πόρτας αλλά χωρίς να έχει την περιέργεια να κοιτάξει τί βρίσκεται απο πίσω της.[2]
Εν τέλη, οι Ναζί έφυγαν άπρακτοι και οι κάτοικοι της περιοχής έκλαιγαν από συγκίνηση. Άναψαν τις λαμπάδες τους, γονάτισαν και προσευχήθηκαν ευχαριστώντας τον Άγιο Νικόλαο που εμπόδισε τον γερμανό αξιωματικό να εντοπίσει τα πυρομαχικά, σώζοντάς τους από βέβαιο θάνατο.[2]
2005
Το 2011 μία πιστή ονόματι Θεοχαροπούλου Γεωργία εξομολογήθηκε ένα προσωπικό της γεγονός που πιστεύει πως είναι θαύμα του Αγίου Νικολάου του Νέου. Υποστήριξε πως το 2005 της παρουσιάστηκε υγρό στους πνεύμονες και την καρδιά λόγω όγκου του μεσοθωρακίου. Είπε πως μάζεψε απο το κόκκινο υγρό που έβγαινε απο τα δέντρα που βασανίστηκε ο άγιος και έκανε το σημείο του σταυρού στο σημείο που υπήρχε το πρόβλημα. Είπε επίσης πως σε τακτά χρονικά διαστήματα έπρεπε να κάνει ακτινογραφίες θώρακα για να παρακολουθούν οι γιατροί την εξέλιξη της ασθένειάς της. Το τελευταίο της ραντεβού τής το έκλεισαν στις 9 Μαΐου όπου είναι και η μέρα εορτής του αγίου και όταν έκανε την εξέταση η ακτινογραφία ήταν εντελώς καθαρή. Τέλος προσθέτει πως λίγο πριν απο αυτό το συμβάν, μία πολύ καλή της φίλη είδε στον ύπνο της τον άγιο ντυμένο με την στρατιωτική του στολή να στέκεται πάνω στο άλογό του. Είπε πως της έδωσε ένα λευκό χαρτί και της είπε "δώσε αυτό στην Γεωργία" το οποίο θεωρήθηκε και απο τις δύο γυναίκες ως σημάδι για την ακτινογραφία της που θα έβγαινε καθαρή.[5]
Απολυτίκιον
Ως τῶν νοσούντων ὁ ἄμισθος ἰατρός, καὶ τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος, Ὁσιομάρτυς ἐξ ἑῴας Νικόλαε‧ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Έτερον Απολυτίκιον
Εξ Ἑῲας ἐκλάμψας ἐν Βουνένοις ἠγώνισαι, Νικόλαε παμμάκαρ, ἐναθλήσας στεῤῥότατα· διὸ καὶ δοξασθεὶς παρὰ Χριστοῦ, θαυμάτων ἀναβλύζεις δωρεάς, τοῖς προστρέχουσι τῇ Κάρᾳ σου τῇ Σεπτῇ Ὁσιομάρτυς ἔνδοξε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον
Εξ ἑῴας σήμερον ἀναφανέντα, ὡς ἀστέρα πάμφωτον, καὶ τῆς Ἑλλάδος εἰς δυσμὰς , ὑπὲρ Χριστοῦ ἐναθλήσαντά, σε ἀνυμνοῦμεν, τὸν Νέον Νικόλαον.
Έτερον Κοντάκιον
Τὰ ἄνω ζητῶν, τῶν κάτω κατεφρόνησας, καὶ κόσμον λιπὼν Θεῷ ἠκολούθησας. Ἐξ ἑῴας ἄριστε, ἐν Βουνένοις παρῴκησας, ἐν οἷς θῦμα γενόμενος, Χριστῷ προσενήνεξαι, Νικόλαε.
Κάθισμα
Τοῦ σταυροῦ τῇ δυνάμει καθοπλισθείς, ἀπειλὰς τῶν βαρβάρων μὴν πτοηθείς, προθύμως διήνυσας, τὸν ἀγῶνα μακάριε‧ εὐτολμίᾳ ἐλέγξας αὐτῶν τὴν δυσέβειαν, καὶ σοφῶς ἐκδιδάξας τοῦ λόγου τὴν σάρκωσιν‧ ὅθεν τοὺς στεφάνους, παρ’ αὐτοῦ ἐκομίσω, ἀξίους τῶν πόνων σου καὶ ἱδρώτων σου, Ἅγιε, Ὁσιομάρτυς Νικόλαε‧ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Οίκος
Τοῦ Προδρόμου τὰς τρίβους διὰ ζήλου μάκαρ ἐσχηκώς, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἔνδον τῆς σῆς περιφέρων καρδίας, τὴν φάσκουσαν, μετανοεῖτε‧ ἀπάρας τῆς σῆς πατρίδος, ὑπερόπτης γενόμενος νεότητος, κόσμου, πλούτου καὶ ῥεούσης δόξης, οἷά τις ἀετὸς ὑπόπτερος ἵπτασαι ἐν Βουνένοις τῆς Θετταλίας. Κᾷκεῖ τῆς διὰ Χριστὸν ποθουμένοις σοι ἡσυχίας τυχών, οὐ μόνον ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει τὴν σὴν ψυχὴν κατεκάλυνας, ἀλλὰ καὶ μαρτυρικῷ στέφει, κατὰ τοὺς πάλαι ἐνδόξους Μάρτυρας, κατεκοσμήθης ἀείμνηστε‧ καὶ εὐῶδες θῦμα γενόμενος, Χριστῷ προσενήνεξαι, Νικόλαε.
Μεγαλυνάριον
Δεῦτε εὐφημήσωμεν, οἱ πιστοί, τὸν ἐκ τῆς ἑῴας, ἐξαστράψαντα ἀθλητήν‧ φύλακα καὶ ῥύστην Χριστιανῶν ἁπάντων, Νικόλαον τὸν Νέον, Χριστοῦ τὸν μάρτυραν.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις Θετταλίας πάσης φρουρός, χαίροις τῆς Ἑλλάδος πολιοῦχος καὶ ἀρωγός, χαίροις ὁ Βουνένων τὸν τόπον ἁγιάσας, τοῖς ῥείθροις σῶν αἱμάτων, μάκαρ Νικόλαε.
Φύλαττε τοὺς δούλους σου, ἀθλητά, τοὺς ἀθροιζομένους τῷ σεπτῷ σου, μάρτυς, ναῷ, καὶ ἐπιτελοῦντας τὴν σὴν ἁγίαν μνήμην, ἐκ πάσης ἐπηρείας, σοφὲ, καὶ θλίψεως.
Μέγαν σε προστάτην καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα, μάρτυς, πεπτωκότες ἐν πειρασμοῖς, ῥῦσαι οὖν, παμμάκαρ, ἡμᾶς λοιμοῦ λιμοῦ τε, ὁρμῆς παίδων τῆς ἄγαρ, θεῖε Νικόλαε.
Ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἐνδόξου ἀθλοφόρου Νικολάου, Χριστὲ, διαφύλαξον τοὺς σοὺς ἱκέτας, ἐκ παντοίας θλίψεως.
Τῇ σορῷ τῶν σῶν λειψάνων προσιοῦσι, μετὰ πόθου, παμμάκαρ Νικόλαε, δώρησαι ῥῶσιν ψυχῆς τε καὶ σώματος.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
