Λευκορωσικές προεδρικές εκλογές 2006

Λευκορωσικές προεδρικές εκλογές 2006

2001 ← 19 Μαρτίου 2006 → 2010

Συμμετοχή 92,6%   Υποψήφιος Αλεξάντερ Λουκασένκο Αλεξάντερ Μιλίνκιεβιτς Σεργκέι Γκαϊντούγκεβιτς Κόμμα Ανεξάρτητος Ενωμένες Δημοκρατικές Δυνάμεις Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα Λαϊκή ψήφος 5.501.249 405.486 230.664 Ποσοστό 84,4% 6,2% 3,5%   Υποψήφιος Αλεξάντερ Κοζούλιν Κόμμα Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα – Συνέλευση Λαϊκή ψήφος 147.402 Ποσοστό 2,3%

Απερχόμενος Πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο Ανεξάρτητος Εκλεγμένος Πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο Ανεξάρτητος

Στις 19 Μαρτίου 2006 διεξήχθησαν οι Λευκορωσικές προεδρικές εκλογές. Το αποτέλεσμα ήταν νίκη για τον Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο οποίος επανεκλέχθηκε για τρίτη θητεία ως Πρόεδρος, συγκεντρώνοντας το 84,4% των ψήφων.^[1]

Ιστορικό

Στις προεδρικές εκλογές του 2001 έγιναν διαμαρτυρίες για έλλειψη δημοκρατικότητας και νοθεία. Το 2004 στις ΗΠΑ πέρασε ο ομοσπονδιακός Νόμος για τη Λευκορωσική Δημοκρατία, με τον οποίο επιτράπηκε η παροχή υποστήριξης στα δημοκρατικά κόμματα και τις ΜΚΟ που προάγουν τη δημοκρατία και υποστηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.^[2] Πριν τις εκλογές, το Αμερικανικό Κογκρέσο προειδοποίησε ότι θα επιβληθούν κυρώσεις αν δεν τηρηθεί η δημοκρατικότητα στις Λευκορωσικές εκλογές.^[3]

Υποψήφιοι

Στις 27 Δεκεμβρίου, η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα δεχτεί τις αιτήσεις 8 υποψηφίων, οι οποίοι για να προκριθούν στις εκλογές έπρεπε να συλλέξουν τουλάχιστον 100.000 υπογραφές ψηφοφόρων. Την ίδια ημέρα, έγιναν οι εγγραφές των ομάδων πρωτοβουλίας που ανέλαβαν να συλλέξουν τις υπογραφές για λογαριασμό των υποψηφίων.^[4][5][6]

• Αλεξάντερ Λουκασένκο: Είναι Πρόεδρος της Λευκορωσίας από το 1994, έχει διατελέσει δύο θητείες και διεκδίκησε τρίτη θητεία. Είναι ανεξάρτητος πολιτικός, χωρίς προσχώρηση σε πολιτικό κόμμα. Τα 1.304 άτομα της ομάδας του συγκέντρωσαν 1.905.631 υπογραφές.^[7]
• Αλεξάντερ Μιλίνκιεβιτς: είναι ο μοναδικός υποψήφιος που υποστηρίχτηκε από την αντιπολίτευση του Λουκασένκο, τις Ενωμένες Δημοκρατικές Δυνάμεις της Λευκορωσίας. Τα 5.135 άτομα της ομάδας του συγκέντρωσαν 198.559 υπογραφές.^[8][9]
• Σεργκέι Γκαϊντούγκεβιτς: ο αρχηγός του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος. Ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της 3ης Συνέλευσης. Τα 3.073 άτομα της ομάδας του συγκέντρωσαν 150.319 υπογραφές.^[10]
• Αλεξάντερ Καζούλιν: ο αρχηγός του Λευκορωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος – Συνέλευση. Το 1993-2003 ήταν πρύτανης του Κρατικού Πανεπιστημίου της Λευκορωσίας. Τα 3.347 άτομα της ομάδας του συγκέντρωσαν 156.618 υπογραφές.^[11]
• Ζήνων Πόζνιακ: ο πρόεδρος του Συντηρητικού Χριστιανικού Κόμματος – Λευκορωσικό Λαϊκό Μέτωπο. Επειδή από το 1996 διέμενε εξόριστος στις ΗΠΑ, υπήρχε εμπόδιο στην εγγραφή του, επειδή βάσει του νόμου ο προεδρικός υποψήφιος πρέπει να είναι κάτοικος της Λευκορωσίας για τουλάχιστον 10 χρόνια. Η ομάδα του είχε 2.345 άτομα.^[12]
• Αλεξάντερ Βόιτοβιτς: ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου της Δημοκρατίας το 2000-2003 και πρόεδρος της Λευκορωσικής Ακαδημίας Επιστημών το 1997-2001. Η ομάδα του είχε 1.304 άτομα.^[7]
• Βάλερι Φρόλοφ: ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της 2ης Συνέλευσης, μέλος του Λευκορωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος – Συνέλευση και Υποστράτηγος των Λευκορωσικών Ένοπλων Δυνάμεων. Η ομάδα του είχε 1.151 άτομα.^[11]
• Σεργκέι Σκρέμπετς: ένας πρώην βουλευτής. Η ομάδα του είχε 143 άτομα.^[13]

