Γεννημένος στη Γρανάδα της Ανδαλουσίας, και μετά από μια ασήμαντη καριέρα ως ποδοσφαριστής, αρχικά στις ακαδημίες της Χαέν και στη συνέχεια στην ομάδα της γενέτειράς του, ο Αλκαράθ ξεκίνησε να προπονεί την τοπική Γρανάδα το 1995 σε ηλικία μόλις 29 ετών, πετυχαίνοντας μάλιστα δύο πλασαρίσματα στην αρχική τετράδα της βαθμολογίας, κατά την τριετή παραμονή του στην ομάδα, αλλά αποτυγχάνοντας να πετύχει τον προβιβασμό μέσω των πλέι οφ.
Τις επόμενες δύο σεζόν εργάστηκε στην ίδια κατηγορία και περιφέρεια, αρχικά με την Αλμερία (με την οποία δεν απέφυγε τον υποβιβασμό) και στη συνέχεια με την Dos Hermanas CF.
Τον Ιούνιο του 2000, ο 34χρονος Αλκαράθ ανέλαβε την Ουέλβα, [1] βοηθώντας τον παλαιότερο σύλλογο της Ισπανίας να επιστρέψει (2002) στην Πριμέρα Ντιβισιόν μετά από απουσία 23 ολόκληρων ετών [2].
Αν και η ομάδα επέστρεψε αμέσως στη Σεγούντα Ντιβισιόν, κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας, χάνοντας 0–3 από την ΡΚΝ Μαγιόρκα[3].
Επόμενος προπονητικός σταθμός του ήταν η Ραθίνγκ Σανταντέρ, από την οποία όμως απολύθηκε στα μέσα της σεζόν 2004–05 λόγω ανεπιτυχών αποτελεσμάτων [4].
Τη σεζόν 2005-06 καθοδήγησε την Χερέθ, με την οποία κατέλαβε την έβδομη θέση του πρωταθλήματος [5].
Πέρασε τις δύο επόμενες σεζόν στη δεύτερη κατηγορία, βοηθώντας τη Μούρθια να ανέβει αρχικά στην ανώτερη κατηγορία , το 2007, [6] από όπου όμως υποβιβάστηκε την αμέσως επόμενη χρονιά, γεγονός που οδήγησε στην απόλυση του Αλκαράθ, στις 6 Μαρτίου 2008 [7] . Την ίδια ακριβώς μοίρα είχε και η επόμενη ομάδα που προπόνησε, η Ουέλβα [8].
Το καλοκαίρι του 2009, ο Αλκαράθ υπέγραψε συμβόλαιο διετούς συνεργασίας με μια άλλη ομάδα της Ανδαλουσίας, την Κόρδοβα, η οποία επίσης αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα της Σεγούντα Ντιβισιόν [9]
Στα τέλη Ιουνίου 2011, εντάχθηκε ξανά στην Αλμερία – που τότε ονομάζονταν Unión Deportiva – και μόλις είχε υποβιβασθεί από την Πριμέρα Ντιβισιόν [10] .
Πριν ολοκληρωθεί η αγωνιστική σεζόν, στις 3 Απριλίου 2012, και μετά από ένα σερί με μόλις τέσσερις βαθμούς σε έξι αγώνες και καμία νίκη, ο Αλκαράθ απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του [11] .
Το Δεκέμβριο του 2012, ανέλαβε τον Άρη Θεσσαλονίκης[12][13] αλλά η τραγική οικονομική και διοικητική κατάσταση του συλλόγου είχε άμεσο αντίκτυπο στο αγωνιστικό σκέλος. Στο πάγκο των "κιτρίνων" παρέμεινε για οκτώ αγώνες με απολογισμό δυο νίκες , τέσσερις ισοπαλίες και δυο ήττες [14]. Έτσι στις 30 Ιανουαρίου 2013 ο Αλκαράθ επέστρεψε στη χώρα του και τη Γρανάδα, με τον σύλλογο της Ανδαλουσίας να βρίσκεται πλέον στην κορυφαία ποδοσφαρική κατηγορία της Ισπανίας [15] .
Στις 21 Οκτωβρίου 2014, ο Αλκαραθ ανέλαβε τη Λεβάντε αντικαθιστώντας τον απολυμένο José Luis Mendilibar μετά από μόλις οκτώ αγωνιστικές [16]. Ακολουθώντας τη μοίρα των προπονητών, στις 25 Οκτωβρίου 2015, μετά από μια ταπεινωτική εντός έδρας ήττα με 0–4 από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, απολύθηκε [17] .
