Η Μαρ Τσικίτα (ισπανικά: Mar Chiquita, "Μικρή Θάλασσα") ή Μαρ δε Ανσενούσα (Mar de Ansenuza) είναι ενδορροϊκήαλμυρή λίμνη που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Επαρχίας Κόρδοβα, στην κεντρική Αργεντινή. Η βορειοανατολική γωνία της λίμνης εκτείνεται επίσης στη νοτιοανατολική επαρχία Σαντιάγο δελ Εστέρο. Είναι η μεγαλύτερη από τις φυσικές αλατούχες λίμνες της Αργεντινής. Η λίμνη βρίσκεται σε τμήματα πέντε νομών στις δύο επαρχίες.
Η λίμνη βρίσκεται στην οικοπεριοχή Εσπινάλ της Αργεντινής.[1]
Καταλαμβάνει το νότιο τμήμα μιας κοιλάδας που έχει διαστάσεις περίπου 80 χλμ. (βόρεια-νότια) επί 45 χλμ. (ανατολικά-δυτικά). Η επιφάνειά της ποικίλλει σημαντικά, δεδομένου του μικρού βάθους της (περίπου 10 μ.), και κυμαίνεται μεταξύ 2.000 και 6.000 χλμ².
Υδρολογία
Η Μαρ Τσικίτα τροφοδοτείται κυρίως από τα αλμυρά νερά του ποταμού Ντούλτσε, ο οποίος πηγάζει στην επαρχία Σαντιάγο ντελ Εστέρο στα βόρεια, αφού ενωθεί με τον ποταμό Σαλαντίγιο. Τα εδάφη γύρω από τον κάτω ρου του Ντούλτσε και της Μαρ Τσικίτα είναι υγρότοποι, που κατοικούνται από μεγάλη βιοποικιλότητα (ιδίως υδρόβια πουλιά). Από τα νοτιοδυτικά η λίμνη δέχεται τη ροή των ποταμών Πριμέρο και Σεγούνδο, καθώς και αρκετών ρεμάτων. Οι εισροές αυτές διαφοροποιούνται σημαντικά από την ξηρή έως την βροχερή περίοδο. Η αλατότητα της Μαρ Τσικίτα είναι αρκετά μεταβλητή, με μετρηθείσες ακραίες τιμές που κυμαίνονται από 250 g/L σε περιόδους χαμηλής στάθμης νερού έως περίπου 40 g/L σε πολύ υγρά έτη, όπως τη δεκαετία που ακολούθησε το 1977, όταν οι βροχοπτώσεις ρεκόρ πλημμύρισαν μεγάλο μέρος του Μιραμάρ.
Υπάρχουν πολλά νησιά στη λίμνη, με σημαντικότερο το νησί Μεδάνο. Ο όγκος της Μαρ Τσικίτα μειώνεται σιγά σιγά λόγω της αυξημένης εξάτμισης και της ανύψωσης του πυθμένα της, και είναι βέβαιο ότι τελικά θα μετατραπεί σε αλμυρή πεδιάδα. Σύμφωνα με την Επιτροπή της λίμνης Μόνο, η Aves Argentinas και η Argentina Natura International προσπαθούν να δημιουργήσουν "το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο στην Αργεντινή στη λιμνοθάλασσα Μαρ Τσικίτα, το" (βόρειο) "χειμερινό σπίτι μεγάλων συγκεντρώσεων φαλαρόπης του Γουίλσον".[2] Η λίμνη φιλοξενούσε παλαιότερα μια αναπτυσσόμενη τουριστική βιομηχανία, και ήταν η τοποθεσία του Gran Hotel Viena, ενός πολυτελούς, παραλίμνιου καταλύματος που λειτούργησε από το 1945 έως το 1980, και υπήρξε το κέντρο πολλών μυστηρίων και αντιπαραθέσεων.[3]