Στις 9 Ιανουαρίου 2006 ο Βόιτοβιτς απέσυρε την υποψηφιότητά του.^[14] Στις 16 Ιανουαρίου ο Μιλίνκιεβιτς άρχισε διαπραγματεύσεις για το ενδεχόμενο να αποσυρθεί και να μεταβιβάσει την υποστήριξή του στον Καζούλιν.^[15] Στις 23 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε ότι ο Φρόλοφ θα αποσύρει την υποψηφιότητά του.^[16] Στις 26 Ιανουαρίου αποσύρθηκε ο Πόζνιακ.^[17] Στα τέλη του Ιανουαρίου αποσύρθηκε ο Σκρέμπετς. Την 1η Φεβρουαρίου ο Φρόλοφ αποσύρθηκε επίσημα,^[17] και υποστήριξε τον Καζούλιν.^[18] Στις 6 Φεβρουαρίου ο Βόιτοβιτς ανακοίνωσε ότι δεν υποστηρίξει τον Καζούλιν.^[19] Τελικά, στις εκλογές προκρίθηκαν 4 υποψήφιοι: οι Λουκασένκο, Μιλίνκιεβιτς, Γκαϊντούγκεβιτς και Καζούλιν. Στις 17 Φεβρουαρίου, κατά τη διάρκεια μιας τελετής στο Παλάτι της Δημοκρατίας στο Μινσκ, εγκρίθηκε η συμμετοχή των 4 υποψηφίων στις εκλογές.^[20]

Προεκλογική περίοδος

Διαφημιστικά της προεκλογικής περιόδου.

Στις 17 Φεβρουαρίου, λίγες ώρες μετά την εγγραφή των υποψηφίων, η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή όρισε το χρονοδιάγραμμα για την προβολή τους στα μέσα ενημέρωσης. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, σε κάθε υποψήφιο δόθηκαν 2 μισάωρα στην τηλεόραση και άλλα τόσα στο ραδιόφωνο.^[21][22]

Η προεδρική εκστρατεία του Γκαϊντούγκεβιτς είχε τίτλο «Νέα Λευκορωσία – Ενότητα». Στο προεκλογικό του πρόγραμμα υποστήριξε τη μείωση της φορολογίας, διευκολύνσεις στην αγορά οικίας, πάταξη της διαφθοράς, «ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης», πολιτικό και οικονομικό διάλογο με τις ΗΠΑ και τις άλλες ξένες χώρες.^[23][24]

Η προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες

Το προεκλογικό πρόγραμμα του Καζούλιν μεταφράστηκε στα Λευκορωσικά και δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες.^[25] Στις τηλεοπτικές του ομιλίες αναφέρθηκε στην προσωπική ζωή του Λουκασένκο, και αυτές οι σκηνές (7 και 9 λεπτά) περικόπηκαν.^[26][27][28] Ο Λουκασένκο σχολίασε τις επιλογές του Καζούλιν.^[29]

Η εκστρατεία του Λουκασένκο είχε θέμα «Το Κράτος για τον Λαό». Επικεντρώθηκε στη διασφάλιση υψηλής ποιότητας ζωής στη χώρα, που θα φτάσει τα επίπεδα των Δυτικοευρωπαίων. Υποσχέθηκε ότι θα κάνει τη ζωή στις επαρχίες «εξίσου άνετη με των πόλεων». Επίσης, διευκολύνσεις στην αγορά οικίας, περισσότερη άνεση, οικονομική ανάπτυξη και ευημερία για τον λαό. Υποστήριξε τη Ρωσία ως πιο σημαντικό συνεργάτη της Λευκορωσίας.^[30] Δεν αποδέχθηκε το χρόνο τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής προβολής που του χορηγήθηκε.^[31]

Στις εκλογικές επιτροπές περιλαμβάνονταν διεθνείς παρατηρητές που ανέλαβαν την εποπτεία της διοργάνωσης.