Στις 11 Ιουνίου 2016, ο Αλκαράθ ανακοινώθηκε ως ο νέος διευθυντής της Έλτσε, [18] για να αρνηθεί τη δουλειά έξι ημέρες αργότερα [19] .
Στις 3 Οκτωβρίου 2016, ξεκίνησε την τρίτη του θητεία στη Γρανάδα [20]. Καθώς η ομάδα δεν μπορούσε να σηκώσει κεφάλι αγωνιστικά και παρέμενε κολλημένη στην προτελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα, ο Αλκαράθ απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του στις 10 Απριλίου 2017 [21].
Τρεις ημέρες αργότερα, ανέλαβε το ρίσκο να καθοδηγήσει την εθνικής ομάδας της Αλγερίας, [22] αλλά απολύθηκε τον Οκτώβριο, αφού απέτυχε να προκριθεί από την Προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018, λαμβάνοντας αποζημίωση απόλυσης, ύψους 345.000 ευρώ [23].
Ο Αλκαράθ επέστρεψε στη γνώριμή του Αλμερία, στις 16 Νοεμβρίου 2017, αντικαθιστώντας τον Λουίς Μιγκέλ Ράμις [24], αλλά παραιτήθηκε στις 24 Απριλίου 2018, μετά από ένα σερί οκτώ αγώνων χωρίς νίκη [25].
Στις 22 Οκτωβρίου 2018, ανέλαβε τη Ρεάλ Σαραγόσα στη θέση του απολυθέντος Ιμανόλ Ιντιακέζ, [26] όμως το πέρασμά του από τη Σαραγόσα υπήρξε ιδιαιτέρως βραχύβιο καθώς απολύθηκε στις 17 Δεκεμβρίου [27].
Στις 3 Φεβρουαρίου 2020 ανέλαβε την Αλμπαθέτε, στη Σεγούντα Ντιβισιόν, [28] αλλά είδε την πόρτα της εξόδου στις 13 Οκτωβρίου μετά από μόλις πέντε αγώνες στη νέα σεζόν [29].
Στις 29 Δεκεμβρίου 2021, ο Αλκαράθ μετακόμισε στην Κύπρο με τον Ολυμπιακό Λευκωσίας, αλλά έφυγε αφού δεν πέτυχε ούτε μια νίκη σε οκτώ αγώνες [30][31][32].
Τον Νοέμβριο του 2022, ανέλαβε ακόμη μια πολύ δύσκολη αποστολή, γενόμενος ο τρίτος κατά σειρά προπονητής μέσα στην ίδια σεζόν, της παραπαίουσας UD Ibiza[33]. Παρά τις προσπάθειες του Αλκαράθ, η ομάδα των Βαλεαρίδων Νήσων δεν απέφυγε τον υποβιβασμό από τη Σεγούντα Ντιβισιόν και συνακόλουθα στις 6 Ιουνίου 2023, επήλθε η λύση του συμβολαίου μεταξύ της ομάδας και του προπονητή [34] .
Προσωπική ζωή
Ο πατέρας του Αλκαράθ, ο Φελίπε Αλκαράθ, ήταν πολιτικός και συγγραφέας, και διετέλεσε επί μακρόν γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανδαλουσίας. [35][36][37]
Ο παππούς του, José Manuel González López (γεν. 1917), αλλά και ο συνονόματος θείος του José Manuel González López (γεν. 1943) υπήρξαν αμφότεροι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. [38]
↑«Comunicado oficial: Lucas Alcaraz» [Official announcement: Lucas Alcaraz] (στα Ισπανικά). UD Ibiza. 28 Νοεμβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2022.
↑«Comunicado oficial: Lucas Alcaraz» [Official announcement: Lucas Alcaraz] (στα Ισπανικά). UD Ibiza. 28 Νοεμβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2022.
↑«Comunicado oficial: Lucas Alcaraz» [Official announcement: Lucas Alcaraz] (στα Ισπανικά). UD Ibiza. 6 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2023.
↑Oliva Gispert, Ignasi (4 Ιανουαρίου 2014). «Lucas Alcaraz, el andaluz que vino del este» [Lucas Alcaraz, the Andalusian who came from the East] (στα Ισπανικά). Il Catenaccio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2014.
