Η Μπεϊλεριάν γεννήθηκε το 1877[2] ή το 1880[3] στη συνοικία Μπεσίκτας[2] της Κωνσταντινούπολης και φοίτησε στην αρμενική σχολή Εσαγιάν[3], ενώ ενδεχομένως[4] συνέχισε τις σπουδές της στη σχολή Νουριγιάν που έδρευε στο Πέραν[2]. Σε νεαρή ηλικία έγινε μέλος του αρμενικού πολιτικού κινήματος χντσαγκ και συμμετείχε ενεργά σε διάφορες δράσεις του, ενώ ξεκίνησε και την αρθρογραφία της σε έντυπα υπό το ψευδώνυμοΚαλυψώ. Το 1895 έλαβε μέρος σε διαδήλωση της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στην Υψηλή Πύλη, η οποία διαλύθηκε βίαια από τις αρχές με επακόλουθο τον θάνατο αρκετών διαδηλωτών, ενώ η ίδια αναγκάστηκε το 1896 να εγκαταλείψει την Οθωμανική Αυτοκρατορία[5] προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη, βρίσκοντας καταφύγιο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου[2][3]. Κατά τη διάρκεια της εξορίας της, η Μπεϊλεριάν δίδαξε σε αρμενικά σχολεία της Αιγύπτου και της Κύπρου, ίδρυσε περιοδικό φιλολογικού ενδιαφέροντος υπό τον τίτλο Άρτεμις (κυκλοφόρησε από τον Ιανουάριο του 1902 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1903[6]) και ασχολήθηκε με διάφορα ζητήματα, όπως η μόρφωση και η κοινωνική θέση των Αρμενίων γυναικών[2][5]. Η ίδια ήταν μεταξύ άλλων αντίθετη σε νοοτροπίες έναντι των γυναικών όπως οι υποχρεωτικοί γάμοι και οι αυξημένες υποχρεώσεις του νοικοκυριού[7], ενώ υποστήριζε την ισότητα των παιδιών στη μόρφωση ανεξαρτήτως φύλου[8].
Επέστρεψε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1909, λίγο καιρό μετά την επικράτηση των Νεότουρκων και τη χορήγηση συντάγματος. Τα επόμενα χρόνια δίδαξε σε αρμενικές σχολές της Σμύρνης και της Τοκάτης και συνέχισε τη συγγραφή κειμένων επί διαφόρων κοινωνικών, εθνικών και πολιτικών θεμάτων, ενώ το 1914 εξέδωσε βιβλίο που περιλάμβανε συλλογή διαφόρων κειμένων της. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1915 από τις οθωμανικές αρχές μαζί με περίπου 200 ακόμη επιφανή πρόσωπα της αρμενικής κοινότητας[4] και σκοτώθηκε το ίδιο έτος, στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης Γενοκτονίας[2]. Σε ό,τι αφορά την προσωπική της ζωή, η Μπεϊλεριάν ήταν παντρεμένη με το μέλος του κόμματος Χντσαγκ, Άβο Νακασιάν[2].
.png)