Το πρόγραμμα του Μιλίνκιεβιτς «χτίστηκε πάνω σε 3 θεμελιώδεις αξίες: ελευθερία, αλήθεια, δικαιοσύνη. [Το πρόγραμμα] Είναι ένα καθαρό και χειροπιαστό μήνυμα για το λαό της Λευκορωσίας, που δείχνει πως θα γίνει η χώρα αν νικήσουν οι Ενωμένες Δημοκρατικές Δυνάμεις», είπε. «Είναι ένα σχέδιο για ατάραχη, αλλά σίγουρη και δυναμική ανάπτυξη της Λευκορωσίας». Το πρόγραμμά του προσδιορίζει 7 προτεραιότητες: οικογένεια και υγεία, σεβασμό για την εργασία και ικανοποιητικές αποδοχές, δίκαιοι νόμοι και υπεύθυνο κράτος, οικονομική ελευθερία, ανοιχτή χώρα – ανοιχτός κόσμος, επιστήμη και πρόοδος, εθνική αναγέννηση. Υποσχέθηκε πολιτικές μεταρρυθμίσεις και διάκριση των εξουσιών, αυξημένες αποδοχές για τους εργαζόμενους, υποστήριξη στις νέες οικογένειες, μέτρα για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, νέες θέσεις εργασίας και νέες επενδύσεις.^[32]

Στις 2 Μαρτίου 2006, ο υποψήφιος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ο Αλεξάντερ Καζούλιν, προσπάθησε να μπει σε ένα συνέδριο στο οποίο μιλούσε ο Πρόεδρος Λουκασένκο. Οι αξιωματικοί ασφαλείας συνέλαβαν και χτύπησαν τον Καζούλιν, ο οποίος παρέμεινε υπό κράτηση για λίγες ώρες. Εν τω μεταξύ, χιλιάδες υποστηρικτές του άλλου υποψήφιου, του Αλεξάντερ Μιλίνκιεβιτς, είχαν συγκεντρωθεί στο Μινσκ. Λίγο αργότερα, συλλήφθηκαν και πάνω από 20 οπαδοί του Καζούλιν. Στο συνέδριο, ο Λουκασένκο κατηγόρησε τη Δύση ότι προσπάθησε να προκαλέσει μεταφορά δυνάμεων επεμβαίνοντας στις εκλογές. «Η στρατηγική της Δύσης και της εγχώριας αντιπολίτευσης είναι να παρασύρει τη Λευκορωσία σε οπισθοδρόμηση», είπε.^[33]

Δημοσκοπήσεις

Την ημέρα των εκλογών, οι δημοσκοπήσεις εξόδου, που έγιναν από φιλοκυβερνητικές εταιρείες, πρόβλεψαν ότι το 84,2% των εκλογέων θα ψηφίσει τον Λουκασένκο. Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων ανακοινώθηκαν από το μεσημέρι, μολονότι οι κάλπες έκλεισαν στις 8 μ.μ. των εκλογών.^[34]

Αποτελέσματα

Το 31% των εκλογέων ψήφισαν πρόωρα, κατά τις 4 ημέρες πριν την επίσημη ημερομηνία των εκλογών (14 - 18 Μαρτίου).^[35][36]

Υποψήφιος	Κόμμα	Ψήφοι	%
Αλεξάντερ Λουκασένκο	Ανεξάρτητος	5.501.249	84,4
Αλεξάντερ Μιλίνκιεβιτς	Ενωμένες Δημοκρατικές Δυνάμεις της Λευκορωσίας	405.486	6,2
Σεργκέι Γκαϊντούγκεβιτς	Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα	230.664	3,5
Αλεξάντερ Καζούλιν	Λευκορωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα – Συνέλευση	147.402	2,3
Λευκά ψηφοδέλτια		230.320	3,5
Άκυρα / κενά ψηφοδέλτια		115.532	–
Σύνολο		6.630.653	100
Πηγή: Κεντρική Εκλογική ΕπιτροπήΑρχειοθετήθηκε 2012-10-21 στο Wayback Machine.

