Λέο φον Καπρίβι

Λέο φον Καπρίβι
Καγκελάριος της Γερμανίας
Περίοδος 20 Μαρτίου 1890 – 26 Οκτωβρίου 1894
Μονάρχης	Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας
Προκάτοχος	Όττο φον Μπίσμαρκ
Διάδοχος	Χλόντβιχ του Χόενλοε-Σίλινγκσφιρστ
Πρωθυπουργός της Πρωσίας
Περίοδος 20 Μαρτίου 1890 – 22 Μαρτίου 1892
Μονάρχης	Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας
Διάδοχος	Μπότο τσου Όυλενμπουργκ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	24 Φεβρουαρίου 1831, Βερολίνο, Πρωσία (σήμερα Γερμανία)
Θάνατος	6 Φεβρουαρίου 1899 (67 ετών) Σκούζιν, Γερμανία (σήμερα στην Πολωνία)
Υπηκοότητα	Βασίλειο της Πρωσίας και Γερμανικό Ράιχ
Πολιτικό κόμμα	Ανεξάρτητος
Σπουδές	Πρωσική Στρατιωτική Ακαδημία (1854–1857)[1][2] Friedrichswerder Gymnasium (έως 1849)[1][2]
Βραβεύσεις	Pour le Mérite[2] Τάγμα του Μαύρου Αετού τάγμα του Αγίου Ανδρέα Τάγμα του Ευαγγελισμού επίτιμος πολίτης του Γκντανσκ Σιδηρούς Σταυρός Β΄ Τάξης[2] Σιδηρούς Σταυρός Α΄ Τάξης[2]
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκέορκ Λέο Γκραφ φον Καπρίβι ντε Καπρέρα ντε Μοντεκουτσόλι (Georg Leo von Caprivi de Caprera de Montecuccoli, 24 Φεβρουαρίου 1831 - 6 Φεβρουαρίου 1899) ήταν Γερμανός στρατηγός και πολιτικός, που διαδέχθηκε τον Μπίσμαρκ ως καγκελάριος της Γερμανίας. Ο Καπρίβι υπηρέτησε ως Γερμανός καγκελάριος από τον Μάρτιο του 1890 ως τον Οκτώβριο του 1894.

Γεννημένος στο Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου σε μία οικογένεια σλοβένικης καταγωγής, ο Καπρίβι μπήκε στο στρατό το 1849 και πήρε μέρος στον αυστροπρωσικό πόλεμο του 1866 και τον γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870-1871, στον τελευταίο ως μέρος του επιτελείου. Από το 1883 ως το 1888 υπηρέτησε ως αρχηγός του Αυτοκρατορικού Ναυαρχείου, μια θέση στην οποία έδειξε μεγάλο οργανωτικό ταλέντο. Διορίστηκε για λίγο διοικητής του Δέκατου Σώματος Στρατού στο Ανόβερο, πριν τον καλέσει στο Βερολίνο ο Γουλιέλμος Β' τον Φεβρουάριο του 1890. Εκεί, ο Καπρίβι ενημερώθηκε ότι ήταν η επιλογή του Κάιζερ, σε περίπτωση που ο Μπίσμαρκ απομακρυνόταν από την καγκελαρία. Πράγματι, μετά την παραίτηση του Μπίσμαρκ στις 18 Μαρτίου, ο Καπρίβι έγινε καγκελάριος.

Η καγκελαρία του Καπρίβι χαρακτηρίστηκε από αυτό που οι ιστορικοί ονομάζουν Νέα Διαδρομή (Neuer Kurs), με προσπάθειες συμφιλίωσης με τους Σοσιαλδημοκράτες στο εσωτερικό μέτωπο και με μία φιλοβρετανική πολιτική, που οδήγησε στην παραχώρηση του νησιού Ελιγολάνδη από τους Βρετανούς σε αντάλλαγμα για τον έλεγχο της Ζανζιβάρης, στο εξωτερικό μέτωπο. Το τελευταίο δημιούργησε δυσαρέσκεια στους οπαδούς της αποικιοκρατίας, ενώ η προτίμηση του Καπρίβι για το ελεύθερο εμπόριο προκάλεσε αντιδράσεις στους συντηρητικούς προστατευτιστές. Ο Καπρίβι επίσης πέτυχε να πάρει τη λεγόμενη Λωρίδα του Καπρίβι, που ένωνε τη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική με τον ποταμό Ζαμβέζη.

Το 1892, μετά από μία νομοθετική ήττα σχετικά με ένα νομοσχέδιο για την παιδεία, ο Καπρίβι παραιτήθηκε από Πρώσος Πρωθυπουργός και αντικαταστάθηκε από τον δούκα Μπότο τσου Όυλενμπουργκ, δημιουργώντας μία ιδιόμορφη διάκριση εξουσιών ανάμεσα στο Γερμανό καγκελάριο και τον Πρώσο πρωθυπουργό, που οδήγησε στην αντικατάσταση και των δύο από τον Πρίγκιπα Χλόντβιχ του Χόενλοε-Σίλινγκσφιρστ το 1894.

Παραπομπές

1. «Biographisches Jahrbuch und Deutscher Nekrolog». (Γερμανικά) Biographisches Jahrbuch und Deutscher Nekrolog. Βερολίνο. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2024. σελ. 3-14.
2. Bernhard von Poten: «Caprivi de Caprara de Montecuculi, Leo von» (Γερμανικά) 1903. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2024. σελ. 445–450.