Στο έργο συμμετέχουν τριάντα πέντε συγγραφείς, εκτός από τον επιμελητή του, ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας για ορισμένα από τα λήμματα και άρθρα του έργου. Οι συγγραφείς του ήταν κλασικοί λόγιοι της εποχής, κυρίως από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Κέιμπριτζ, της Βόννης και της Σχολής Ράγκμπυ, καθώς και από μερικά άλλα θεσμικά όργανα. Πολλές από τις μυθολογικές καταχωρήσεις στο λεξικό ήταν έργο του Γερμανού ομογενούς Λέοναρντ Σμιτς, ο οποίος ήταν τότε γνωστός, διότι βοήθησε στη διάδοση της γερμανικής κλασικής φιλολογίας στη Μεγάλη Βρετανία.[3]
Όσον αφορά στις βιογραφίες, ο Σμιθ επιδιώκει να είναι πλήρεις. Στον πρόλογο του έργου, γράφει:[4]
«Τα βιογραφικά άρθρα σε αυτό το έργο περιλαμβάνουν τα ονόματα όλων των προσώπων όποιας σημασίας και να έχουν μεταξύ των Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων, από την αρχαιότητα μέχρι τον αφανισμό της Δυτικής Αυτοκρατορίας κατά το έτος 476 της εποχής μας, και τον αφανισμό της Ανατολικής Αυτοκρατορίας με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το έτος 1453.»
Πολλά από τα λήμματα και τα άρθρα του λεξικού παραπέμπουν στα πιο πρόσφατα έργα, αλλά ο Ρόμπερτ Γκρέιβς έχει κατηγορηθεί για «ανάρτηση εντυπωσιακών εμφανίσεων με αναφορές σε πηγές του, κατ' ευθείαν και ανεξέλεγκτα», ιδίως σε αυτά που γράφει στο έργο του The Greek Myths.[3]
Ο Charles Peter Mason έγραψε μεταξύ άλλων στις σελίδες 304 και 305 του λεξικού:[5]
«Στην πραγματικότητα, από αυτό καθώς και από τα σωζόμενα αποσπάσματα, φαίνεται ότι το πρώτο βιβλίο του έργου (του Φιλολάου) περιείχε μια γενική περιγραφή της καταγωγής και της διάταξης του σύμπαντος. Το δεύτερο βιβλίο φαίνεται να περιείχε μια έκθεση σχετικά με τη φύση των αριθμών, η οποία με το Πυθαγόρειο θεώρημα είναι η ουσία και η πηγή όλων των πραγμάτων.»
Συγγραφέας:Charles Peter Mason
Χρήση και διαθεσιμότητα σήμερα
Το έργο είναι σήμερα κοινό κτήμα, έτσι είναι διαθέσιμο σε διάφορα σημεία στο διαδίκτυο.
Αν και γενικά πολύ ακριβές (σπανίως τα αρχαία κείμενα έχουν τροποποιηθεί τόσο σοβαρά ώστε να δικαιολογούν μια βιογραφική αλλαγή) του λείπει κατά πολύ η σε μεγάλο βαθμό ακρίβεια, ιδιαίτερα στο επιγραφικό υλικό και στις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις, όπως η Αθηναίων Πολιτεία του Αριστοτέλη και η αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β. Το πιο σοβαρό είναι ίσως το πλαίσιο εντός του οποίου αντιμετωπίζονται οι αρχαίες μαρτυρίες, καθώς αυτό έχει αλλάξει πολλές φορές κατά τον έναν και μισό αιώνα που μεσολάβησε.
↑Λεξικόν των ελληνικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων, μετά 500 αρίστων εικόνων, κατά Ουϊλλιέλμον Σμιθ. Μτφρ. Σωκράτης Τσιβανοπούλος. Αθήνα: Παλαμήδης. 1890., διαθέσιμο ελεύθερα στο διαδίκτυο