Αποτελέσματα ανά όμπλαστ

Όμπλαστ	Συνολικοί Ψήφοι	Γκαϊντούγκεβιτς		Κοζούλιν		Λουκασένκο		Μιλίνκιεβιτς
		Ψήφοι	%	Ψήφοι	%	Ψήφοι	%	Ψήφοι	%
Μπρεστ	972.149	18.450	1,9%	20.560	2,1%	802.971	82,6%	61.581	6,3%
Βιτσέμπσκ	872.620	46.413	5,3%	18.941	2,2%	724.772	83,1%	39.002	4,5%
Γόμελ	1.062.439	34.942	3,3%	11.862	1,1%	959.641	90,3%	37.004	3,5%
Γκρόντνο	777.474	16.501	2,1%	14.472	1,9%	651.523	83,8%	49.384	6,4%
Μινσκ (Όμπλαστ)	1.052.737	19.889	1,9%	25.758	2,4%	878.763	83,5%	76.906	7,3%
Μογκιλιόφ	809.828	39.600	4,9%	13.300	1,6%	716.697	88,5%	32.231	4,0%
Μινσκ	1.083.406	54.869	5,1%	42.509	3,9%	766.882	70,8%	109.378	10,1%
Σύνολο επικρατείας	6.630.653	230.664	3,5%	147.402	2,2%	5.501.249	83,0%	405.486	6,1%
Πηγή: Κεντρική Εκλογική ΕπιτροπήΑρχειοθετήθηκε 2012-10-21 στο Wayback Machine.

Διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης μετά τις εκλογές.

Αντιδράσεις μετά τις εκλογές

Εποπτεία

Οι Δυτικοί παρατηρητές θεώρησαν ότι οι εκλογές ήταν νοθευμένες. Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) δήλωσε ότι στις εκλογές «δεν ικανοποιήθηκαν οι δεσμεύσεις που έγιναν προς τον ΟΑΣΕ για δημοκρατικότητα».^[37]

Στην πλατεία Οκτώβρη του Μινσκ έγιναν αρκετές συλλήψεις.^[38]

Επανάσταση των τζην

Οι Λευκορωσικές αρχές βρίσκονταν σε ετοιμότητα για να καταστείλουν τις διαδηλώσεις μετά τις εκλογές.^[39] Χιλιάδες οπαδοί της αντιπολίτευσης έκαναν πορεία στο Μινσκ, κρατώντας λουλούδια, μπαλόνια και πανό. Την επόμενη ημέρα, σε μία συνέντευξη Τύπου, ο Λουκασένκο είπε ότι δεν θέλει να δει τον Μιλίνκιεβιτς και τον Κοζούλιν φυλακισμένους.^[40] Στις 23 Μαρτίου, το αποτέλεσμα της προεδρικής εκλογής επικυρώθηκε για νόμιμο, και προγραμματίστηκε η ορκωμοσία του επανεκλεγμένου Προέδρου. Η αντιπολίτευση συνέχισε τις διαμαρτυρίες για τις αντισυνταγματικές εκλογές. Η σύγκρουση χαρακτηρίστηκε ως «επανάσταση των τζην». Οι ταραχές και οι συλλήψεις των διαδηλωτών συνεχίστηκαν μέχρι τις 25 Μαρτίου. Ο Κοζούλιν συνελήφθη για ανάρμοστη συμπεριφορά και διοργάνωση διαδηλώσεων, και κινδύνευσε να φυλακιστεί για 6 χρόνια. Η Ρωσία θεώρησε αποδεκτά τα εκλογικά αποτελέσματα. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έδωσε τα συγχαρητήριά του στον Λουκασένκο, λέγοντας ότι: «Τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων στις πολιτικές σας και στην περαιτέρω ανάπτυξη της ευημερίας του Λευκορωσικού λαού».

