Λούντβικ Χίρσφελντ

Λούντβικ Χίρσφελντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ludwik Hirszfeld (Πολωνικά)
Γέννηση	5  Αυγούστου 1884[1][2][3] Βαρσοβία[4][5]
Θάνατος	7  Μαρτίου 1954[1][2][3] Βρότσλαβ[6]
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Αγίου Λαυρεντίου στο Βρότσλαβ
Χώρα πολιτογράφησης	Πολωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Πολωνικά[7][8]
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	βιολόγος ανοσολόγος διδάσκων πανεπιστημίου ιατρός[9] μικροβιολόγος[10] βακτηριολόγος[11]
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο του Βρότσουαφ Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας[12]
Οικογένεια
Σύζυγος	Hanna Hirszfeldowa
Συγγενείς	Aleksander Rajchman (πρωτοξάδερφος), Λούντβικ Ράιτσμαν (πρωτοξάδερφος), Helena Radlińska (πρωτοξάδερφος) και Stefan Herman (πρωτοξάδερφος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Διοικητής του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[13]
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Λούντβικ Χίρσφελντ (5 Αυγούστου 1884 - 7 Μαρτίου 1954) ήταν Πολωνός μικροβιολόγος και ορολόγος. Θεωρείται ότι ήταν ένας από αυτούς, που ανακάλυψαν την κληρονομικότητα των τύπων αίματος ΑΒΟ.

Βιογραφία

Ο Χίρσφελντ σε γραμματόσημο της Σερβίας του 2018.

Ήταν ξάδερφος του Αλεξάντερ Ράιχμαν, Πολωνού μαθηματικού και του Λούντβικ Ράιχμαν, Πολωνού βακτηριολόγου.

Αφού παρακολούθησε το Γυμνάσιο στο Λοτζ, ο Λούντβικ Χίρσφελντ, που γεννήθηκε σε μια εβραϊκή οικογένεια και αργότερα μετατράπηκε σε καθολικισμό, αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική στη Γερμανία. Το 1902 εισήλθε στο Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ και μεταφέρθηκε το 1904 στο Βερολίνο, όπου παρακολούθησε διαλέξεις στην ιατρική και τη φιλοσοφία. Ο Χίρσφελντ ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή, "Über Blutagglutination", το 1907, κάνοντας το πρώτο βήμα σε αυτό, που ήταν να γίνει η ειδικότητά του. Αλλά πρώτα έγινε νέος βοηθός στην έρευνα για τον καρκίνο στο Ινστιτούτο της Πειραματικής Έρευνας για τον Καρκίνο της Χαϊδελβέργης, όπου ο Έμιλ φον Ντουνγκέρν ήταν επικεφαλής του τμήματος. Ο Χίρσφελντ δημιούργησε σύντομα μια στενή προσωπική φιλία με τον Ντουνγκέρν, που αποδείχθηκε επιστημονικά καρποφόρος. Στη Χαϊδελβέργη έκαναν την πρώτη κοινή εργασία σε ομάδες αίματος ζώων και ανθρώπων, οι οποίες, το 1900, είχαν αναγνωριστεί ως ισογλουτινίνες από τον Καρλ Λαντστάινερ.

Ο Χίρσφελντ βρήκε σταδιακά τις συνθήκες εργασίας στη Χαϊδελβέργη πολύ περιορισμένες και για να εξοικειωθεί με ολόκληρο τον τομέα της υγιεινής και της μικροβιολογίας, το 1911 δέχτηκε να γίνει βοηθός στο Ινστιτούτο Υγιεινής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, αμέσως μόλις είχε παντρευτεί. Η σύζυγός του Χάνκα (1884–1964, γεννημένη ως Χάννα Κάσμαν), επίσης γιατρός, έγινε βοηθός στην Παιδική Κλινική της Ζυρίχης υπό τον Έμιλ Φέερ.

Το 1914 ο Χίρσφελντ έγινε ακαδημαϊκός λέκτορας βάσει του έργου του σχετικά με την αναφυλαξία και την αναφυλατοξίνη και τις σχέσεις τους με την πήξη. Ονομάστηκε επίσης Ιδιωτικός λέκτορας ("Privatdozent"). Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Σερβία καταστράφηκε από επιδημίες τυφού και βακτηριακής δυσεντερίας. Το 1915 ο Χίρσφελντ υπέβαλε αίτηση για να ασκήσει υπηρεσία εκεί. Έμεινε με τον σερβικό στρατό μέχρι το τέλος του πολέμου, υπηρετώντας ως ορολογικός και βακτηριολογικός σύμβουλος. Αυτή την περίοδο, στο νοσοκομείο μεταδοτικών ασθενειών στη Θεσσαλονίκη ανακάλυψε τον βακίλο "Salmonella paratyphi" C, που σήμερα ονομάζεται "Salmonella hirszfeldi".

Το 1914, μαζί με τον Ρ. Κλίνγκερ, ο Χίρσφελντ ανέπτυξε ένα τεστ οροδιαγνωστικής αντίδρασης για τη σύφιλη, το οποίο, ωστόσο, δεν αντικατέστησε το τεστ Βάσερμαν, που εισήχθη το 1906. Οι σπουδές του για τις βρογχοκήλες σε ελβετικές ενδημικές περιοχές τον έφεραν σε έντονη διαφωνία με τον Όιγκεν Μπίρχερ σχετικά με τη θεωρία, που σήμερα επιβεβαιώνεται ευρέως, ότι οι ενδημικές βρογχοκήλες προκαλούνται από ανεπάρκεια ιωδίου στο νερό και στα τρόφιμα, σε αντίθεση με την θεωρία της υδροτροφίας.