Παραπομπές

1. Nohlen & Stöver 2010, σελ. 262.
2. Smith, Christopher H. (20 Οκτωβρίου 2004). «Text - H.R.854 - 108th Congress (2003-2004): Belarus Democracy Act of 2004». www.congress.gov. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2020. 
3. «US Congress imposes sanctions against Belarus over democracy issues». Pravda. 2004-10-06. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-06-27. https://web.archive.org/web/20060627060741/http://english.pravda.ru/world/20/92/370/14389_belarus.html. Ανακτήθηκε στις 2006-02-23. 
4. «Сегодня ЦИК будет регистрировать инициативные группы». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
5. «Конкуренция между демократами подогревается искусственно?». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
6. «Данные ЦИК о количестве подписей, переданных в комиссию в поддержку выдвижения претендентов на пост президента». TUT.BY (στα Ρωσικά). 28 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
7. «Инициативная группа Александра Войтовича зарегистрирована». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
8. «Группа Милинкевича также зарегистрирована». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
9. «ЦИК предупредил Милинкевича о недопустимости ведения досрочной агитации». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
10. «ЦИК зарегистрировал инициативную группу Гайдукевича». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
11. «Фролов и Козулин зарегистрировались без проблем». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
12. «Группу Позняка зарегистрировали семью голосами "за" и пятью — "против"». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
13. «Группа Сергея Скребца тоже получила возможность собирать подписи». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
14. «У Лукашенко стало на одного соперника меньше». TUT.BY (στα Ρωσικά). 9 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
15. «Милинкевич поддержал предложение сторонников Козулина провести переговоры после завершения сбора подписей». TUT.BY (στα Ρωσικά). 16 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
16. «Валерий Фролов намерен заявить о своем выходе из президентской кампании». TUT.BY (στα Ρωσικά). 23 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
17. «Инициативная группа Позняка не будет сдавать собранные подписи в избирательные комиссии». TUT.BY (στα Ρωσικά). 27 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
18. «Фролов со своей командой вливается в предвыборные структуры Козулина». TUT.BY (στα Ρωσικά). 1 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
19. «Войтович отказался войти в команду Козулина». TUT.BY (στα Ρωσικά). 6 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
20. «ЦИК зарегистрировал всех четверых». TUT.BY (στα Ρωσικά). 17 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
21. «Центризбирком провел жеребьевку очередности предоставления эфирного времени кандидатам на пост президента». TUT.BY (στα Ρωσικά). 17 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
22. «Время пошло». TUT.BY (στα Ρωσικά). 20 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
23. «Текст второго телевыступления Сергея Гайдукевича полностью совпадал с текстом первого». TUT.BY (στα Ρωσικά). 2 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
24. «Гайдукевич стал первым кандидатом в президенты, чья предвыборная программа официально опубликована в СМИ». TUT.BY (στα Ρωσικά). 26 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
25. «Предвыборная программа Александра Козулина передана для публикации в государственные СМИ». TUT.BY (στα Ρωσικά). 2 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
26. «Из телеобращения Козулина были вырезаны эпизоды, касающиеся личной жизни Лукашенко». TUT.BY (στα Ρωσικά). 2 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
27. «Из телевыступления Козулина вырезали 9 минут». TUT.BY (στα Ρωσικά). 2 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
28. «Радиовыступления кандидатов в президенты Козулина и Милинкевича выпущены в эфир с купюрами». TUT.BY (στα Ρωσικά). 6 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
29. «Лукашенко прокомментировал слухи о своей личной жизни». TUT.BY (στα Ρωσικά). 4 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
30. «Опубликована предвыборная программа Лукашенко». TUT.BY (στα Ρωσικά). 2 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
31. «Лукашенко отказался от второго выступления по белорусскому радио в качестве кандидата в президенты». TUT.BY (στα Ρωσικά). 3 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
32. «Политсовет объединенных демсил утвердил предвыборную программу Милинкевича». TUT.BY (στα Ρωσικά). 16 Φεβρουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
33. «Belarus rally marred by arrests». BBC News. 2006-03-02. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/4766024.stm. 
34. «Gallup/Baltic Surveys announces impossibility of independent and reliable exit polls under present conditions in Belarus :: Charter'97 :: News :: 20/03/2006». Charter97.org. 20 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2011. 
35. «Избирательные участки готовы к голосованию по выборам президента Беларуси, заявил секретарь ЦИК». TUT.BY (στα Ρωσικά). 14 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
36. «В Центризбирком не поступало жалоб со стороны А.Милинкевича - Лидия Ермошина». TUT.BY (στα Ρωσικά). 20 Μαρτίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
37. Republic of Belarus Presidential Election 19 March 2006: OSCE/ODIHR Election Observation Mission Report OSCE
38. in.gr (24 Μαρτίου 2006). ««Πρόβα» συλλήψεων στη Λευκορωσία εν όψει της διαδήλωσης της αντιπολίτευσης». in.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 
39. «Opposition Accuses Lukashenko of Manipulating Belarus Vote». Deutsche Welle. 2006-03-19. http://www.dw-world.de/dw/article/0,,1938305,00.html?maca=en-rss-en-all-1124-rdf. 
40. (στα ru). Izvestia. 2006-03-21. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-30. https://web.archive.org/web/20070930224223/http://izvestia.ru/world/article3091257/. 

Πηγές

• (Αγγλικά) Nohlen, Dieter· Stöver, Philip (2010). Elections in Europe: A Data Handbook. Nomos Verlagsgesellschaft. ISBN 978-3-8329-5609-7.