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Χίρσφελντ και η σύζυγός του επέστρεψαν στη Βαρσοβία, όπου δημιούργησε ένα ινστιτούτο ορού σύμφωνα με το μοντέλο του Ινστιτούτου Πειραματικής Θεραπείας Πάουλ Έρλιχ στη Φρανκφούρτη. Σύντομα έγινε αναπληρωτής διευθυντής και επιστημονικός διευθυντής του Κρατικού Ινστιτούτου Υγιεινής στη Βαρσοβία και, το 1924, καθηγητής εκεί. Το 1931 ορίστηκε πλήρης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και υπηρέτησε σε πολλά διεθνή συμβούλια. Μετά την κατάληψη της Πολωνίας από τον γερμανικό στρατό, ο Χίρσφελντ απολύθηκε ως "μη-Άριος" από το Ινστιτούτο Υγιεινής, αλλά, μέσω της προστασίας των φίλων, κατάφερε να κάνει περαιτέρω επιστημονική εργασία στο σπίτι μέχρι τον Φεβρουάριο του 1941. Ήταν, ωστόσο, σχεδόν αδύνατο γι' αυτόν να δημοσιεύσει.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1941 ο Χίρσφελντ αναγκάστηκε να μετακομίσει στο γκέτο της Βαρσοβίας με τη γυναίκα και την κόρη του. Εκεί οργάνωσε αντι-επιδημικά μέτρα και εκστρατείες εμβολιασμού κατά του τυφού και του τυφοειδούς, καθώς και διεξήγαγε μυστικά ιατρικά μαθήματα. Το 1943 αυτός και η οικογένειά του εγκατέλειψαν το γκέτο και κατάφεραν να επιβιώσουν παράνομα χρησιμοποιώντας ψεύτικα ονόματα και αλλάζοντας συνεχώς την κρυψώνα τους. η κόρη του πέθανε από φυματίωση τον ίδιο χρόνο.

Όταν ένα μέρος της Πολωνίας απελευθερώθηκε το 1944, ο Χίρσφελντ συνεργάστηκε αμέσως στην ίδρυση του Πανεπιστημίου του Λούμπλιν και έγινε πρόεδρος του πανεπιστημίου. Το 1945 έγινε διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας στο Βρότσλαβ και πρύτανης της Ιατρικής Σχολής. Δίδαξε στο ινστιτούτο, που τώρα συνεργάζεται με την Πολωνική Ακαδημία Επιστημών και πήρε το όνομά του, μέχρι το θάνατό του.

Ο Χίρσφελντ έλαβε πολλές διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων τιμητικών διδακτορικών από τα πανεπιστήμια της Πράγας (1950) και της Ζυρίχης (1951). Έγραψε σχεδόν 400 έργα στα γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά και πολωνικά, πολλά σε συνεργασία με άλλους γνωστούς μελετητές και πολλά με τη σύζυγό του επίσης. Το 1946 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του, Η Ιστορία μιας Ζωής.

Τύποι αίματος

Οι Χίρσφελντ και Έμιλ φον Ντουνγκέρν ήταν υπεύθυνοι για την ονομασία των ομάδων αίματος A, B, AB και O. Προηγουμένως ήταν γνωστές ως ομάδες Ι, II, III και IV. Πρότεινε τους χαρακτηρισμούς Α και Β για τις αγγλουτινίνες. Το 1910-1911 ο Χίρσφελντ ανακάλυψε την κληρονομικότητα των ομάδων αίματος και με αυτήν την ανακάλυψη καθιερώθηκε ορολογικός αποκλεισμός πατρότητας. Κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, αυτός και η σύζυγός του έγραψαν έργα για την ορο-ανθρωπολογία, τα οποία αποκάλυψαν θεμελιώδη ευρήματα για τη φυλετική σύνθεση των πρόσφατων και ιστορικών λαών. Σύμφωνα με τη λεγόμενη θεωρία Πλειάδων των ομάδων αίματος, οι άλλες ομάδες πιθανότατα αναπτύχθηκαν από την αρχαϊκή ομάδα Ο κατά την εξέλιξη. ^[14]

Ο Χίρσφελντ ήταν ο πρώτος, που προέβλεπε την ορολογική σύγκρουση μεταξύ μητέρας και παιδιού, η οποία επιβεβαιώθηκε από την ανακάλυψη του παράγοντα Rhesus. Σε αυτή τη βάση ανέπτυξε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μια «αλλεργική» θεωρία αποβολής και συνέστησε αντιισταμινική θεραπεία . Ο Χίρσφελντ διερεύνησε επίσης τους όγκους και την ορολογία της φυματίωσης. Η ανακάλυψη του μολυσματικού παράγοντα του παρατυφοειδούς C είχε εκτεταμένες συνέπειες για τη διαφορική διάγνωση.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 121841475. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
3. (Αγγλικά) SNAC. w62s6rn8. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
5. psb.8702.1.
6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121841475. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
8. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. nlk20000089134. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
9. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
10. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
11. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. nlk20000089134. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
12. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
13. Ανακτήθηκε στις 8  Ιανουαρίου 2022.
14. LILLE-SZYSZKOWICZ I (1957). «[Development of studies on pleiades of blood groups.]». Postępy higieny i medycyny doświadczalnej 11 (3): 229–33. PMID 13505351. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ludwik Hirszfeld στο Wikimedia Commons